บทที่ 6 ลูกสาวศัตรู
1253 Words
บทที่ 6 ลูกสาวศัตรู
ภายในห้องทำงานที่เงียบสงบในบ้านหลังใหญ่ที่ออกจะดูเป็นคฤหาสน์เสียด้วยซ้ำ กลับไม่มีวี่แววของความมีชีวิตชีวา กลับกัน มันทั้งเงียบและอบอวลไปด้วยความกดดัน ทุกคนในบ้านหลังนี้ใช้ชีวิตอยู่ในกฏระเบียบที่ปฐวีได้ตั้งไว้อย่างเคร่งครัด
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
เสียงเคาะประตูดังขั้น ปฐวีเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเอ่ยปากอนุญาต ประตูไม้สักสีเข้มขัดและเคลือบอย่างดีจึงถูกเปิดออก เป็นปราบที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ ถึงแผลจากอาการถูกยิงเริ่มดีขึ้น แต่ความแค้นภายในใจก็คงอยู่
“เรียกผมเข้ามามีอะไร ?” น้ำเสียงทุ้มถามออกน้ำเสียงติดความรำคาญนิดๆ ทั้งที่ ปราบก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าพ่อของเขาเรียกตัวเองมาหาด้วยสาเหตุอะไร ร่างสูงเข้ามายืนหลังตรงประจัญหน้ากับอีกฝ่าย สีหน้าบ่งบอกชัดเจนว่าเขาไม่รู้สึกยินดีหรือเต็มใจเลยแม้แต่น้อย
ปฐวีผู้เป็นพ่อพูดด้วยท่าทางสบายพลางเอนกายพิงกับพนักเก้าอี้ ไขว่ห้างนั่งจ้องสีหน้าลูกชายที่เต็มไปด้วยความเย็นชา
“ลูกต้องแต่งงานกับลูกสาวของบ้านดิษสถาวงศ์”
ปฐวีพูดด้วยรอยยิ้มร้ายออกมาอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน เขารู้นิสัยของลูกชายตัวเองดีอยู่แล้วว่าปราบไม่เคยสนใจเรื่องการแต่งงานมาก่อน ถึงตอนนี้ลูกชายของเขาจะอายุยี่สิบแปดปีแล้วก็ตาม ยิ่งต้องแต่งงานกับศัตรูที่เพิ่งจะส่งคนมาฆ่าตัวเองด้วยแล้ว ยิ่งยาก
ปราบกำลังมองมาที่เขาเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็ถอนหายใจออกแล้วเอามือล้วงกระเป๋า มองผู้เป็นพ่อด้วยสายตาว่างเปล่า
“แต่งงานกับคนตระกูลดิษสถาวงศ์? หึ”
“ใช่”
“ให้แต่งงานกับลูกสาวของคนที่เพิ่งจะส่งคนมาลอบฆ่าผม? คุณพ่อคิดจะทำอะไรกันแน่”
ปฐวีไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะยกมือมาประสานกันที่หน้าตักพลางเอ่ยออกมา
“โครงการของชาร์โตจะเปลี่ยนสัญญาได้อีก 180 วัน”
“แล้วไงครับ แค่เอาหลักฐานที่คุณพ่อมีไปให้ตำรวจง่ายกว่า รัชพล ดิษสถาวงศ์โดนจับ งานของชาร์โต้ก็แค่ประมูลใหม่”
“ประมูลใหม่ก็ต้องแข่งขันใหม่ ทำไมเราไม่มัดมือชกให้มันเซ็นต์ยกให้เราง่าย ๆ จะดีกว่า”
“คุณพ่อหมายถึง...”
“ใช่ แค่ลูกแต่งงานกับลูกสาวของรัชพล เพื่อเป็นหลักประกันว่า 180 วัน มันจะโอนโครงการชาร์โต้มาให้เราโดยไม่มีเงื่อนไข และถ้ามีการแต่งงานเกิดขึ้นชาร์โตก็จะได้ไม่สงสัยว่าทำไมงานถึงกลายเป็นของตระกูลเรา แล้วที่สำคัญการเอาลูกสาวศัตรูมาเป็นคนของเรา รัชพลจะได้ไม่กล้าหือกับเราอีก เพราะถ้ามันคิดร้ายกับพวกเราเมื่อไหร่ ลูกสาวของมันก็คงมีจุดจบแบบเดียวกัน”
ชายวัยสูงคนเหลือบสายตาขึ้นมามอง ลูกชายที่ยังคงทำสีหน้าเรียบเฉย
“แค่นี้ใช่ไหมที่คุณพ่ออยากจะบอก?”
“แล้วลูกไม่อยากรู้เหรอว่าต้องแต่งงานกับใคร”
ปราบชะงักไปนิด เมื่อนึกถึงวันที่ตัวเองประสบอุบัติเหตุแล้วมีผู้หญิงจอดรถมาช่วยเหลือ งั้นถ้าเป็น เฌอรัล... เขาก็ไม่ติด พออภัยได้ว่าต่อให้พ่อของเขาจะฆ่าเธอแต่อย่างน้อยเธอก็เป็นคนที่เข้ามาช่วยเหลือเขา
“ใครครับ ใช่รสรัล ดิษสถาวงศ์ ไหม”
“ไม่ใช่”
“...”
