Must Be Love At First Glance

CHAPTER SIXTEEN

“Hahah, ang layo naman ng pinunta natin!” pabiro kong sabi, ngunit tumawa lamang siya.

“For this is the place where everything seems magical, where we can be alone and only us who knows, our spot. This is my favorite place starting now.” nakangiti niyang sabi habang nakaharap sa isa't-isa na magkahawak-kamay.

YES I DO!

Ngumiti ako sa kaniya, “And I too."

Nandito kami ngayon sa aming spot, Magsaysay National Highway, pinagmamasdan ang asul na kalangitan na pinapalibutan ng mga puting palamuti, nakatali sa kaluluwa ng isa't-isa.

“ ‘Di ba mapapagalitan ka ng guro niyo dahil nagka-cutting classes ka?” nag-aalala kong tanong sa kaniya.

“Oo, pero ‘di ko ‘yon inaalintana, mas gusto ko‘ng kasama ka.”

I for INIIBIG KITA.

L for LAGI KANG NASA LIBRO KO.

O for IN EVERY OBSTACLE, I'LL KEEP CHOOSING YOU.

V for YOU'RE VALUABLE.

E for EVEN THE ASTEROID HITS THE EARTH, I'LL HOLD YOU IN MY HEART.

Y for YOU'RE A MASTERPIECE.

O for I'M OVER THE MOON, WHEN I'M WITH YOU.

U for YOU'RE MY UMBRELLA WHEN THE RAIN'S POURING IN.

Ba‘t ‘di na la‘ng totohanin ang gusto nating mangyari?

“Tsk,” siniko ko siya nang tumatawa ng marahan, “Ang corny mo!”

“No. I meant it.” tumingin siya ng malalim sa‘kin at unti-unti pang lumalapit.

One step, two step, three step. . . Heart madly beats fast, breath barely exhaled and the butterflies reign my stomach causing me to flutter as he gently touch my cheek with his face so close to mine.

“Elora. . .” he softly uttered. His deep voice. . . so sexy, I might get thawed.

I just let him speak while his hands on my cheeks caressing me as I stared at his dazzling brown eyes. Because of this magical episode of us, I almost think that this was just a hallucinations.

“Will you let me be your paper and write our book together?” he sincerely asked me as he stared at me with a dreamy eyes.

“Raizen. . .” sabi ko na may halong kasiyahan at kalungkotan.

“What is it babe?” he gently asked me. He noticed the look of worry crafted on mine. Kaya, marahan niyang hinawakan ang kamay ko tsaka kami lumakad patungo sa malapit lamang na bench para umupo.

“You can tell me Elora. . . Handa akong tulongan ka.”

“Eh kasi, si Damien Rai, niligawan niya ako sa harap ng lahat last week and then, pinaliwanag ko sa kaniya privately kung bakit hindi ako pwede, pero nagmamakaawa siya sa‘kin, he really loves me more than a friend Rai.” malungkot kong paliwanag tsaka tumingin sa kaniya.

“Alam niyang may iba akong gusto, pero he really wants me, to the point na muntik na siyang lumuhod sa harap ko. At dahil du‘n, pumayag na lamang ako para sa ganu‘n maibsan ang sakit na nararamdaman niya at hindi masira ang pagkakaibigan namin.” I looked down with a teary eyes.

“Elora, pasensya na ha kung sasabihin ko ‘to, pero hindi ka na la‘ng sana pumayag pa dahil mas masasaktan lamang ang kaibigan mo knowing na pumayag ka la‘ng dahil sa pagmamakaawa niya at kaibigan la‘ng talaga ang turing mo sa kaniya.” tugon ni Raizen.

Tama siya, pero wala eh. Kahit ayokong makita si Damien na umaasa sa wala, pa‘no, eh napakalambot ng pusong ‘to, hindi marunong tumanggi, kahit kailan! All I want is to make people who loves me happy.

“I know Rai, I know! P-pero. . .” I burst out crying and covered my face.

All I feel now is guiltiness and melancholic fog, covering the way to the mountain of happiness and river of the freedom.

“Shhhh, it‘ll be okay Elora, maiintindihan rin ni Damien. . .” yinakap ako ni Raizen ng mahigpit at hinaplos ang ulo't likod ko.

“Umiyak ka la‘ng para maibsan ang lungkot mo, nandito la‘ng ako.” he softly said with a tone of concern.

“It‘s my fault Rai, hindi sana siya masasaktan. . .” I sobbed on his chest.

“No, it‘s not. Ginawa mo la‘ng ‘yon dahil mahal mo ang kaibigan mo at ayaw mo siyang makitang lumuluha. You‘ll never be at fault.” he said while he caresses my hair.

The river that once hindered by a falling tree, is now creating its way to continues water to flow under the sunny and wavery grasped of leaves to blast.

Kahit papano naibsan ang lungkot at sakit na nararamdaman ko ngayon dahil kay Raizen, he‘s such a gentleman. I never thought things would goes like this. I know from the bottom of my heart that he was a human pillow who catches my tears and hugged me in comfort and made me feel better.

Inangat ko ang aking ulo at pinunasan ko ang aking mga luha gamit ang panyo na binigay niya sa‘kin kanina.

“Oh haha! Kamukha mo na tuloy si Sadness!” pambibiro ni Raizen at tumawa.

