ตรวนรักวิวาห์ร้าว 05
738 Words
“กอบัว เธอเชื่อผู้หญิงคนนั้น หรือว่าเชื่อใจฉัน”
“บัวเชื่อคุณเอื้อค่ะ”
“เด็กดี ถ้าเธอตามใจฉัน อยู่ดูแลฉันที่นี่ อะไรก็ตามที่เธออยากได้ เธอก็จะได้มันโดยไม่ต้องเอ่ยปากขอซ้ำเป็นครั้งที่สอง”
“บัวแค่อยากมีชีวิตปกติ ได้ไปทำงาน ได้ใช้ชีวิตหลังเรียนจบเหมือนเพื่อนๆ ค่ะ”
“เธอจะได้ทำงานที่บริษัทของฉัน”
“แต่บัวไม่อยากใช้เส้นนี่คะ”
“บัว เธอเป็นเด็กดีและตั้งใจเรียน ฉันได้เธอมาช่วยงานถือว่าได้มากกว่าเสีย” อธิคุณตามข่าวของเธออยู่เรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียนหรือเรื่องส่วนตัว เขารู้ดีทุกอย่าง มากกว่าบิดาแท้ๆ ของกอบัวเสียด้วยซ้ำไป
“ทำไมคุณต้องดีกับบัวด้วยคะ”
“เพราะฉันชอบเธอ อยากดูแลเธอ และถ้าวันไหนเธอพร้อม ฉันก็อยากจะขอให้เธอดูแลฉันบ้าง”
“คุณเอื้อหมายถึงเรื่องบนเตียงใช่ไหมคะ”
“แล้วเธอ… ให้ฉันได้ไหมล่ะ” คำถามสั้นๆ ทำให้กอบัวรู้สึกหนาวจากข้างใน เขานอนตะแคงอยู่ข้างเธอขณะรอคำตอบ นิ้วสากเขี่ยแก้มนิ่มเล่น ท่าทางดูใจเย็นราวกับสอบถามเรื่องทั่วไป ไม่ใช่กำลังขอมีเซ็กซ์กับเธอ
“ไม่ได้หรอกค่ะ มันไม่เหมาะ”
“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะว่าเรื่องของเราสองคนไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสม เราแต่งงานกันแล้ว เธอยังชอบฉันและฉันเองก็ชอบเธอ คนเราชอบพอกัน นอนด้วยกัน มันไม่มีอะไรผิดเลยสักนิด” อธิคุณลูบแก้มนิ่มเบาๆ
“ผิดค่ะ บัวไม่อยากนอนกับคนที่บัวชอบ บัวอยากนอนกับคนที่บัวรัก แล้วก็รักบัวมากๆ ด้วย”
“ฉลาดพูดแบบนี้อีกหน่อยฉันคงหลงเธอจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว บัว ถ้ายังไม่พร้อม ฉันก็จะไม่บังคับ แต่ต้องแลกกับการให้ฉันนอนกอดทุกคืน ตกลงไหม”
“แต่ว่า…”
“แค่กอดจริงๆ ถ้าทนไม่ไหวก็อาจจะมีจูบบ้าง บัว ไม่อยากทำให้ฉันสบายใจเหรอ หรือว่าไม่ชอบคนแก่อย่างฉันแล้ว” อธิคุณผุดลุกอย่างช้าๆ ทำท่าเหมือนไม่อยากออดอ้อนสาวสวยบนเตียงอีกต่อไปแล้ว
“ไม่ใช่นะคะ! บัวไม่เคยเห็นคุณเอื้อแก่ บัวแค่… บัวแค่ยังไม่พร้อมค่ะ ทุกอย่างมันเร็วเกินไป อาทิตย์ก่อนคุณยังจะแต่งงานกับพี่รินทร์อยู่เลยนะคะ” เมื่อเห็นว่าเขาใจเย็นและนั่งลงบนเตียงตามเดิม กอบัวก็สบายใจขึ้นมาก
“ระหว่างฉันกับรินทร์มันจบไปตั้งนานแล้ว กอบัว ถ้าฉันไม่ได้อายุสามสิบห้าก็คงไม่รีบร้อน บอกตรงๆ ว่าไม่อยากเสียเวลา แต่ถ้าแค่นอนกอดแล้วเธอยังไม่อยากทำ ฉันก็คงต้องพิจารณาเรื่องของเราใหม่แล้ว” อธิคุณพูดโดยไม่มองหน้า ทำให้คนที่ถูกละเลยรู้สึกกดดันจนเผลอพูดสิ่งที่เขาต้องการฟังออกมาในที่สุด
“คุณเอื้อ… กอดได้ค่ะ”
“จูบ?”
“ไม่ได้… เอ่อ ก็ได้ค่ะ แต่นิดเดียวนะคะ” เธอรีบเปลี่ยนคำตอบเพราะกลัวว่าเขาจะโกรธ
“เธอน่ารักแบบนี้ ฉันยิ่งต้องอดทน”
“คุณเอื้อ….” กอบัวห้ามไม่เต็มเสียง ปล่อยให้เขาเอนตัวเธอลงและนอนกอด พอไฟข้างเตียงปิดลงแล้วก็เหลือเพียงความเงียบและเสียงหัวใจเต้นโครมคราม
เวลาผ่านไปได้ไม่นาน คนตัวใหญ่ก็หายใจเข้าออกในจังหวะสม่ำเสมอ คล้ายคนหลับสนิทดี กอบัวเห็นดังนั้นจึงค่อยๆ ขยับ เตรียมกลับห้องนอนของตัวเอง
“ถ้าคิดจะหนีกลับห้อง ฉันรับรองเลยว่าจะไม่ทำแค่กอดหรือจูบแน่ๆ” กอบัวไม่กล้าดื้อ เธอนอนนิ่งๆ จนสุดท้ายก็ผล็อยไปในอ้อมแขนแข็งแรง ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำยามเขาแอบหอมแก้มหรือจูบหน้าผากอย่างเอาแต่ใจ
“บัว ฉันให้เวลาเธอทำใจได้อีกนิดเดียวเท่านั้น นิดเดียวจริงๆ” อธิคุณผ่อนลมหายใจเพื่อเรียกสติ เขามีความสุขที่ได้นอนกอดภรรยาคนสวย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าทรมานร่างกายจนแทบคลั่ง และหากอีกสองสามวันข้างหน้ากอบัวยังไม่ยอม เขาคงอดทนต่อไปไม่ไหว...และอาจต้องบังคับใจภรรยาของตัวเอง
- Writer