“เธอชื่อ รสริน ดิษสถาวงศ์ ลูกสาวคนเล็กของบ้านนั้น”
เรียวคิ้วหนาขมวดไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมานอกจากความสงสัย
“งั้นก็น่าแปลกนะครับ มีลูกสาวคนโต แต่กลับส่งลูกสาวคนเล็กมาแต่งแทน แน่ใจนะครับว่าบ้านนั้นไม่มีแผนอะไรตุกติกกับบ้านเรา”
แน่นอนว่าเขายอมรับไม่ได้แน่ ให้แต่งงานกับลูกสาวศัตรูที่ขัดผลประโยชน์เรื่องธุรกิจว่าแย่แล้ว ต้องให้แต่งงานกับคนที่เขาไม่เคยรู้จักนิสัยเธอมาก่อน
“ถ้าแบบนั้น180 วันหลังแต่งงาน บ้านนั้นเซ็นต์ทุกอย่างมาให้เรา ผมจะเซ็นต์หย่าก็ได้ใช่ไหม”
“แล้วแต่ลูก ถ้าผู้หญิงคนนั้นหมดประโยชน์ลูกก็ไม่จำเป็นต้องเอาไว้”
ปฐวียิ้มเหี้ยม มองใบหน้าเย็นชาของปราบที่กำลังถอนหายใจ
“ครับ งั้นผมขอตัวก่อน”
ปราบเดินกลับไปไม่แม้แต่จะชายตามามอง น้ำเสียงและท่าทางแสนเย็นชาพลางเบือนหน้าหนีราวกำลังเผชิญหน้ากับสิ่งน่าเบื่อหน่าย
เขาเดินลงฝีเท้าหนักๆ กลับไปนั่งที่ห้องเก็บไวน์ของบ้าน ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาคมคายนั่งลงที่โชฟาหนังสีเข้มลงด้วยสีหน้าไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก ลมหายใจดูหนักหน่วงขึ้นเล็กน้อยเพราะกำลังรู้สึกหงุดหงิด อีกคนที่เดินตามเขามาตลอดนั่นก็คือก้องภพผู้ติดตามคนใหม่ที่เพิ่งส่งมาคุ้มครองเขา
“แม่งอะไรวะ ทำไมบ้านนั้นถึงส่งยัยน้องสาวมาแต่งงานแทนที่จะเป็นเฌอรัล” ปราบสบถออกมาพลางยกลิ้นดุนกระพุ้งแก้มด้วยสีหน้าไม่พอใจ คิ้วเข้มของเขามุ่นขมวดยุ่ง
“เท่าที่ผมทราบมา เหมือนบ้านดิษสถาวงศ์ จะรักคุณรสรินลูกสาวคนเล็กมากกว่าคนโต เธอเพิ่งเรียนจบยังไม่เคยได้ทำงาน ส่วนคุณรสรัลเจ้าของรถคันที่มาช่วยคุณปราบวันนั้นเธอเป็นผู้หญิงทำงานเก่งมีความคล่องตัวสูง อาจจะไม่ค่อยเหมาะกับการเป็นแม่บ้านแม่เรือนเท่าไหร่ครับ” อีกฝ่ายที่ยืนอยู่ด้านข้างเปรยขึ้น ไม่สนใจอารมณ์ของปราบว่าจะไม่พอใจแค่ไหน สร้างความโมโหให้ชายหนุ่มมากกว่าเดิม เขาหันไปส่งสายตาร้ายกาจใส่อีกฝ่ายก่อนจะสะบัดหน้ากลับมาอย่างอารมณ์เสีย
“พ่อฉันให้นายมาพูดแบบนี้?” ปราบทิ้งตัวลงพิงกับโชฟาพยายามข่มตาและสะกดไม่ให้อารมณ์เสียมากกว่าเดิม
เพราะถ้าเป็นไปได้ใคร ๆ ก็อยากแต่งงานกับผู้หญิงที่เก่งกว่าและดีกว่าอยู่แล้ว การจะอ้างว่ารสรัลไม่เหมาะกับแม่บ้านแม่เรือนคงไม่ใช่ เพราะบ้านเขามีคนรับใช้อยู่แล้ว
“ผมพูดตามที่รับรายงานมาครับ”
“มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นให้คนไปสืบมา ทำไม”
....
ในห้องเก็บไวน์เกิดความเงียบอีกครั้งก่อนที่ก้องภพจะขอตัวอีกฝ่ายออกไปปล่อยให้ปราบได้อยู่คนเดียวตามลำพัง
ใบหน้าหล่อเหลากลับมาหลับตาลงอีกครั้งพลางนึกถึงวันที่ได้รับบาดเจ็บจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด กลิ่นหอมอ่อน ๆ บนเนื้อตัวที่นุ่มนิ่มจนเกือบคิดว่าวินาทีเฉียดเป็นเฉียดตายจนตายไปแล้วตัวเองหลุดไปอยู่ในอ้อมกอดของนางฟ้า
ความอ่อนโยนที่สัมผัสผุดกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง สร้อยคอเพชรที่สลักชือChar-R ที่ตกอยู่บ่งบอกว่าเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนคนนั้นน่าจะเป็น เฌอรัล เพราะถ้าจะต้องแต่งงานกับลูกสาวของศัตรู เขาจะยอมแต่งงานกับเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
ทุกวันยังคงนึกถึงและจินตนาการว่าตัวเธอในวันที่พวกเขาได้เจอกันนั้นจะเป็นอย่างไร แต่สุดท้ายกลับเป็นน้องสาวของเธอที่จะมาแต่งแทน
“ทำไมไม่เป็นเธอ เฌอรัล…”
- Writer
