เพราะความไม่กลัว ผสมกับความอยากรู้อยากเห็น ทำให้กลิ่นหอมคิดจะเขียนนิยายเกี่ยวกับเจ้าที่บ้านของตนเอง แต่กระนั้นก็ต้องรอให้พล็อตงอกงามมากกว่านี้เสียก่อน
แล้วพล็อตจะหาได้ที่ไหนกันล่ะ?
แน่นอนล่ะว่าต้องพึ่งพาขุนอริญชร์ให้มาเข้าฝันหรือมาหาในนิมิตอยู่แล้ว ดังนั้นความหมกมุ่นของหญิงสาวยังคงดำเนินต่อไป นับวันก็ยิ่งรบกวนดนัยมากขึ้น จนกระทั่งมนตรีเริ่มทนไม่ไหว ออกปากต่อว่าเพื่อนสนิทจนได้เมื่อเจอหน้ากันที่บ้านของกลิ่นหอม
“ฉันว่าแกจะมากเกินไปแล้วมั้งยัยหอม”
พูดขณะมองแผ่นหลังบางของหญิงสาวกำลังยกขนมนมเนยรสและกลิ่นใบเตยวางลงบนเสาหน้าบ้าน กลิ่นหอมหันมามอง ทำหน้าตาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อะไรเหรอที่ว่ามากเกินไป”
“ทั้งไหว้เจ้า ทั้งรบกวนที่ดนัยนั่นแหละ”
มนตรีว่า กลิ่นหอมถอนหายใจ ใช่ว่าเธอจะไม่รู้หรอกว่าตัวเองรบกวนดนัยมากเกินไป ส่วนที่ทำอยู่นั้น...ก็มากเกินไปจริงๆ จนสังเกตได้ว่าข้างบ้านเริ่มสงสัยว่าเ
