กลับบ้านไง
1442 Words
วันนี้หญิงสาวได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากที่นอนมาสองคืนเต็มๆ กายกับอายมารับเธออีกเช่นเคยทำยังไงได้ชีวิตเธอก็มีแต่เพื่อนรักสองคนนี้กับน้าสาวแค่นั้นแหละ หญิงสาวยังไม่กลับบ้านเพราะเธออยากรู้มากกว่าว่าเพื่อนชายหาคอนโดให้เธอได้หรือยังเธอยังไม่พร้อมที่จะกลับไปเจอหน้าเอเรสคนที่ทำร้ายเธออย่างเลือดเย็นเขาไม่ได้อยากมีเธอเป็นน้องแต่แรกอยู่แล้วทำไมเธอจะต้องเห็นเขาเป็นพี่ชายด้วย
“ไอ้กาย หาคอนโดให้กูได้ยัง” พอเข้าห้องมาได้เธอก็ทวงถามทันที
“ยัง”
“เมื่อไหร่ถึงจะได้?” หญิงสาวขมวดคิ้วยุ่ง
“ไม่รู้ว่ะ” กายเบือนหน้าหันไปทางอื่นไม่กล้ามองสบตาเพื่อนสาวอย่างเคย ทำท่าแปลกๆ ของกายถูกอายสังเกตและจ้องเขม็งอย่างข้องใจ
“มึงยังไม่ได้หาใช่มั้ยไอ้กายมึงอย่ามาโกหกพวกกู!!” อายเอ่ยอย่างรู้ทันเพื่อนจอมเจ้าเล่ห์
“...”
“ว่ายังไง”
“กูขอโทษ” ทำหน้าสำนึกผิดมองเพื่อนตัวน้อยตาปริบๆ ขอความเห็นใจ
“มึงเป็นอะไรวะกายหรือว่าโดนพี่บีมซ้อมจนเพี้ยน?” อายพูดปนยิ้มขำจนกายมองค้อนใส่เธอ
“ปากหมาโดนซ้อมที่ไหนไม่มี๊” เสียงสูงมากจนพวกเธอยิ้ม
“หรอ หึหึ” อายเบะปากใส่เพื่อนรักแล้วยักคิ้วกวนๆ ส่งให้กายถลึงตาใส่จนดูตลก
“คอนโดกู?” จีนทวงซ้ำเมื่อเห็นว่าเพื่อนชายกำลังจะลืมประเด็นของเธอไป
“เตี้ย...กูมีเรื่องจะสารภาพ” เขามองหน้าเพื่อนตาละห้อยอย่างขอลุแก่โทษทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เอ่ยออกไปว่าทำไมต้องขอโทษจนเพื่อนสาวจ้องเขาเขม็ง
“ว่า?” ่
“มึงรับปากมาก่อนว่าจะไม่โกรธกู” กายมองหน้าแล้วยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าเธอที่มองหน้าเพื่อนอย่างไม่ไว้ใจ มันมาแปลกแบบนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ
“อย่าไปเกี่ยวก้อยกับมันจีน แอบแฝงว่ะไอ้นี่” ตบผั๊วะ!! ไปที่หัวกายที่ทำท่าร้องโอดโอ๊ยเหมือนเจ็บนักหนาจนน่าหมั่นไส้อยู่ในที
“มึงมีอะไรว่ามาไอ้กาย” กอดอกมองเพื่อนชายด้วยท่าทางแบบนักเลง
“เรื่องคอนโดนะ...คือ .. . .”
“...”
“คือ...”
“มึงจะคืออีกนานมั้ยไอ้เหี้ย!” จีนอดไม่ได้ก็เพื่อนเธอไม่ยอมพูดสักทีจนเธอลุ้นจนฉี่จะราดอยู่แล้วเนี่ย
“อย่าให้ต้องโมโหนะไอ้กาย” อายเอ่ยทับพร้อมส่งสายตาเอาเรื่อง
“คือ...เรื่องคอนโดมึงนะกูยังหาให้ไม่ได้ว่ะเพราะพี่เอเรสรู้เรื่องที่มึงจะซื้อคอนโดแล้วพี่เอเรสห้ามไม่ให้ซื้อ ไม่งั้นพี่เขาเอากูตาย” ชายหนุ่มส่งยิ้มแหย่ๆ ให้เพื่อนที่มองเขาตาโตอย่างคิดไม่ถึง แน่สิใครจะคิดว่าพี่ชายของเพื่อนเขาจะโหดขนาดนี้ แค่คิดถึงหน้าหล่อๆ นั่นก็ขนลุกแล้ว
“แล้วมึงจะบอกมันทำเหี้ยอะไรวะ!”
