เช้าวันต่อมา...
ความเคยชินทำให้ปานวาดรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้ามืดอย่างเช่นทุกวัน ทว่าไม่เหมือนกับทุกวันที่เธอเห็นร่างหนาของพาวินท์นอนซบหน้าอยู่บนที่นอนของเธอ ร่างบางตกใจเพียงเล็กน้อยก่อนความจำเมื่อคืนจะลอยเข้ามาในหัว เธอหลับไปแบบนี้สองวันติดแล้วทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยนอนหลับโดยไม่ได้อาบน้ำเลยสักครั้ง แม้นว่าจะเหนื่อยมากแค่ไหนก็ตาม
ทว่าสายตาคู่สวยไม่อาจหยุดสำรวจใบหน้าพระเจ้าสรรค์สร้างนี้ได้ คิ้วหนาดกดำกระนั้นก็ไม่ยุ่งเหยิงราวกับว่าถูกตัดแต่งมาอย่างดี จมูกของเขาโด่งคมกว่าตอนวัยรุ่นมาก หุ่นของเขาก็ใหญ่เกินจะมานั่งตัวงอซบหน้าบนที่นอนของเธอ อาจจะเป็นเพราะไม่ได้นอนมาหลายวันทำให้เขาหลับไปในวันนี้
ปานวาดข่มเปลือกตาปิดลง ความทรงจำในวันนั้นมันอาจจะนานมากแล้วแต่เธอก็ไม่เคยลืม...
“ร้านไอติมทางขวามือ...” หญิงสาวเคยส่งข้อความหาเขาในวันนั้น โทรศัพท์เครื่องแรกที่เขาซื้อให้ ปานวาดส่งข้อความหาคนเป็นแฟ
