ชื่อที่หลุดออกมาจากปาก NC+
1192 Words
-ของขวัญ-
ฉันมองหน้าคนที่ถาโถมแรงกายเข้าใส่ตัวฉันเร็วขึ้นด้วยความรู้สึกค้างๆ คาๆ
'คัพเค้ก!'
ฉันได้ยินพี่องศาเอยคำนี้ออกมาอย่างชัดเจนแต่ไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร เป็นเมนูที่ชอบหรือเป็นชื่อใครที่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา ไม่มีโอกาสได้เอ่ยปากตั้งคำถามด้วยซ้ำ กลีบปากสวยเม้มเข้าหากันแน่น ตั้งรับร่างหนาที่ถาโถมเข้าหาอย่างรุนแรง
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นไปทั่วห้อง แรงบีบที่หน้าอก ในขณะที่อีกข้างถูกปรนเปรอด้วยปากและลิ้นทำสติของฉันกระเจิดกระเจิง
แอลกอฮอล์เย็นเฉียบที่ดื่มไปก่อนหน้าช่วยลดความเจ็บในการสูญเสียครั้งแรกได้เพียงน้อยนิด ปราศจากความปราณี เห็นใจหรือว่าสงสาร พี่องศาสะบัดเอวใส่ตัวฉันอย่างบ้าคลั่ง ภาวนาให้ตัวเองอดทนและหลังผ่านพ้นคืนนี้ทุกอย่างระหว่างเรามันจะดีขึ้น คู่หมั้นหนุ่มใจดีกับฉันมากขึ้น หยุดความเย็นชาที่พานทำให้รู้สึกน้อยใจซ้ำๆ ขอให้คืนนี้ของเราเป็นจุดเปลี่ยนตลอดไป
"จะ จุก อ่าส์~" ฉันครางแทบไม่เป็นภาษา ร่องรักเจ็บแสบทุกครั้งที่ความใหญ่โตกระแทกกระทั้นเข้ามาหา พี่องศาเชิดใบหน้าขึ้นหลุดเสียงคำรามออกมาอยู่บ่อยครั้ง
แก่นกายใหญ่ขยับเข้าสุดออกสุด เผลอสะดุ้งทุกครั้งที่เขาพยายามดันเข้ามาลึกๆ ร่างกายถูกมือใหญ่พลิกเปลี่ยนท่าไปมาซ้ำๆ รอยจูบที่ประทับลงบนแผ่นหลังเมื่อตัวเองอยู่ในท่าคลานเข่ามอบความรู้สึกทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกัน
"อ่าส์~" เสียงคำรามหลุดออกมาจากปากหนา ฝ่ามือใหญ่ล็อคเอวคอดกิ่วเอาไว้มั่น เอวสอบกระแทกกระทั้นเข้าออกแรงๆ อีกสองสามครั้งก่อนที่มวลของเหลวจะพวยพุ่งเข้าสู่กายฉันทุกหยาดหยด
พายุแรงรักสงบนิ่ง เสียงสบถหยาบดังออกมาจากปากของอีกคนแต่ฉันไม่แน่ใจว่าพี่องศาพูดว่าอะไร ความเหน็ดเหนื่อยเล่นงานจนไม่อยากขยับตัว ทว่าอีกคนกลับสอดมือเข้ามารั้งตัวฉันให้หันหน้ากลับไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง ขาเรียวถูกดันให้แยกออกจากกันก่อนที่เขาจะสอดใส่ตัวตนเข้ามาในตัวฉันอีกที
วันต่อมา
"...อื้ออ~" แสงแดดอ่อนๆ ที่สาดเข้ามากระทบใบหน้าทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตาและขยับตัวอย่างเชื่องช้า คิ้วสวยขมวดเข้าหาเมื่อพบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาบนโซฟาตัวใหญ่ ครั้นจะขยับตัวเพื่อตามหาความจริงว่าฉันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงความเจ็บแสบช่วงล่างกลับเล่นงานทันที
"ซี้ด เจ็บ!"
"ถ้าไม่ไหวก็อย่าเพิ่งลุก นอนพักไปก่อนก็ได้" ตากลมตวัดไปมองที่ใบหน้าคมคายของคนที่เพิ่งก้าวขาออกมาจากห้องนอน
รอยเล็บบนท่อนแขนแกร่งที่เห็นชัดเพราะพี่องศาไม่ใส่เสื้อส่งผลให้ฉันกัดปากตัวเองแน่น ไม่คิดว่าฉันจะทิ้งร่องรอยบนตัวเขาไว้เยอะขนาดนั้น แต่ถ้าเทียบกับความเจ็บปวดที่ฉันได้รับมาเมื่อคืนดีไม่ดีมันก็คงหายกัน
"ทำไมขวัญถึงมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะคะ เมื่อคืนจำได้ว่า..."
