My Billionaire Batchmate

Episode: Two

MAKALIPAS ANG ILANG ORAS. Breaktime na kaya naman ay pumunta na kami ng Canteen. Tinanong ko na sila Christine kung ano ang kakainin nila at pabiro akong sinagot nito.

“Pwede bang si Jack?” pabirong ani ni Christine na akin namang ikinangisi,

“Puro ka na lang Jack, gusto mo bang pag buhulin ko kayo?” mapang-asar naman na sinabi ni Jeff.

Naglakad na ako papunta kung saan bumibili ng mga pagkain. Naririnig ko pa ring nag-aasaran ang dalawa kong kaibigan habang ako naman ay pumila na upang makabili ng pagkain ng biglang may grupo ng mga babaeng sumingit sa harapan ko, Sino pa ba, edi si Angela at ang mga alipores n'ya.

“Excuse me, Sir! May sumisingit po sa pila.” ani ko habang tinuturo ang nasa harapan ko.

“Andun yung pila sa likod. Pumila kayo ng nararapat.” turan nito.

Napatingin ang ibang estudyante sa kanila kaya naman ay wala silang nagawa kung hindi ang pumila sa likod. Tinitigan nila ako ng masama at nginisihan ko lamang sila. Hindi ata ako magpapa-api hano! Nang maka-order ako ng aking kakainin ay bumalik na ako kila Christine at Jeff na tila ba ay nag a-asaran pa rin. At dahil sa tagal na nilang nag-aasaran ay sumingit na ako sa kanila at inawat ang mga ito.

"Ano ba yan, nakabalik na ako't lahat, nag aasaran pa rin kayong dalawa." They looked at each other before they sat next to me.

“What did you order?” Christine asked.

“I’ve ordered two slices of pizza, two cups of rice, and two pieces of fried chicken,” I answered proudly,

“Damn, girl! You’re so tiny yet you eat like a giant.” mapang-asar na sinabi ni Jeff.

I just smirked and started eating.

They walked on the line to buy some foods and hindi ko na na-ikuwento sa kanila ang nangyari habang ako ay na sa pila dahil ayoko na silang mag-alala pa. Kasi naman hindi ko maintindihan kung bakit ang init agad ng ulo sa akin ni Angela, akala mo namang hinalikan ko ang boyfriend n'ya. Nag-tataka tuloy ako kung lahat ba ng tumititig o nag kaka-gusto kay Bailey ay tinatrato n'ya ng parang isang matalik na ka-away.

Since kilalang kila ang heart throb boys sa campus ay dapat expected na niya na marami ang humahanga sa kan'yang boyfriend. Kung tutuusin nga ay hindi dapat siya na i-insecure sa ibang tao dahil maganda siya, mayaman, popular, at siya ang nakapag-patibok ng puso ni Bailey. Maldita lang talaga at mataas ang tingin sa sarili.

Hindi ko na napansin na naka balik na pala sila Christine at Jeff.

"Parang ang lalim naman ng iniisip ni Eliza." paunang sabi ni Christine,

"H-Hindi, iniisip ko lang yung project natin na ipapasa sa Friday." palusot kong sagot,

"Ano? May project?" gulat naman na tanong ni Jeff,

"Ayan kasi hindi ka nakikinig, lagi kang lutang." pang-inis na turan naman ni Christine.

Hay naku! Nag sasagutan na naman sila. Napa-iling na lang ako at itinuloy ang aking pag-kain.

Ilang minuto pa ay natapos na kaming kumain kaya naman napag-desisyonan na naming bumalik sa classroom, ngunit habang naglalakad ako ay binangga ako ng malakas ni Angela na naging dahilan ng aking pagka-bagsak sa sahig. Narinig kong nagtawanan ang mga alipores nito at ang iba pang mga estudyante na kasalukuyang kumakain pa rin sa kanilang mga lamesa.

"BULAG KA BA?" malakas na sigaw ni Christine kay Angela.

They just smirked and walked away. Tinulungan akong tumayo ni Jeff sa aking pagka-bagsak. Wala akong nagawa nung mga oras na iyon, gawa nalang din siguro ng aking pagka-gulat sa nangyari.

