ฉันเบื่อจริง ๆ พวกผู้ชายเมาแอ๋ เมาหัวราน้ำ แล้วไงล่ะ สุดท้ายต้องลำบากคนท้อง...
ฉัน น้ำหวาน สายฝน และ ณีเวีย คิดหาทางอออกกันอยู่สักพัก... ก่อนที่สายฝนจะเสนอ ให้เปิดห้อง กันคนละห้อง... ซึ่งฉันคิดว่า น่าจะดี เพราะเจ้าของโรงแรมก็เมาหัวราน้ำอยู่นี่ มันเลยไม่ยากที่พนักงานของเขา จะช่วยหอบ ช่วยหิ้วพวกผู้ชาย ขึ้นไปบนห้อง...
เมื่อพนักงานโรงแรม พาพี่ทีมาถึงห้อง ฉันก็ได้แต่ยืนมองเขา มองอย่างอนาถใจ แถมยังถอนหายใจยาว ๆ ใส่เขาตั้งหลายครั้ง
เห้อ... อะไรมันจะขนาดนี้…
ฉันตัดสินใจจะนั่งแท็กซี่กลับบ้าน พอกำลังเดินจะไปเปิดประตู… พี่ทีก็เรียกตามหลังฉันมา...
"เมย์ พี่มีอะไรจะคุยด้วย... ไม่ไปได้ไหม" ฉันปิดประตูกลับเหมือนเดิม ก่อนจะหันหลัง แล้วเดินไปหาเขา
"คุยอะไรคะ พี่ทีเมาเหมือนหมาเลยค่ะ คุยไม่รู้เรื่องหรอก" เขาปรือตามองหน้าฉัน ก่อนที่จะดันตัวลุกขึ้น แล้วเดินเข้ามาใกล้ ๆ
"พี่ไม่ไหวแล้วเมย์ เมย์รู้ไหมว่าพ
