อ้วก~ แหวะ!
เสียงอาเจียนดังมาถึงเตียงนอนที่คนตัวสูงกำลังนอนคว่ำหน้าหลับสบายเป็นต้องตื่นเพราะเสียงรบกวนในยามเช้า ใบหน้างัวเงียผงกหัวมองหาคนตัวเล็กทว่ากลับพบแต่ความว่างเปล่า
"อีกแล้วเหรอวะ" เขารีบสะบัดผ้าห่มออกจากตัวเพื่อไปดูคนตัวเล็กในห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว
ตึกตึก
“มิลิน” ภาพที่เห็นคือแม่ของลูกนั่งกอดชักโครกคล้ายกับคนเมายังไม่ปาน
"ฮึก~ เหนื่อย" น้ำเสียงอ่อนแรงเอ่ยขึ้นพร้อมกับทิ้งตัวนั่งไปกับพื้นห้องน้ำโดยไม่สนว่ามันจะสกปรกหรือไม่ ในทุกเช้าเธอมักจะอาเจียนแบบนี้เป็นประจำทำให้เธอหมดแรงจนไม่อยากทำอะไร พอกินอะไรลงไปนิดหน่อยก็อ้วกออกมาจนหมด คนตัวโตจะพาเธอไปหาหมอหลายครั้งแล้วเป็นเธอเองต่างหากที่เอาแต่ปฏิเสธเพราะคิดว่าไม่เป็นอะไรมาก แต่เหมือนว่าครั้งนี้มันจะหนักขึ้นกว่าเดิมและดูเหมือนจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ
"ไหวไหม" เสียงทุ้มเอ่ยถาม นำทัพย่อตัวนั่งตรงหน้า เขาดึงหญิงสาวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดพร้อมกับ
