แต่ไอ้อควาก็เอาแต่เหยียดยิ้มตามนิสัยของมัน ผมมั่นใจว่าผู้หญิงทุกคนคงกลัวกันหมดที่เห็นรอยยิ้มนั้น และสำหรับผู้ชายแบบผม มันเป็นรอยยิ้มที่โคตรทุเรศ
ผมจ้องทั้งคู่สักพักแล้วตัดสินใจก้าวเท้าเข้าไปยังบริเวณที่ทั้งสองยืนอยู่ และประสาทสัมผัสของไอ้อควาก็ไวเหมือนหมาเพราะเพียงไม่กี่วิมันก็หันมาเจอผมแบบพอดิบพอดี
สิ่งแรกที่มันทำตอนเห็นผมคือ...กระตุกยิ้มหยามเหยียด
“โฮคิ!!”
แต่เสียงทักเป็นของสีเทียน เพราะเธอเห็นอความองมาที่ผม เธอจึงหันตามมาแล้วก็พบผมที่กำลังเดินเข้าไปหาทั้งสองด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“ว้า!~ มาเร็วไปหน่อยนะ ฉันยังไม่ได้จูบลายัยนี่เลย” ไอ้อควาพูดอย่างกวนประสาทพลางยิ้มเหยียด มันดึงร่างของสีเทียนเข้าไปใกล้พร้อมทั้งโอบเอวเธอให้แนบชิดกับตัวเองอย่างถือวิสาสะ
สีเทียนเบิกตาโพลงอย่าตกตะลึงขณะเดียวกันก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ผม แน่นอนว่าผมอ่านมันออก เธอต้องการให้ผมช่วย
“ปล่อยเธอ” ผมพูดเสียงเรียบพลางจ
