พ่ายรัก | คนเลว (คลาส & คัพเค้ก)

I Hate you - 5

“หยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวไม่สวยนะ” คลาสพูดเสียงเรียบพลางยกมือหนาขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เธออีกครั้ง

ไม่ใช่ว่าเธออยากที่จะร้องไห้อยู่แบบนี้ เธอพยายามจะหยุดแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้ ยิ่งได้เห็นหน้าของคนใจร้ายอย่างเขา หยดน้ำตามันก็ยิ่งไหลพรากลงมาอย่างอยากที่จะห้าม

“พรุ่งนี้ผมจะกลับไทย คุณแน่ใจนะว่าจะไม่กลับพร้อมผม?”

“....” คัพเค้กพยักหน้าแทนคำตอบ

“อย่าคิดจะหนีผมไปไหน คุณก็รู้ว่าคุณไม่มีทางหนีผมพ้นเค้ก เพราะฉะนั้นอย่าหนีให้เหนื่อย”

ร่างบางค่อยๆ เม้มริมฝีปากเข้ากันแน่น เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าไม่มีวันหนีเขาพ้น เพราะคนในฮ่องกงเกือบจะทั้งหมดคือคนของเขา

“....” คลาสถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วดึงร่างของเธอเข้าไปกอด

“เสร็จงานแต่งไอ้คริสเราหมั้นกันมั้ยเค้ก”

“มะ หมั้น...” คัพเค้กตะลึงกับคำพูดของเขาไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินว่าเขากำลังจะขอเธอหมั้น

ตึกตัก ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยเต้นแรงราวกับว่ามีคนกำลังจับมันเขย่าอย่างไงอย่างงั้น

“ใช่ เราจะหมั้นกัน ไว้คุณเรียนจบเราจะแต่งงานกัน” คลาสค่อยๆ ผละกอดออก พร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงใจให้แฟนสาว

ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นอีกครั้ง รอยยิ้มของเขามันช่างดูอบอุ่นจริงๆ

คัพเค้กดีใจมากที่เขากล้าขอเธอหมั้น แต่ทว่าความรู้สึกนั้นกลับต้องค่อยๆ จางหายไป เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขายังมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ เลยกลัวว่าหากเผลอหลวมตัวไปเธออาจจะต้องเจ็บมากกว่าเดิม

“เอาไว้ก่อนดีกว่าค่ะ เราอย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้กันเลยดีกว่า”

คลาสหุบรอยยิ้มทันทีที่ได้ยินเธอพูดเช่นนั้น ดวงตาคมจ้องมองเธออย่างคาดโทษ พร้อมใช้มือหนาบีบที่ปลายคางของเธออย่างแรง

“อื้อ พี่คลาส เค้กเจ็บ” คัพเค้กพยายามแกะมือหนาออกด้วยความสับสนที่อยู่ๆ เขาก็มาทำรุนแรงใส่ ทั้งที่เมื่อกี้เพิ่งพูดจาดีไปหมาดๆ

“คุณต้องหมั้นกับผมเค้ก ห้ามปฏิเสธ เพราะผมเลือกคุณแล้ว” คำพูดที่แสนจะเอาแต่ใจถูกพ่นออกมาจากปากของเขา แถมตอนนี้เขายังจ้องหน้าเธอตาเขม็ง “เข้าใจมั้ยครับคนดีของผม…”

“จะให้เค้กหมั้นได้ไง ในเมื่อเค้กขอให้พี่มีเค้กคนเดียวพี่ยังทำไม่ได้!!”

“ผมรักคุณเค้ก คุณต้องหมั้นกับผม”

ว่าจบคลาสก็คลายมือออกจากปลายคางของแฟนสาว พร้อมกับดันร่างของเธอให้นอนราบลงไปกับเตียง ก่อนจะรีบขึ้นมาคร่อมตัวเธอเอาไว้

แควก! เสื้อผ้าของคัพเค้กถูกเขาฉีกขาดออกอย่างไม่ใยดี

ดวงตาคมจ้องมองเรือนร่างของเธอตาไม่กะพริบ

“พี่คลาส ตอนดึกเดี๋ยวค่อยทำก็ได้”

เธอพยายามถอยหนีให้ห่างจากตัวเขา แต่ก็ถูกเขาลากตัวให้กลับลงไปนอนที่ใต้ร่างเหมือนเดิมก่อนที่จะก้มหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอระหง แล้วใช้เรียวลิ้นร้อนลากเลียลงมาบนหน้าอกใหญ่พร้อมกับขบเม้มบนผิวเนียนเบาๆ

ร่างบางรู้ดีว่าเขาไม่เคยจะฟังคำห้ามของเธอเลยสักครั้ง คลาสอยู่เหนือกว่าและรู้จุดอ่อนของเธอทุกอย่าง เพราะแบบนี้เธอเลยไปจากเขาไม่ได้เสียที

คลาสจับเรียวขาของแฟนสาวแยกออกจากกัน ก่อนจะกระแทกท่อนเอ็นใหญ่เข้าใส่ร่องสวาทของเธอทีเดียวจนมิดลำ

