วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอถวายน้ำใบเตยเป็นปกติ หากแต่หน้าที่การงานของฟรีแลนซ์อย่างเธอมันไม่เหมือนชาวบ้านชาวเมือง กลางวันนอน กลางคืนตื่น การไหว้เจ้าที่ก็เริ่มลดน้อยถอยลงไปตามลำดับจนเกือบลืมไปแล้วว่าต้องไหว้ และแน่นอนว่าเมื่อลืมไหว้เจ้าที่ การพูดถึงเรื่องนี้ลงในโซเชียลก็หายไปเช่นกัน ทำให้ดนัยต้องส่งข้อความมาถาม
‘หอม ระยะนี้ได้ไหว้เจ้าที่บ้างหรือเปล่า’
กลิ่นหอมเปิดข้อความนั้นขึ้นดูแล้วก็ชะงัก
‘ไม่ได้ไหว้เลยค่ะ’
ไม่รู้ว่ากี่วันแล้วที่เธอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท อันที่จริงดนัยเองก็ไม่ได้ใส่ใจถ้าหากเมื่อคืนนี้เขาไม่ได้ฝัน
ฝันถึงผู้ชายคนหนึ่งที่มาขอร้องให้เขาช่วย...
ช่วยอะไรนั้น เขาไม่สามารถบอกกลิ่นหอมไปตามตรงได้ด้วยถือว่าไม่ใช่เรื่องของตน เขาถือว่าตนไม่ล่วงเกินกรรมของใคร แต่จะช่วยเท่าที่ช่วยได้เท่านั้น
‘ไหว้สักหน่อยก็ดีนะ อย่างน้อยก็อาทิตย์ละครั้ง’
พิมพ์ข้อความส่งมาเท่านั้น แล้วก็ไม่ได้ว่าอะ
