หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
"ยกดี ๆ สิวะ" ร่างสูงบอกกับลูกน้องที่กำลังยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องพักภายในบ้านพักตากอากาศ วันนี้เขาพามิลินมาเที่ยวพักผ่อนหลังจากเคลียร์งานทุกอย่างหมดแล้ว ดวงตาคมขยับมองหาคนตัวเล็กที่ไม่รู้หายไปไหนตั้งแต่มาถึง ก่อนจะเห็นเธอนั่งยิ้มอยู่กลางสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ ดูเธอจะมีความสุขเวลาได้อยู่กับธรรมชาติ เขาแทบไม่เคยมาเหยียบที่นี่เลยสักครั้งตั้งแต่แม่เสียไป นี่คงเป็นครั้งแรกที่ได้มา เท้าหนักก้าวยาว ๆ ไปหาคนตัวเล็กด้วยใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้ม
"ชอบไหม" เสียงทุ้มเอ่ยถามคนที่นั่งเล่นกับผีเสื้ออยู่ที่พื้นหญ้าอย่างมีความสุข
"ชอบมากเลยค่ะ^^" เธอชอบบรรยากาศแบบนี้ที่สุด มันรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติและทุ่งดอกไม้แสนสวย เหมือนบ้านในฝันที่เธออยากมี มิลินเป็นคนชอบดอกไม้มาก ๆ ขอแค่มีสวนดอกไม้อยู่ในบ้านเธอก็สามารถอยู่ตรงนั้นได้ทั้งวันโดยไม่ไปไหน มันคือความสุขอีกอย่างที่
