ร่างหนาวิ่งขึ้นชั้นเจ็ดด้วยเหงื่อที่เปียกโชก พาวินท์หอบหายใจอย่างหนัก ไม่ใช่แค่ความเหนื่อยจากการวิ่งขึ้นบันได แต่เป็นความรู้สึกเป็นห่วงแม่ของลูกสุดหัวใจ ใจของเขาแทบขาดเมื่อจินตนาการไปต่าง ๆ นานา
“กรี๊ดดด!!” เสียงกรีดร้องของเธอยิ่งทำให้สันนิษฐานของตัวเองเป็นจริง หัวใจแกร่งร่วงลงไปถึงตาตุ่มด้วยความเป็นห่วงจับใจ ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะเอื้อมมือไปคว้าลูกบิดประตู ก่อนจะออกแรงกระชากอย่างแรง ทว่ากลับเปิดไม่ออก
แกร็ก!!
“โธ่เว้ย!!...” พาวินท์มองหาของหนักที่สามารถพังบานประตูนี้ได้ ดวงตาคมหันรีหันขวาง ก่อนจะมองเห็นถังดับเพลิงไม่ไกลจากตำแหน่งที่ตนยืน ร่างหนาไม่รีรอที่จะไปคว้าถังดับเพลิงมาทุบใส่ลูกบิดบานประตูนี้
ปึก!! ปึก!! ปึก!!
“ปาน...พังสิวะ!!” พาวินท์ทุ่มสุดแรงเกิด กล้ามเนื้อที่ออกกำลังกายมาโดยตลอดส่งให้เขาทุบแรงขึ้นเรื่อย ๆ ชายหนุ่มเหงื่อท่วมตัวเลยก็ว่าได้
ปึก!! ปึก!! ปึก!!
“กรี๊ดดด!!...” ย