"Ayos ka lang ba?" tanong ng dalawa kong kaibigan.

Hindi na ako sumagot pa at nagsimula na kaming mag-lakad papunta ng aming silid. Nang makarating kami ay umupo na agad ako.

"Sobrang petty talaga. If she wants to play the petty game, then I'm in!" I mumbled to myself.

While I'm on my armrest, someone tapped my back, and when I looked, it was Bailey.

"I've heard what happened between you and Angela at the canteen. I'm sorry for what she did!" he said sincerely,

"N-No, Bailey! You have nothing to be sorry about; it was Angela's wrongdoing, but thanks!" I answered nervously.

"Anyway! Do you have any plans tonight?" pang-aakit na tanong nito sa akin na akin namang ikinagulat. What is the f is going on? Doesn't he have a girlfriend? And also, he doesn't even know me.

Sa sobrang gulat ko ay hindi na ako nakasagot sa kaniya. He smirked and walked away.

OMG! OMG! OMG! What just happened? Bailey just talked to me! And is he asking me out? I can't believe that whatever happened at the canteen will be the way for Bailey to talk to me. Well, it's a win-win situation, after all.

"Ano sinabi sayo ng kumag na yun" tanong sa akin ni Jeff habang nakatingin naman sa akin si Christine,

"Ah wala, nag sorry lang siya on behalf of her petty girlfriend." sagot ko naman sa katanungan nito,

"Hmm, well I guess he's not so bad after all." turan naman ni Jeff habang nakataas ang kilay.

"I know, right? I feel like I'm falling for him, na!" Christine said, flirt full.

Tumingin lang ng masama sa kan'ya si Jeff at sabay bumalik na sa kanyang upuan habang ako naman ay natatawa lang,

"What?" inis naman na tanong ni Christine.

Hindi ko na siya pinansin at napaisip nalang ako. Paano kaya kung ang mga ginagawa sa akin ni Angela ang maging way para kami ay magkalapit ni Bailey? I shook my head as I was telling myself to stop assuming things. Pero jusko, hindi ko alam kung flirty way ba jbyung pagkakatanong niya sa akin or nag oover think lang ako. Maybe he asked me that question in a friendly way.

Dumating na ang aming professor kaya naman ay kinuha ko na ang aking kwaderno. Bumulong sa akin si Christine at sinabing hindi siya makapaniwala na ginawa sa akin iyun ni Angela. Binunggo ko ang kan'yang braso at sinabihan ko na huwag maingay sapagkat nasa harapan lang namin si Bailey. Tumahimik nalang si Christine at tumingin sa harapan kung saan naka-tayo ang aming professor.

Makalipas ang ilang oras ay natapos na rin ang aming klase at nag silabasan na rin kami. Si Bailey ay nasa harapan ng locker at kasama nito ang kan'yang mga ka-tropa. I unpurposely overheard their conversations.

"Bro, ňany plans today?" James asked,

"Yea! Angela and I will eat at her favorite restaurant," Bailey answered,

"Again? Come on, dude, didn't you take her to dinner last night?" Jack asked in confusion.

"I didn't want to go, but she insisted," Bailey replied,

"Dude, you gotta learn how to say no to your girl, or she will think that your world revolves around her," said Noah in a serious tone.

"Yeah, dude, Noah's right, don't let her think a certain way; I'm telling you, bro, it's not fun," James added.

Bailey just shrugged his shoulder as he leaned on the locker. So, he asked me in a friendly way lang talaga. Kaya n'ya siguro tinatanong kasi gusto n'ya kami pag-ayusin ni Angela.

Kinausap ako ni Christine kaya naman ay nawala ang focus ko kila Bailey.

"Huy! Are you okay? You seem a bit off." Christine looked me in the eyes and stared at it for a few seconds.

"M-May tinitignan lang ako." I replied.

