“...” โฮคิใช้ลมหายใจของตัวเองเป่ารดอยู่บริเวณอยู่นานทีเดียว ฉันจึงทำได้เพียงยืนตัวเกร็งเพราะไม่รู้ว่าจะปฏิบัติตนเช่นไรดีในวินาทีนี้ “เธอมันบ้า”
เพียงชั่ววินาทีหลังจากที่เขาเอ่ยจบ ราวโลกทั้งใบถูกหยุดนิ่งเอาไว้เพียงเท่านั้น เพราะผู้ชายตรงหน้าฉันคนนี้ได้ดูดกลืนทุกสิ่งอย่างให้มลายหายไปด้วยริมฝีปากอันจืดชืดหากแต่ร้อนระอุของเขาเอง...
ฉันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจสุดขีด...แต่ไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้เพราะช่วงริมฝีปากของฉันถูกเขาครอบครองไว้จนไม่เหลือช่องว่างแม้แต่นิดเดียว!
เขาจูบฉัน!!
ใช่แล้ว โฮคิกำลังจูบฉัน เขาระนาบริมฝีปากบางที่ยังคงมีกลิ่นของควันบุหรี่ลงมาที่ริมฝีปากของฉันขณะที่มือข้างหนึ่งของเขากดไหล่ของไว้ ส่วนอีกข้างยังคงวางบนศีรษะของฉันเช่นเดิม
หะ ให้ตายสิ ฉันจะเป็นลมแล้วนะ ฉันไม่ไหวแล้ว...
แผ่นหลังของฉันแนบชิดกับกรอบศาลายิ่งกว่าเดิมจนไม่หลงเหลือช่องว่างใดๆ เมื่อโฮคิขยับกายเข้าใกล้ฉัน
