ยามนั้นหญิงสาวเห็นความผิดปกติบางอย่าง แต่องครักษ์ประจำตัวหมิงอ๋องก็มีไหวพริบดีเยี่ยม เขาซัดฝ่ามือไปข้างหลัง เกิดควันสีเทาทึบคล้ายพายุหมุนขนาดย่อม
“คุณหนูรั่วเจี๋ย โปรดระวัง ตรงนี้ลมแรงมาก ถอยออกไปก่อน”
ฟ่านรั่วเจี๋ยมิได้ใส่ใจ นางถลึงตาใส่อีกฝ่าย
“ที่นี่ตำหนักของข้า เหตุใดเจ้าถึงบุกรุกโดยพลการ”
จ้าวหานนิ่งไปชั่วขณะ ต่อหน้าฟ่านรั่วเจี๋ยเขาไม่เคยโกหกนางมาก่อนแต่หนนี้จำเป็นต้องทำ
“เมื่อวันก่อนฮ่องเต้มาประทับที่นี่และทำแหวนหยกประจำพระองค์หล่นหาย เลยให้ข้าออกมาตามหา”
“เช่นนั้นรึ” ฟ่านรั่วเจี๋ยถาม สีหน้านางหาได้เชื่อคำกล่าวของอีกฝ่าย
“ข้าหาแล้ว แต่หาเท่าไรก็ไม่พบ” จ้าวหานกล่าวจบก็รีบหลบสายตาคู่งามของหญิงสาว
“ฮึ กระนั้นก็ตาม ข้าไม่ควรพบหน้าเจ้าที่นี่ หากครั้งหน้าหมิงอ๋องไม่ได้มาด้วยตนเอง ผู้ใดก็ไม่มีสิทธิ์ล่วงล้ำพื้นที่ของข้า” ฟ่านรั่วเจี๋ยประกาศก้องยามนั้นใจของนางไม่สู้ดี เกิดเป็นห่
