ฉันนอนเอามือก่ายหน้าผากอย่างใช้ความคิดว่าจะทำยังไงดีเมื่อสองวันก่อนพี่นักรบมาส่งที่บ้านและฉันก็ใจกล้าหน้าด้านขอเบอร์พี่เขาไปแต่เขากลับปฏิเสธ
“แฟขอเบอร์ได้ไหมคะ”
“ไม่”
“อ้าว..ทำไมละคะ”
“ลงไป”
“ไม่ลงถ้าไม่ให้เบอร์อย่าหวังว่าจะลงง่ายๆ นะ”ด้วยความดื้อฉันเลยกอดเข็มขัดนิรภัยไว้แน่นไม่ยอมลงจากรถง่ายๆ
“ไร้สาระลงไป”
“ไม่เอาแต่พี่จูบแฟพี่ต้องรับผิดชอบ”ตื๊อสุดชีวิตแล้วนะแต่คนหน้านิ่งยังไม่ยอมให้อีก
เล่นตัว…
“ถ้าอยากได้ก็ไปหาเอาเอง”
“ห๊า..แฟจะหาจากไหน”
“แล้วแต่เธอลงไปได้แล้ว”
“ก็ได้ค่ะ..ขอบคุณนะคะ”และฉันจำเป็นต้องถอยในเมื่อเขาไม่ให้เธอไปหาทางเอาเองก็ได้จะยากอะไร
นี่แหละเลยคิดหนักเลยไม่รู้จะทำยังไงลองค้นในเพจเซเลบมอแอลของพี่เขาก็ไม่มีนิด้าช่วงนี้ก็ตอบแชทยากมากไม่รู้ติดอะไรส่วนพี่อัศวินรายนี้ก็ …
ก๊อก ก๊อก
“ตัวเล็กกินข้าวรึยัง”
ตามดูแลฉันได้ทั้งวี่ทั้งวันฉันข้อเท้าแพลงเดินลำบากฉันก็แค่