“กูไม่ได้บอกนะเว้ย”
“ไอ้พี่เอเรสมันจะรู้ได้ยังไง ถ้ามึงไม่บอกนะ” จ้องมองเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์
“ก็กูกำลังคุยโทรศัพท์กับทางเจ้าของคอนโดอยู่แล้วพวกพี่เอเรสก็เข้ามาตอนไหนไม่รู้เลยซวยเลย”
“ไอ้กาย มึงตาย!!!” จีนกระโดดเข้าบีบคอเพื่อนชายที่ตอนนี้ปัดป้องตัวเองจากเธออย่างเอาเป็นเอาตาย หน๋อยมันน่าโมโหจริงๆ จีนกับอายตะลุมบอนใส่กายจนเหนื่อยเลยหยุดมานั่งพักมองหน้ากันไปมา
“หมดกันเรื่องนี้คงถึงหูน้าจอยแน่เลย” หญิงสาวพูดเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากเพราะน้าจอยไม่ยอมให้เธออยู่คนเดียวอยู่แล้ว ถ้ารู้ว่าเธอย้ายไปอยู่ที่อื่นน้าจอยจะตัดขาดความเป็นน้าหลานกับเธอ น้าจอยใจร้ายกับหลานตัวน้อยๆ คนนี้มากเลยนะหญิงสาวเบ้ปากเมื่อคิดถึงจุดนี้
“เพราะมึงคนเดียวไอ้กาย!!” อายหันไปว่ากายที่นั่งหน้าเจื่อนอย่างสำนึกผิดอยู่
“กูขอโทษ...ยกโทษให้กายนะเตี้ยนะ” คลานมากอดเธอทำท่าเช็ดน้ำตาป้อยๆ ดูน่าสงสารไปอีกไอ้เพื่อนตอแหล!
“ไอ้ตอแหล!!! แล้วกูจะทำยังไงต่อว่ะเนี้ย” ขยี้ผมแรงๆ โอ๊ย!! ลืมว่าหัวแตกอยู่ เจ็บ!! หญิงสาวน้ำตาคลอกับการเผลอตัวของหล่อน
“...”
“ตกลงยังไงมึงก็คงต้องอยู่บ้านกับพี่เอเรสไปก่อนแล้วละ” อายมองหน้าเพื่อนอย่างเห็นใจที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับไปอยู่บ้านกับเอเรสเหมือนเดิม
“กูไม่อยากอยู่แล้ว กูเกลียดมัน” จีนพูดน้ำเสียงจริงจัง
“แต่มึงก็ทำอะไรไม่ได้แล้วนี่” อายส่งสายตาไปทางกายจนกายหน้าเจื่อนลงไปอีก
“T-T”
“นี่กูต้องอยู่กับคนเถื่อนๆ แบบไอ้พี่เอเรสอีกแล้วหรอว่ะ โอ๊ย!! กูอยากตาย”
“จะรีบตายไปไหนวะ ยังไม่มีผัวนะมึงอ่ะ” อายกล่าวกระเซ้าเย้าแหย่เพื่อนสาวที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่ตอนนี้
“ไม่มีก็ช่างแมร่ง!! ชาติหน้าหาใหม่”
พวกเธอนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนเกือบจะสามทุ่มบีมก็กลับมาที่ห้องพวกเธอยกมือไหว้รุ่นพี่แล้วกล่าวสวัสดีอย่างพร้อมเพรียง
“สวัสดีค่ะพี่บีม”
“สวัสดีจ้ะ น้องจีนเป็นไงบ้าง” บีมยิ้มบางๆ แล้วมองหน้าสาวน้อยที่มีผ้าพันรอบหัวอย่างสงสารนี่เพื่อนเธอทำไมใจร้ายกับน้องสาวตัวน้อยได้ขนาดนี้นะ
“ก็ดีค่ะ” จีนยิ้มอย่างทะเล้นไม่ได้ดูสภาพตัวเองเลย
“ดีที่ไม่ตายนะสิพี่บีม” อายมองค้อนเพื่อนสาว
“เอเรสมันก็น่าตบเนอะทำกับเด็กผู้หญิงน่ารักอย่างน้องจีนได้” มองเธอแล้วยิ้มอ่อน
“แหะ แหะ” จีนยิ้มรับแบ่งสู่
“ก็ไปตบเพื่อนตัวเองให้เพื่อนผัวหน่อยสิครับ”
ผวั๊ะ!!!!
