"อย่าพยายามคิด มันจะปวดหัว เดี๋ยวสักพักคุณก็จะจำได้เอง"
"แล้วถ้าความจำหนูไม่กลับมาล่ะคะ"
"ก็ดี"
"ทำไมถึงดีล่ะคะ" คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันจนเป็นผมกับคำพูดแปลกๆ ของชายหนุ่ม การที่เธอจำอะไรไม่ได้มันเป็นเรื่องที่ดีตรงไหนกัน..
"ผมล้อเล่น ^_^" สิงห์พูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้เธอ มือหนาลูบศีรษะของคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะจูงมือพาเธอเดินขึ้นไปบนชั้นสอง
ภายในห้อง...
สิงห์พาเธอเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะกดล็อกประตู ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ แต่ก็พยายามคิดว่าเธอกับเขาเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไร เพราะเธอและเขาคงจะเคย..มีอะไรกันไปแล้วบ้าง..
พรึ่บ! คัพเค้กตกใจสะดุ้งตัวโหยง เมื่อถูกเขาคว้าเอวเธอให้ลงไปนั่งบนตักแกร่ง
"เป็นอะไร ตัวสั่นเชียว" สิงห์กระซิบถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ทำเอาเธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
"หนู ยะ ยังไม่ชิน"
"ให้ผมช่วยมั้ย คุณจะได้ชิน"
"ชะ ช่วยอ