Napakunot naman ako at binigyan siya ng nagtatampong itsura.

“Kidding! Ibig kong sabihin, si Sadness na gorgeous like, ” nag-pose siya na parang model with matching kagat pa sa labi.

“Sus!” natatawa kong sabi, 'tapos kiniliti siya sa giliran dahilan ng pagtawa niya.

“Ah ganu‘n ha!” nakangisi niyang sabi at ginantihan rin ako ng pangingiliti dahilan ng malakas kong pagtawa.

“Stop! Hahahaha!”

. . .

Nandito na kami ngayon sa labas ng gate, kakarating la‘ng namin ni Raizen at mag-aalas-singko pa lamang.

“Thank you Rai, for everything you‘ve done this day.” I smiled and hugged him.

“My pleasure m‘lady!” he bowed to me like a prince causing me to giggled.

“Ay siya nga pala Rai, ang pag-uwi mo?” tanong ko.

“Ah papasundo na la‘ng ako kay Papa,” he grinned.

“Pasama ka ba sa paghintay? Samahan kita.” wika ko.

“No okay la‘ng Elora. Mas maiging pumasok ka na lamang sa loob niyo, baka nag-aalala na ang Mama't Papa mo.” sabi niya ‘tapos ngintian niya ‘ko sabay taas-baba ng kilay niya.

“Okay, take care of yourself Rai.” I uttered.

“I will po, m‘lady!” he smiled.

“Papasok na ako, ingat ka ah!” sabay hawak sa gate at akmang papasok na.

"Elora wait!" malakas na sambit nito kaya napalingon ako.

"May nakalimutan ako. . ." he bit his lower lip.

He walked towards me like a cheesy-suitor guy.

"Ito." and then he fastly imprinted the heavenly petal of love on my forehead that embraces my soul.

I chuckled after what he did. I couldn't speak, kasi parang na-pipipi ako sa pagdampi ng kaniyang labi sa noo ko, kasabay naman nu'n ang mala-kuryenteng pakiramdam.

Nang makapasok ako sa loob ng bahay, nakita ko si Mama, nakaupo sa sofa at seryosong-seryoso ang mukha, tila hinintay niya ‘ko kanina pa la‘ng.

“Ma. . .” wika ko na medyo kinakabahan, what if alam na ni Mama? Paktay.

Take a deep breath Elora, inhale. . . exhale. . .

“Elora?” banggit ni Mama sa‘king pangalan.

“M-ma?” nanginginig kong sagot.

“Halika, umupo ka sa tabi ko.” utos ni mama.

Umupo ako sa tabi niya at nagmano.

“Ma, magpapaliwanag po ako. . .” kinakabahan akong tumingin kay Mama.

“Kalma, hindi naman kita papagalitan.” natatawang sabi ni mama.

“Pumunta dito si Damien kaninang tanghali, sabi niya hindi ka raw sumasagot sa tawag niya, ilang beses na siyang tumawag sayo,” sabi ni mama.

“Nag-aalala na siya sa‘yo ‘nak, gusto niya kasi‘ng kausapin ka about sa nangyari sainyo ng schoolmates mo,”

“ ‘Nak, bakit ba kasi nasangkot ka sa g**o?” nag-aalalang tanong ni mama.

Napatahimik ako saglit ‘tapos tumingin kay mama nang naluluha.

“M-ma. . . Wala po talaga akong ginawang masama, pero simula pa nu‘ng first day of school, binubully na ako ni Sheena until now. Hindi ko nga siya hinawakan kanina sa restroom, siya ‘yong nagsimula ng g**o Ma at pinagplanohan niya na ‘yon kasama ang kaibigan niyang si Azrielle,” mangiyak-ngiyak kong paliwanag kay Mama.

“Ba‘t hindi mo sinabi sa principal at coach niyo?” tanong ni Mama at pinahiran ang mga luhang nagsipatakan sa pisngi ko.

“Gumawa ng kwento si Azrielle po, sapat para mas mapaniwalaan siya nina coach. Magaling po siyang magsinungaling, nagdala pa nga siya ng isang studyante para ilaglag ako, ” paliwanag ko at kaya yinakap ni Mama.

"Hayaan mo anak, bukas na bukas, sasamahan kita du'n sa principal at kausapin sila." determinadong ani ni Mama habang nasa bisig niya pa rin ako.

"Ma, hayaan na la'ng po natin. Baka mas lalong lumala po." tumingin ako kay Mama.

"Hindi pwede Elora, 'wag kang magpapaapi, hindi kita pinalaki upang api-apihin la'ng. Pinalaki kitang matapang gaya namin ng Papa mo." she hold my face and looked at me with fierceness in her eyes.

"Lumaban ka ha? 'Wag mong hayaan na tapak-tapakan ka la'ng nila."

I nodded at her. She's right, I should stand up with fierce and bravery and never let anyone belittle and bully me.

"Ngayon, tawagan mo si Damien at kausapin mo para malaman niya naman ang kalagayan mo ngayon. Alalang-alala 'yong tao eh." nginitian ako ni Mama at pinunasan ang basa kong mata't mukha tsaka hinaplos-haplos ang buhok ko.

She kisses me multiple times everywhere on my face, "Hmmm, ang ganda talaga ng prinsesa ko!" she touches my nose with hers.