NİLÜFER 1994
NİLÜFER 1994
Yaklaşan ayak sesiyle, başımı çevirip benden tarafa koşmakta olan adama baktım. Vakit gelmişti. Bir an önce yapmam gereken şeyi yapmalıydım. Aksi halde her an vazgeçebilirdim. Berrak olmasına rağmen bana korkunç gelen nehre gözlerimi kapatıp kendi kendime hadi ama Nilüfer, başka şansın yok. Biliyorsun dedim. Girdiğin bu yoldan dönemezsin artık. Yitip gitmekte olan cesaretimi yeniden toplayarak bulunduğum noktada iki adım daha öne çıktım. Bundan sonrası boşluktu. Bundan sonrasıyla ilgili net bir fikrim yoktu. Sadece amacım vardı. O amacı düşünerek içimden üçe kadar sayıp kendimi nehrin sularına bıraktım.
Dibe doğru batarken ilk hissettiğim vücudumu donduran soğuk oldu. Sonra, yüzlerce bıçak saplandı sanki bedenime. Nefessizlik, belki de en büyük korkumdu soluksu
