ตอนที่ 2 ผิดคาด
1790 Words
เข้ามาถึงห้องรับแขกแล้ว ชญานีก็ถูกจับให้นั่งคุกเข่าต่อหน้าคริส ซึ่งกำลังนั่งไขว่ห้าง สูบบุหรี่อย่างสบายใจ สายตาคมจับจ้องมองมาอย่างจับผิด
“มีพิษสงอะไรรีบแสดงออกมาให้ฉันเห็นเป็นบุญตาหน่อยสิ เธอไม่จำเป็นต้องเล่นละครตบตาใครแล้ว”
“ฉันจะบอกสักกี่พันครั้งก็เหมือนเดิม ว่าฉันไม่ใช่คนที่พวกคุณพูดถึง ปล่อยฉันไปเถอะนะคุณเองก็ดูเป็นคนดี ไม่น่ามาทำอย่างนี้เลย”
“คนอย่างฉันไม่มีทางเชื่อเธอหรอก ให้มันรู้ไปว่าโดนบีบบังคับไปเรื่อย ๆ จะทนได้สักกี่น้ำ”
“ยะ...อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันเป็นแค่เจ้าของร้านขายเครื่องประดับเล็ก ๆ เท่านั้น แม้แต่ปืนก็ไม่เคยจับ จะไปเป็นนักฆ่าได้ยังไงกัน เชื่อฉันเถอะนะคุณคริส” เธอยกมือไหว้ขอร้องอีกครั้ง
“ไม่-มี-ทาง ฉันจะเป็นคนเค้นความจริงจากปากเธอเอง ว่าไอ้ลูคัสมันคิดจะทำอะไรบ้าง”
“ฉันสาบานว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้จักกับคนที่ชื่อลูคัสเลย”
“คนที่ถูกเลี้ยงดูเพื่อมาเป็นนักฆ่าอย่างเธอ ใครจะไปเชื่อได้ลงคอล่ะ”
“จะให้ทำยังกับเธอดีครับเจ้านาย”
“เอาตัวขึ้นไปไว้บนห้องนอนของแขก ล็อกกุญแจข้างนอกเอาไว้ด้วย”
“ครับ”
“ฉันไม่ใช่นักโทษนะ จะขังฉันไว้อย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด ไอ้หน้าตัวเมีย ได้ฉันแล้วยังจะมากักขังหน่วงเหนี่ยวอีกงั้นเหรอ ไปเอากระโปรงผู้หญิงมาใส่เถอะ” เจ้าหล่อนตะโกนลั่นบ้าน ขณะโดนลากตัวขึ้นบันไดไปอย่างทุลักทุเล
คริสได้แต่นั่งแสยะยิ้มมอง คักยิ้วอย่างน่าหมั่นไส้ พ่นควันสีขาวให้ลอยคลุ้งไปในอากาศอย่างสบายใจ คนอย่างเขาไม่เคยยอมใครที่ไหนอยู่แล้ว
คริส โฮวาร์ด หนุ่มลูกครึ่งอเมริกัน-ไทย อายุสามสิบห้ากะรัต เป็นเจ้าพ่อธุรกิจโรงแรมและบ่อนกาสิโน และอีกหนึ่งธุรกิจที่ชื่นชอบเป็นการส่วนตัวนั่นคือค้าอาวุธเถื่อน เป็นบุคคลผู้มีอิทธิพลในวงกว้าง แต่ทว่ากลับมีคู่อริที่แทบจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อย่างลูคัส ต่างฝ่ายต่างก็เล่นสงครามประสาทกัน จนมาถึงวันนี้ที่ความแค้นในอดีตมันยิ่งดิ่งลงเหว เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายส่งนักฆ่าสาว หมายใจจะเข้ามาฆ่าแต่โชคดีที่เขาไหวตัวทันเสียก่อน
เข้ามาในห้องแล้วชญานีก็ถูกขังไว้อย่างที่เจ้าของบ้านสั่งไว้จริง ๆ เจ้าหล่อนทุบประตู ตะโกนจนเสียงแหบแห้ง แต่ทว่ามันกลับไร้ประโยชน์ เพราะคงไม่มีใครมาสนใจไยดีเธอ
