“...” ฉันเงียบเมื่อเขาถามออกมาแบบนั้นก่อนจะผละกอดออกเองแล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา โฮคิยังคงมีใบหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม นัยน์ตาสีสนิมของเขามีอะไรมากมายยากที่จะเข้าถึงแต่ก็เป็นเสน่ห์ลึกลับที่น่าค้นหา หัวใจของฉันสั่นไหวอีกแล้วเมื่อมองหน้าเขาแบบนี้ รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบจะหยุดนิ่งลงฉับพลัน มีเพียงเขาเท่านั้นที่ดวงตาของฉันสะท้อนเห็น
ฮ่ะๆ...ตลกตัวเองจังเลย
“คบกัน...ไหม” โฮคิย้ำถามอีกครั้งซึ่งครั้งนี้มันชัดถ้อยชัดคำมากจนฉันเก็บอาการสั่นไหวในหัวใจไว้ไม่อยู่ เลยจิกปลายนิ้วลงกลางฝ่ามือเพื่อระบายความรู้สึกอันมากมายลงไปบนนั้น อันที่จริงฉันไม่จำเป็นต้องคิดอะไรให้มันมากมายด้วยซ้ำเพราะฉันชอบโฮคิมากอยู่แล้ว แต่เพราะฉันไม่คิดว่าเขาจะเอ่ยออกมาแบบนี้น่ะสิ ฉันเลยตกใจมาก
ฉันไม่กล้าคาดหวังให้เขามีใจให้ฉัน เพราะแค่ฉันอยู่ใกล้ๆ เขา ได้มองเขาอยู่แบบนี้ ฉันก็มีความสุขมากแล้ว แต่นี่มันเกินคาดมากเลยนะ ฉันไม่คิดมาก่อนว่าคน
