"เราหย่ากันมั้ย ไม่ต้องรอให้ถึงสามเดือนก็ได้"
พอถามออกไปอย่างเด็ดขาด สีหน้าของเฮียที่ปกติอยู่ดีๆก็เริ่มกลายเป็นน่ากลัวขึ้นมา เขาไม่ยอมตอบในสิ่งที่ฉันร้องขอเดินผ่านเลยไปและเปิดประตูเข้าห้องเงียบๆ
สีหน้าแววตาแบบนั้นมันคืออะไรกันนะ ทั้งที่เฮียก็มีอีกคนแล้วจะเก็บฉันไว้ทำไมกัน รู้ไหมว่ามันเจ็บที่เจอแบบนี้
"จะไม่ตอบก็ได้ให้มันค้างคาอยู่แบบนี้แหละ พร้อมหย่าเมื่อไหร่เฮียก็ติดต่อมาหาแล้วกัน" ฉันบอกเสียงเรียบบอกกับคนที่นั่งอยู่ตรงขอบเตียง ทำท่าจะเดินไปเก็บเสื้อผ้าตัวเองอีกรอบเหมือนอย่างวันนั้น
เขาหันมามองแล้วถอนหายใจพรึดใหญ่ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงและท่าทีจริงจัง
"ถ้าฉันไม่หย่าแล้วไม่ให้ไปล่ะ"
"แล้วจะเก็บชาไว้เป็นตัวอะไร! เฮียก็มีคนอื่นอยู่แล้ว! วันนี้ก็ไปกับเพลงมาคิดว่าไม่รู้เหรอ" พอพูดจบคนที่ทำหน้ามึนอยู่ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปมองฉันอย่างมีคำถามคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่นแต่สุดท้ายก็คลายมันออกเห