“ฮือ...ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้เนี่ย มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกับชีวิตฉัน แค่อยากมีลูกแต่ทำไมมันถึงได้ยุ่งยากอย่างนี้ มือถือก็ถูกนายนั่นยึดเอาไว้ แล้วอย่างนี้จะติดต่อกับยัยเจนได้ยังไงกัน” เจ้าหล่อนบ่นกับตัวเอง พลางใช้หลังมือปาดน้ำตาออกจากแก้มขาวนวล
หลังจากนั้นก็เดินสำรวจรอบห้องเพื่อหาทางหนีไปจากที่นี่ เดินตรงไปยังระเบียงห้องก็พบว่าแทบไม่มีทางหนีรอด เพราะลานหญ้าสีเขียวนั้นเต็มไปด้วยบอดี้การ์ด แม้แต่หนูสักตัวยังเล็ดลอดไปไม่ได้ เธอจึงได้แต่ยืนถอนหายใจ แล้วกลับไปนอนเอนหลังบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยล้า
“แล้วถ้าฉันท้องขึ้นมา นายคริสนั่นจะไม่เอาลูกฉันไปหรอกเหรอ ไม่นะ!”
คิดได้อย่างนั้นยิ่งกลุ้มเข้าไปใหญ่ นอนเอามือก่ายหน้าผากอย่างหมดหนทางสู้ต่อไป ความเหนื่อยล้าจากสิ่งที่พบเจอ ทำให้เปลือกตาสวยค่อย ๆ เคลื่อนลงมาจนปิดสนิทในที่สุด
...........
8 PM
หลังจากทานมื้อเย็นแล้ว คริสก็เดินขึ้นไปหานักโทษที่ถูกขังอยู่ในห้อง ชายหนุ่มไขกุญแจก่อนจะเปิดเข้าไปอย่างถือวิสาสะ เมื่อเห็นว่าห้องมืดสนิทจึงชะงักฝีเท้าแล้วถอยออกมาหนึ่งก้าว ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเปิดไฟฉาย แล้วส่องไปทั่วห้องเพื่อหาบุคคลเป้าหมาย แล้วก็พบว่าเธอนอนหมดสภาพอยู่บนเตียงนั่นเอง จึงเดินเข้าไปเปิดไฟจนสว่าง
เดินเข้าไปวางจานเบอร์เกอร์ไว้บนโต๊ะ จากนั้นขึ้นมาบนเตียงเพื่อจับตัวสาวเจ้าให้นอนหงาย คร่อมตัวเอาไว้ กวาดสายตามองดวงหน้าสวยเรียวรูปไข่ ผิวขาวเนียนละเอียด ริมฝีปากเป็นกระจับสีชมพูระเรื่อ เห็นแล้วก็ทำให้รู้สึกคึกคะนองขึ้นเสียอย่างนั้น
“สวย ๆ อย่างเธอไม่น่ามาเป็นนักฆ่าเลย โคตรเสียดายของ” เขากล่าวออกมาจากความรู้สึกข้างใน นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เจอผู้หญิงถูกใจอย่างนี้ ตั้งแต่....
“นะ...นี่คุณจะทำอะไรฉัน”
“ตื่นพอดีเลย ไม่ต้องออกแรงปลุกให้เปลืองแรง”
ชญานีพยายามจะลุกขึ้นแต่ทว่าฝ่ายชายไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น จับข้อมือตรึงไว้บนเตียง
“ปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้า ไอ้คนลามก คิดว่าได้ฉันแล้วจะยอมคุณอีกงั้นเหรอ”
“แล้วคิดเหรอว่าถ้าฉันอยากได้แล้วจะไม่ได้ เธออย่าลืมว่าตอนนี้ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธใด ๆ ทั้งนั้น”
“แม่คุณสอนมายังไง ถึงไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษอย่างนี้”
เพี๊ยะ!
