ความรู้สึกนั้นติดตรึงอยู่ในใจของกลิ่นหอมตลอดทั้งวันราวกับรอยสลักบนเปลือกไม้ ทั้งที่ไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนั้นมาก่อน อีกทั้งในฝันยังรู้ด้วยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเจ้าที่โดยไม่มีใครบอก แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงเอาแต่คิดวกวนเรื่องนั้นไม่หยุด อีกเพียงไม่กี่ก้าวก็จะข้ามเส้นกลายเป็นความหมกมุ่นแล้ว
ไม่สิ...ความจริงเธอหมกมุ่นมาตั้งนานแล้วมากกว่า เพราะหลังจากนั้น เธอก็พยายามติดต่อกับดนัย แม้ว่ามนตรีจะบอกว่าดนัยไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่ก็ยังตอแยประหนึ่งคนไม่มีมารยาท มนตรีเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้แล้วก็ทำได้แค่เตือน และช่วยคุยกับดนัยให้ก็เท่านั้น ทางฝั่งดนัยเอง เห็นเพื่อนของแฟนหนุ่มเป็นอย่างนี้ก็อดยื่นมือเข้ามายุ่งไม่ได้ อันที่จริงเขาก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งนักหรอก ทว่าเพราะกลิ่นหอมไม่สามารถสื่อสารกับ ‘ใครคนนั้น’ เองได้ เขาเลยต้องเป็นตัวกลางให้
และใช่...ดนัยมีญาณพิเศษที่สามารถติดต่อกับวิญญาณต่างๆ ได้อย่างที่เขาคิด เรียกได
