I ROAMED my eyes around the whole place as I realized how enchanting it is. Karlos brought me in a restaurant where a white sand beach with crystal-clear water is over-looking. Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung may parte ba sa lugar na ito ang hindi maganda. Everything feels surreal. It’s like I’m living in a painting. “Wow, it’s like a postcard…” saad ko. Nag-angat ako ng tingin at nakita siyang nakatingin sa akin, nakangiti pero parang napakalalim ng iniisip. “What’s the matter?” saglit siyang napalunok bago umiling. Agad kong kinuha ang cellphone ko na nasa pouch na dala ko para sana kumuha ng litrato pero naalala ko na nakapatay pa pala ito. Mahigit isang linggo na rin pala simula noong pinatay ko ito, iyon ang panahong nagka-usap kami ni Karlos sa banyo sa hotel room namin, noo
Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books