เด็กสาวคลี่ยิ้มกว้างขึ้น “เพราะท่านเจ้าเกาะหัวเราะอย่างไรเล่าเจ้าคะ”
นางไม่เคยได้ยินเสียงหัวเราะของเขามาก่อน ท่านเจ้าเกาะสวมหน้ากากบดบังอยู่ตลอด ด้วยเหตุนี้นางจึงตั้งใจฟังทุกถ้อยคำและน้ำเสียงของเขาเป็นพิเศษ พอได้ยินเสียงนุ่มทุ้มหัวเราะเช่นนี้...ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเผิงซือเยียนกำลังเพลิดเพลินใจ การเดินทางครานี้ก็นับว่าคุ้มค่า
ไม่จำเป็นต้องคิดถึงเรื่องการแต่งงาน ขอเพียงแค่ได้เข้าใกล้...ได้เรียนรู้อีกฝ่ายมากขึ้นก็เพียงพอแล้ว
ใบหน้าเปื้อนยิ้มกวาดสายตามองไปรอบๆ “ท่านเจ้าเกาะ ข้าคิดว่าบุปผางามจะสวยที่สุดก็ต่อเมื่อมันอยู่บนต้นของมันเจ้าค่ะ” กล่าวจบก็สะดุ้งกายเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายโน้มกายเข้ามาใกล้ เรือนผมสีดำยาวของเขาวาดผ่านจมูกเล็ก กลิ่นหอมบางเบาคล้ายโมลี่ฮวาที่นางเคยชงดื่มกับชา
“เช่นนี้ก็งดงามไม่ต่างกัน” เผิงซือเยียนทัดดอกเหมยที่เด็ดติดมือมาบนเรือนผมดำขลับ เรียบร้อยแล้วจึงผละกายออกห่างเพื่อความ
