เมื่อเขาจัดการสาว ๆ ของเขาเสร็จ เราก็ออกมาจากโรงแรม...
พี่ทีขับรถมาส่งฉันที่บ้าน... บอกกับฉันว่าจะไปทำงานต่อ... ฉันเองไม่ได้ถาม ไม่ได้คุยกับเขาเลย ฉันยังอึ้งไม่หาย
เข้ามาในบ้านก็เจอคุณแม่นั่งอยู่ที่โซฟา...
"หนูเมย์ แม่ให้จิ๊บย้ายของหนูเมย์ไปอีกห้องแล้วนะ" ฉันยกมือไหว้ขอบคุณแม่พี่ที ทันที
"คุณแม่ คุณแม่ดีกับเมย์จังเลยค่ะ เมย์ขอบคุณคุณแม่มาก ๆ เลยนะคะ แต่เมย์คงอยู่ที่นี่ไม่นาน เดือนหน้าเมย์ขอย้ายออกไปนะคะ" คุณแม่ดูตกใจ แต่ก็ยิ้มให้ฉัน
"อยู่ก่อนนะ บางทีอะไรมันอาจจะดีขึ้น... ทั้งสภาพจิตใจ ทั้งพฤติกรรมคน" ฉันก้มหน้ามองเท้าตัวเอง
ต่อให้เขาเรียกผู้หญิงที่เคยคั่วมาทั้งหมด ฉันก็ไว้ใจเขาไม่ได้อีก... พี่ทีทับถมฉันมานาน ถมจนเมย์ลินคนเดิม ขาดอากาศหายใจ ตายไปแล้ว...
ฉันเดินขึ้นมาบนห้อง... ห้องนี้อยู่ติดกับห้องพี่ที ข้างในคล้ายกัน แค่ขนาดเล็กกว่า... เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ของฉัน ถูกจัดไว้ให้เรี