"อ๊ะ พี่คลาสเค้กเจ็บ" มือบางจิกเล็บลงบนท่อนแขนแกร่งของแฟนหนุ่มเพื่อระบายความเจ็บปวด

"ซี๊ด~ แน่นฉิบหาย อ๊า~"

ตรับ! ตรับ! ตรับ! ตรับ! ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นท่อนใหญ่เข้าใส่เธออย่างไม่ยั้ง มือหนาบีบขยำหน้าอกใหญ่อย่างรุนแรง

"อ๊า เจนนี่ เสียวมั้ย หื้ม ซี๊ด~"

คัพเค้กชะงักไปในตอนที่คลาสครางชื่อของคนอื่นออกมา ซึ่งเขาเองก็ตกใจมากเช่นกันที่เผลอหลุดปาก เมื่อได้สติจึงรีบโน้มใบหน้าลงมาหวังจะประกบริมฝีปาก แต่เธอกลับเบือนหน้าหนีแล้วพยายามให้ถอยห่างให้ลำเอ็นใหญ่หลุดออกจากร่องสวาท

"เค้ก ซี๊ด อ้าปากให้หน่อย" ท่อนเอ็นใหญ่พยายามจะยัดเข้ามาในโพรงปาก

"อ๊ะ มะ ไม่ ออกไป" มือบางพยายามดันหน้าท้องของเขาออก

คลาสหงุดหงิดกับท่าทีที่เหมือนรังเกียจของแฟนสาว เขาค่อยๆ ยันตัวขึ้นแล้วกระแทกกระทั้นท่อนเอ็นใหญ่เข้าใส่เธออีกครั้งอย่างรุนแรงหลายเท่าตัว ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาประกบจูบอีกครั้ง ครั้งนี้เธอยอมเปิดริมฝีปากรับสัมผัสรุนแรงจากเขา เพราะรู้ดีว่าไม่สามารถห้ามอารมณ์กามของเขาได้

เช้าวันใหม่....

คัพเค้กลืมตาตื่นขึ้นมาภายในห้องนอนที่ว่างเปล่า มีเพียงกระดาษโพสอิทที่แปะไว้อยู่บนหัวเตียงที่เจ้าของห้องเป็นคนเขียนเอาไว้

"ผมกลับไทยก่อนนะ เห็นคุณนอนอยู่ผมเลยไม่อยากกวน ผมรักคุณนะเค้ก"

คัพเค้กอ่านข้อความในกระดาษแล้ววางมันลงบนโต๊ะข้างหัวเตียง ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าต่างบานใหญ่ เธอถอนหายใจออกมาหนักๆ เมื่อคลาสสั่งเพิ่มจำนวนคนที่คอยเฝ้าบ้าน

คงเพราะกลัวว่าเธอจะหนีเขาไป ซึ่งในความเป็นจริงเธอก็อยากจะทำแบบนั้นใจจะขาด แต่ติดอยู่แค่อย่างเดียวคือหัวใจของเธอที่มันยังอยู่ที่เขา..

อาทิตย์หน้าเธอเองก็ต้องบินกลับเมืองไทยเพื่อไปร่วมงานแต่งงานของคะนิ้งผู้เป็นน้องสาว คัพเค้กรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจพลาดมากจริงๆ ที่เลือกทิ้งคริสแล้วมาคบกับคลาส แต่เธอก็ยังยินดีกับน้องสาวที่ได้เจอคนดีๆ

แม้คริสจะไม่ได้เป็นคนเพอร์เฟ็กอะไร แต่เขาก็ไม่ได้นิสัยเสียอย่างแฟนหนุ่มของเธอในตอนนี้

ร่างบางถอนหายใจหนักๆ ออกมาอีกครัั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

ณ มหาวิทยาลัย....

คัพเค้กกำลังเร่งสับขาเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะเข้าเรียนให้ทันเวลา วันนี้เธอจัดการตัวเองได้ค่อนข้างช้ากว่าปกติเลยทำให้กว่าจะมาถึงมหาลัย คลาสเรียนก็ใกล้จะเริ่มแล้ว

เธอมีเพื่อนร่วมมหาลัยคนหนึ่งชื่อแกรม แกรมเป็นคนน่ารักนิสัยดี แม้บางทีจะทำตัวแรงไปหน่อยแต่ทั้งสองก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ ทั้งยังได้ทุนมาเรียนที่ฮ่องกงด้วยกัน

ปัก! ในระหว่างที่เธอกำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดินอยู่นั้นก็ดันไปชนเข้ากับใครบางคน

"ขอโทษค่ะ" ร่างบางรีบก้มหน้ากล่าวคำขอโทษอีกฝ่ายที่รีบร้อนจนไม่ได้มองทาง

"ไม่เป็นไร ผมไม่เจ็บ พี่เจ็บตรงไหนรึเปล่า"

คัพเค้กเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่มีใบหน้าเด็ก แถมผิวกายของเขายังดูขาวสะอาด เขาส่งยิ้มหวานให้เธอ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกคุ้นหน้าเขาราวกับเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน

แต่ก็ยังนึกไม่ออก

❌❌ย้ำนะคะ พี่คลาสนี่เลวจริงๆ แต่ก็มีช่วงที่แกหลังน้ำตา 555 สปอยล์