"เลือดเธอเปื้อนทั้งเตียง!" ใบหน้าเนียนแดงระเรื่อทันทีที่คนตัวโตจบประโยค แว๊บหนึ่งที่ดวงตาคมกริบตวัดมามองหน้าฉัน เลยกลายเป็นฉันเองที่หลบเลี่ยงการสบตากับตาคมคู่นั้นเป็นพัลวัน
"ที่หลับไป ยังฝันร้ายอยู่อีกไหม" ฉันเลือกที่จะส่ายหน้าแทนคำตอบ
"ไม่แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาอยู่เป็นเพื่อน"
"อืม อยากกินอะไรหรือเปล่า พี่จะทำให้ก่อนจะออกไป" ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ ข่มความเจ็บดันตัวลุกนั่งเพื่อเผชิญหน้ากับคนตัวโต
"ถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ"
"อืม ถ้าไหวก็ลุกขึ้นมากินยาด้วยพี่เตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"
"ยาอะไรคะ"
"ยาคุม" ฉันมองยาที่อยู่ในมือของพี่องศาพร้อมแก้วน้ำดื่มก่อนจะรับมาถือเอาไว้
"พี่ขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน"
"...ขวัญก็ผิดที่ปล่อยให้มันเกิดขึ้น พี่องศาไม่จำเป็นต้องขอโทษค่ะ" ใบหน้าคมคายหันมองออกไปทางอื่น ต่อให้จะพยายามเดาแค่ไหน แต่ก็เดาไม่ออกด้วยซ้ำว่าคนตัวโตกำลังคิดอะไร
"เมื่อคืนพี่องศาพูดคำว่า...คัพเค้ก" ใบหน้าหล่อเหลาหันกลับมามองที่ฉันทันที
"ใครเหรอคะ"
"หูฝาดไปเองหรือเปล่า" คำตอบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้ฉันพยายามทบทวนคำที่ได้ยินอีกครั้ง ในหัวก็ยังยืนยันคำเดิมว่าฉันได้ยินคำนี้ แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อคนที่ฉันบอกว่าพูด ไม่ได้ยอมรับว่าเขาพูดออกมา
"พี่เปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้แล้ว ส่งผืนที่เปื้อนไปซักเรียบร้อยแล้วด้วย ถ้าวันนี้ไปเรียนไม่ไหวก็ไม่ต้องไป พักผ่อนให้เพียงพอ มีอะไรก็โทรหาพี่ละกัน" รอยยิ้มหลุดออกมาจากใบหน้าของฉันเมื่อได้ยินคำนั้น
ไม่รู้ว่าคนพูดคิดอะไรกับคำที่พูดออกมาหรือเปล่า แต่คนฟังใจฟู รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
"ขอบคุณที่ยอมกลับมาหานะ ขับรถกลับดีๆ นะคะ"
"อย่าลืมกินยา" ฉันตอบรับคำพูดของเขาด้วยการกินยาที่อยู่ในมือทันที รู้ว่าเซ็กซ์เมื่อคืนปราศจากการป้องกัน และฉันก็ไม่ได้รู้สึกเสียดายกับสิ่งที่สูญเสีย
ฉันยอมเพราะฉันรัก ทุกอย่างเกิดขึ้นและผ่านพ้นไป ไม่มีความรู้สึกเสียดายเกิดขึ้นเลย!
ฉันมองแผ่นหลังกว้างที่เดินออกไปจากห้องของฉันจนสุดสายตา เพียงแค่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ หัวใจดวงน้อยก็พลันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มือเรียวยกขึ้นกุมที่อกทางด้านซ้ายก่อนที่รอยยิ้มเล็กๆ จะค่อยๆ ผุดขึ้นมา
[ END ]
-องศา-
ครืด~ ครืด~
"...อืม" ผมถอนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายพร้อมกับกรอกเสียงไปตามสายเมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาคือไอ้ฉลาม
[ มึงอยู่ไหนวะองศา เช้านี้มีคนตามหาตัวมึงให้วุ่นเลยว่ะ ]
"ใคร?"
[ แฟนคัพเค้ก มันบอกว่ามึงไปวอแวกับเมียมัน อย่าบอกนะว่าที่นั่งแดกเหล้าดีๆ แล้วอยู่ๆ ลุกหายไปเพราะมึงไปยุ่งกับเมียชาวบ้านจริงๆ ]
"ไร้สาระฉิบหาย!"
[ กูก็ว่ามันไร้สาระนะ แต่เพราะกูรู้ไงว่ามึงชอบคัพเค้กมานานกูถึงไม่กล้าพูดว่าเรื่องมันโคตรไร้สาระ กูว่ามึงเลิกสนใจผู้หญิงคนนั้นเถอะ คนอย่างมึงไม่จำเป็นต้องไปยุ่งกับผู้หญิงของใคร ]
"กูกำลังกลับไว้ค่อยคุยกัน คอนโดมึงมีใครอยู่บ้าง"
[ ครบแก๊งค์ ขาดแค่มึง ]
"เออ กูกำลังไป"
- Writer
