บัวเดินกลับมาที่เรือนนอนของสามีอีกครั้ง หยิบยาที่หมอพื้นบ้านจ่ายให้มาป้อนเขา มันเป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยทำให้เขาเลยสักครั้ง และสมิงก็ไม่เคยขอร้องเธอด้วย
“จะมาไม้ไหน สมองเสื่อมหรือไง หรือว่าผีเข้า” สมิงว่าให้เธอเสียงดุ ไม่ได้ดีใจสักนิดที่เธอเข้ามาปรนนิบัติ
“ไม่ใช่สักอย่าง ข้าแค่อยากให้ท่านหายไว ๆ ท่านจะได้กลับมาทำนาล่าสัตว์และเลี้ยงลูก ๆ ได้เหมือนเดิม” แววตาของสมิงกระตุกวูบเมื่อได้ยินเหตุผลที่เธออ้าง จริงสิ เขาลืมไปเลย นี่ก็ใกล้ถึงเวลาทำนาแล้วดินก็ยังไม่ได้ขุด นางผู้นี้ไม่เคยทำนาแล้วครอบครัวของเขาจะมีข้าวกินได้อย่างไร เงินก็มีอยู่แค่เพียงไม่กี่บาทไม่มีทางที่จะซื้อข้าวมาเลี้ยงดูครอบครัวได้ทั้งปีแน่ หาของป่าหรือล่าสัตว์นางก็ไม่เคยทำ แล้วอย่างนี้ลูก ๆ ของเขาจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร คิดมาแล้วก็ยิ่งเกลียดผู้หญิงตรงหน้าเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ หากนางรู้จักทำมาหากินขึ้นมาอีกสักหน่อย ครอบครัวก็คงไ
