ตั้งแต่บ่ายของเมื่อวานจนถึงหัวค่ำของคืนนี้ มู่ชิงซานไม่เข้าใจว่าเหตุใดฟ่านรั่วเจี๋ยจึงพยายามอยู่ห่างจากเขา นอกจากนั้นนางยังให้เขาดื่มน้ำแปลกๆ มันมีกลิ่นของผลไม้ตากแห้งซึ่งทำให้ชุ่มคอก็จริง แต่มันตามมาด้วยอาการครั่นเนื้อครั่นตัว คราแรกเขาทำหน้าบึ้งๆ ไม่อยากกิน แต่นางก็โวยวายใส่ อีกทั้งยามนี้เขารู้สึกว่าขาที่สามของตนแข็งมาก แข็งและยังมีบางอย่างที่ทำให้อึดอัด พอเอามือถูไถสัมผัส เขาก็หลุดเสียงครางแปลกๆ ออกมา นั่นเป็นเหตุให้ฟ่านรั่วเจี๋ยหวีดร้องใส่เขาเสียงดัง
“ถ้ายังดื้อรั้น ข้าจะตัดขาที่สามเจ้าทิ้งซะ ดูสิ...มันน่าเกลียดแค่ไหน”นางว่าและพยายามเลี่ยงไม่มองร่างกายของมู่ชิงซาน เพราะเป้ากางเกงเขาพองบ่อยมาก และเขามักแอบจับมันอยู่บ่อยๆ
“มารดา ท่านโกรธข้า”
ชายหนุ่มกล่าวเสียงเบา หางคิ้วเข้มๆ ตกลง ริมฝีปากเม้มชิด ดูแล้วก็น่าเห็นใจ แต่ด้วยมือใหญ่ที่เดี๋ยวกุมเป้าเดี๋ยวสลับการทำขยุกขยิกที่ยอดหน้าอก มั