“บอกแล้วไงว่าห้ามลามปามถึงแม่ฉัน คนหัวรั้นอย่างเธอ มันต้องเจอคนอย่างฉันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ”
พวงแก้มที่เคยขาวใสบัดนี้เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือแดง น้ำใส ๆ เอ่อคลอดวงตาคู่สวย ไหลลงจากหางในทันที
“ฮึก...ทำไมไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ ฆ่าฉันเลยจะได้หลุดพ้นจากเรื่องบ้า ๆ นี้เสียที” เจ้าหล่อนเอ่ยทั้งน้ำตา แววตาแห่งความเคียดแค้นที่มองมา ทำเอาคริสถึงกับทำหน้าไม่ถูก รู้สึกผิดที่พลั้งมือไป ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่ไม่มีหัวใจ แต่ทว่าก็ไม่เคยลงไม้ลงมือทำร้ายผู้หญิงมาก่อน เธอคือคนแรกที่โดนเขาตบหน้า
“โทษที ฉันโมโหมากไปหน่อย เจ็บไหม” น้ำเสียงชายหนุ่มอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงฉันหรอก ฉันมั่นใจว่าผู้ชายอย่างคุณมันไม่มีหัวใจ เห็นผู้หญิงเป็นแค่ผักปลาเท่านั้นสินะ ถึงว่าล่ะอายุปูนนี้แล้วยังไม่มีเมียอีก”
“ฉันอุตส่าห์พูดดีด้วยแล้วนะ แต่ทำไมถึงได้ดื้อแบบนี้ อยากโดนดีรึไงกัน”
“ก็เอาเลยสิ อยากทำอะไรฉันก็เอาเลย ยังไงก็ไม่มีทางหนีไปไหนได้อยู่แล้ว”
คริสจ้องหน้าเธอด้วยความเดือดดาล พยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจแต่ก็ไม่เป็นผล ถอนหายใจซ้ำ ๆ ก็ไม่สามารถลดความเกรี้ยวกราดลงได้
“ได้! ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น คนอย่างเธอมันก็ไม่มีหัวใจเหมือนกันนั่นล่ะ ฆ่ามากี่คนแล้วล่ะ ไม่มีผู้ชายที่ไหนเขารักผู้หญิงเลือดเย็นอย่างนี้หรอก” พูดจบก็โน้มใบหน้าลงไปซุกไซร้ตามซอกคอระหง พรมจูบแทบทุกตารางนิ้วอย่างหื่นกระหาย สร้างรอยคิสมาร์คเอาไว้จนเต็มไปทั้งคอ
แคว่กกก!!!
เสื้อสายเดี่ยวตัวบางถูกฉีกจากตรงกลางหน้าอก ขาดเป็นทางยาวลงไปจนถืงหน้าท้อง ก่อนที่บราสีชมพูพาสเทลจะหลุดติดมือคริสออกมาด้วย ชายหนุ่มซุกใบหน้าลงที่กลางเนินอกเต่งตึง สูดกลิ่นหอมอย่างหื่นกระหาย
“อ๊ะ...อื้อ”
ชญานีนอนดิ้นพล่านด้วยความรู้สึกดี เมื่อยอดปทุมถันถูกลิ้นสากตวัดเลียไปมา ร่างอันบอบบางอ่อนระทวยจนแทบไร้เรี่ยวแรงจะสู้
“ถ้าเธอยอมเปิดปากว่าไอ้ลูคัสมันมีแผนอะไรบ้าง บางทีฉันอาจจะอ่อนโยนกับเธอบ้างก็ได้นะ” คริสเงยขึ้นไปมองหน้าอย่างเป็นต่อ
“ต่อให้คุณจะทรมานฉันจนตาย ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่รู้จักกับคนที่ชื่อลูคัส”
“ได้ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เธอไม่ต้องกินข้าว แต่กินไอ้นี่ของฉันแทนละกัน” ด้วยความโมโหขั้นสุด คริสก็เลื่อนตัวขึ้นไปนั่งคุกเข่าคร่อมใบหน้าสวย งัดท่อนเอ็นลำโตออกมา ยัดเยียดมันข้าไปในโพรงปากน้อย ๆ ของชญานี ขยับสะโพกเข้าออกแรง ๆ ส่งมันเข้าไปลึก ๆ จนสาวเจ้าใบหน้าแดงก่ำ กำมือขึ้นไปทุบที่เนินสะโพกเพื่อประท้วง แต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ยอมรับฟัง ยัดเยียดมันเข้าไปอย่างป่าเถื่อนและรุนแรง
“อ๊อก! อ๊อก!”