“ลามปามไอ้บ้า” จีนกับอายตาโตที่เห็นเพื่อนโดนบีมตบหัวจนหน้าแทบคะมำ แต่ก็อดสมน้ำหน้าไม่ได้เล่นไม่รู้เรื่อง
“สมน้ำหน้า”
“อะไรของเพื่อนอายครับเดี๋ยวโดน”
“เดี๋ยวอะไรของมึง” อายชี้หน้าหาเรื่องกายทำท่าหงอแล้ววิ่งไปหลบหลังบีมแฟนสาวหมาดๆ แล้วส่งค้อนมาให้พวกเธออย่างมีจริต
“ไอ้บ้า!!”
พวกเธอยังไม่กลับเพราะบีมทำกับข้าวให้กินจนเวลาผ่านไปเกือบห้าทุ่มพี่กันกับพี่เอเรสก็เปิดประตูเข้ามา ใครจุดธูปเชิญว่ะ!!! หญิงสาวเบือนหน้าหนีไม่มองหน้าไอ้พี่ชาย เกลียดเข้าไส้!!!
“กินข้าวกันแล้วหรอ ไม่รอเลยว่ะ” กันเอ่ยตัดพ้อแล้วเดินเข้าไปนั่งข้างๆ อาย อายขยับหนีกันมองตามแล้วก็ขยับตัวไปนั่งชิดแล้วกระซิบอะไรกับอายสักอย่างอายหน้าแดงเถือกเลย แล้วยอมอยู่นิ่งๆ ให้กันหอมแก้มเบาๆ ส่วนพี่ชายเธอนะหรอนั่งมองหน้าเธอนิ่ง อยากตะโกนถามจังว่าทำไมค่ะ? มองหน้าหาหวยรึไง เหอะ! หญิงสาวหันหน้าหนีเอเรสก็จ้องเขม็งสักพักเอเรสลุกขึ้นแล้วเดินมาดึงแขนเธออย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“จะทำอะไร! ” มองหน้าเอเรสงงๆ แล้วสะบัดแขนแรงออกจากมือหนาแต่คนตัวโตก็ไม่ยอมปล่อย
“กลับบ้าน”
“ใครบอกว่าจะกลับ ? ”
“ก็พี่บอกอยู่นี่ไงน้องสาว”
“บังเอิญว่าจีนไม่มีพี่ชายค่ะ เกิดมาคนเดียวไม่มีพี่น้อง” หญิงสาวพยายามบิดแขนออกแต่เอเรสก็จับแน่นจนเธอเริ่มเจ็บเบ้หน้าออกมาพร้อมกับสบตาคมที่มองเธอนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ให้เห็น
“ก็ดีกูก็ไม่อยากมีน้องเหมือนกัน” เอเรสก้มมองคนตัวเล็กตรงหน้าแล้วยกยิ้มหน้าเจ้าเล่ห์
“งั้นก็ปล่อยค่ะ”
“ไม่ปล่อย!!”
“กรี้ดดดดด” หญิงสาวหวีดร้องออกมาเมื่อเอเรสกระชากแขนเธอเข้าหาแล้วตวัดแขนอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแล้วเดินออกจากห้องของเพื่อนท่ามกลางสายตาของคนในห้อง หญิงสาวดิ้นรนทั้งทุบทั้งตีแต่คนตัวโตไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอเลยสักนิดจนเธอรู้สึกปวดหัวขึ้นมาแล้วเพราะหัวห้อยโตงเตงจากการโดนจับพาดบ่าแบบนี้
- Writer
