นิชาดารับแฟ้มเอกสารมาอยู่ในมือก่อนเดินเข้าห้องท่านรองประธานไป เห็นเขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอเล็กน้อย จากนั้นพิมพ์อะไรต่อบนแป้นพิมพ์ พอเธอวางแฟ้มงานให้เขาเสร็จกำลังจะถอยออกห่าง ทว่าเกือบล้มหัวคะมำไปแล้วเพราะอีกฝ่ายขยับเก้าอี้เข้ามาแล้วรั้งตัวเธอให้นั่งลงบนตักอย่างรวดเร็ว สองแขนของเขาทำหน้าที่อย่างไวกอดรัดตัวเธอเอาไว้แน่น แล้วถือวิสาสะหอมเข้าที่แก้มนวลทำเอานิชาดาอึ้ง หันกลับไปมองใบหน้าเขาเล็กน้อย
"คนอะไรตัวหอมจัง" เขามองใบหน้าจิ้มลิ้มแล้วนึกไปถึงความฟิน ความฟินที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ทว่าตอนนี้อยากชิมเล็กชิมน้อยไปก่อนบ้างไม่ได้หรือไง
"พะ..พี่ภูคะ!" นิชาดาได้สติพยายามจะลุกขึ้นจากตักของเขาเมื่อคิดว่ามันไม่สมควร อีกทั้งสถานที่นี้ และสถานะของเราสองคนด้วย คือตอนนี้เขาทำให้เธอรู้สึกว่าเขากำลังรุกเธออยู่มาก แต่เขากลับรัดแน่นเข้าไปอีก
"พี่ภู ปล่อยเถอะค่ะ เดี๋ยวใครเข้ามาเห็น"
จะมีใครเข้