When I looked back at them, I saw the boys leaving, but Bailey stayed at the locker, still leaning back,

"He's probably waiting for his girlfriend," I mumbled. Bailey turned his head in my direction as I was staring at him; he smiled at me, so I smiled back and walked away as fast as I could,

"s**t! H-Halata ba ako?" kabado kong pag ta-tanong,

"Na tinititigan mo si Bailey ng halos sampung minuto? Hindi naman masyado." mapang-asar nitong sagot sa akin,

"Sampong minuto?" gulat kong tanong sa kan'ya. Christine just shrugged her shoulder,

"Nahuli n'ya akong nakatitig sa kan'ya, s**t! Nakakahiya!" turan ko kay Christine habang patuloy pa rin kami sa pag-lalakad,

"Okay lang yun, nakita ko nginitian ka naman niya eh." kinikilig na sabi ni Christine habang sinusundot ang aking tagiliran kaya naman ay hinampas ko siya ng mahina sa braso.

Napansin ko na hindi namin kasama si Jeff kaya naman ay tinanong ko si Christine kung napansin ba niya ito. Sabi ni Christine na nauna ng umalis ito at may importante pa siyang pupuntahan. Hindi nag tagal ay umalis na rin kami ng unibersidad at sumakay na ng jeep.

Makaraan ang ilang minuto ay nakauwi na rin kami at nag paalam na kami ni Christine sa isa't isa. Nang makarating ako sa bahay ay sinalubong na ako nila mama at papa,

"Hi anak! How's school?" pagtatanong nila sa akin,

"It was okay, just tiring." hindi ko nakita si Elizer kaya tinanong ko sila mama kung nasaan ito, sinagot naman ako at sinabing nasa kwarto niya ito at nakatulog sa paglalaro sa kan'yang cell phone. Pumasok na ako sa aking kwarto at humiga sa kama.

Hindi ko pa rin makalimutan ang nangyari kanina. Kinausap at nginitian ako ni Bailey OMG! Another dream came true. Kinuha ko ang aking cellphone para mag scroll sa aking social media. Naisipan kong i-search ang pangalan ni Bailey, "Bailey Bracken".

I let out a heavy sigh before I scroll through it. Tinignan ko ang kanyang mga post, puro basketball at meme's na naka tag sa kan'ya galing sa kan'yang mga kaibigan. Pumunta ako sa kanyang photos at duon ko nakita ang mga halo-halong larawan nito at kan'yang mga kaibigan at girlfriend. May napansin akong kakaiba dito, habang patagal ng patagal ang aking pag scroll sa kan'yang mga litrato ay nakikita ko ang pagbabago ng kan'yang mga ngiti sa labi. He doesn't seem like the Bailey he was before, his smile starts to fade as time goes, siguro nga money can't buy happiness talaga.

"Nak, tara na at kakain na tayo." turan ni mama.

Binaba ko na ang aking phone at lumabas na ng aking silid. Nakita ko si papa na kakauwi lang ng trabaho kaya naman ay niyakap ko ito at umupo na kami sa harap ng lamesa at nagsimula na rin kumain. Habang nag-uusap si mama at papa tungkol sa mga nangyari sa trabaho ay ako namang iniisip pa rin ang mga nangyari kanina, kinikilig pa rin ako at hindi ko makalimutan ang labi at mga mata ni Bailey habang kinakausap ako. Ang mga labi nya na kasing pula ng rosas at ang mga mata nitong kasing lawak ng karagatan.

"Ate El, can you help me with my assignment?" Elizer asked.

"Sure!" I answered.

Pagkatapos naming kumain ay tinulungan ko na si mama sa pag liligpit ng pinagkainan at pagkatapos ay pinuntahan ko na si Elizer na kasalukuyang nakaupo sa sopa,

"What was the question about?" I asked as he pointed the question at his book. Habang tinutulungan ko siya ay bigla siyang nag salita

"Ate, do you think Christine likes me?" aniya,

"Yes, she loves babies," I answered, then chuckled. He looked me dead in the eye and asked me again the same question.

"El, do you think Christine likes me?"

"Not more than any," I answered, "besides, you're too young for her, baby," I added.

"Who cares about age? We all have the same ending; at the end of the day, the only thing that matters is caring for what you are feeling," Elizer lazily said.

I looked at him shocked as I process the words he just said, minsan talaga nakakalimutan kong sampung taon lang ang kapatid ko.