“ในเมื่อปากแข็งดีนัก มันก็ต้องโดนอย่างนี้” ว่าพร้อมกระแทกแก่นกายเข้าออกระรัว
สมใจอยากแล้วก็ถอนมันออกมา เลื่อนตัวลงไปคร่อมร่างบอบบางเช่นเดิม ชญานีนอนหายใจเหนื่อยหอบหลังจากริมฝีปากเป็นอิสระ จ้องมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าอย่างโกรธแค้น
“มองอย่างนี้อยากฆ่าฉันรึไงกัน กำลังจะแสดงธาตุแท้ออกมาแล้วล่ะสิ” คนพูดยิ้มเยาะอย่างน่าหมั่นไส้
“ใช่! ฉันอยากจะฆ่าคุณ อยากจะฆ่าให้ตายอย่างทรมาน” น้ำเสียงของเธอเย็นชา แต่ทว่าคริสกลับเลิกคิ้ว ทำหน้ากวน ๆ
“ออกจากที่นี่ให้ได้ก่อน ค่อยคิดเรื่องนั้นดีกว่าแม่สาวน้อย หึๆ”
คริสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะดึงอาภรณ์ที่ห่อหุ้มตัวเธอออกอย่างรุนแรง จ้องมองดวงหน้าสวยด้วยแววตาหื่นกระหาย ชญานีรู้สึกได้ว่าเขามองเธอเป็นแค่ตัวอะไรบางอย่าง จับมาเพื่อเป็นที่ระบายอารมณ์ทางเพศเท่านั้น
ขาเรียวถูกแยกออกจากกัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะโน้มใบหน้าเข้าไป กลีบส้มโอลอนใหญ่เคียงคู่เผยอจากกัน ก่อนที่คริสจะส่งลิ้นเข้าไปตวัดเลียอย่างบ้าคลั่ง ร่างบอบบางสั่นเทิ้มด้วยความเสียวซ่าน นอนดิ้นพล่านอยู่อย่างไร้ทางสู้
“อ๊ะ อื้อ”
เธอพยายามขบเม้มริมฝีปากไว้ แต่ทว่าเสียงเสียวกลับเล็ดลอดออกมาจนได้ เขาเก่งเรื่องอย่างว่าจนเธอแทบจะลอยตัวได้ มันสุขสมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
หลังจากทรมานหญิงสาวด้วยการใช้ลิ้นจนพอใจแล้ว คริสก็จับขาเรียวยกขึ้นพาดบนบ่าหนา ส่งความเป็นชายเข้าไปรวดเดียวจนสุดลำ ก่อนที่บทรักอันป่าเถื่อนจะเริ่มต้นขึ้น พายุแห่งความเร่าร้อนพัดถาโถมเข้ามา จนชญานีแทบจะรับมือไม่ไหว ในช่วงเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่รู้จักกัน เขากลายเป็นสามีเธอไม่รู้ต่อกี่ครั้ง มันผิดคาดกับสิ่งที่คิดไว้มากมายเหลือเกิน
- Writer
