บทที่ 15 คิดถึง 2

1187 Words

ขณะเดียวกันการดีลซื้อขายตึกแถวสิบคูหานี้เป็นไปได้ด้วยดี ด้วยความที่เจ๊กุ้งนางมีธุรกิจอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่อีกด้วย เธอคิดไม่ถึงเสียด้วยซ้ำว่าจะมีมหาเศรษฐีมาซื้อตึกซอมซ่อหลังนี้ “เดี๋ยววันโอนกรรมสิทธิ์เจอกันที่สำนักงานที่ดินเลยนะครับ” “โอเคจ้ะ ไม่อยากจะชื่อเลยว่าจะมีคนสนใจซื้อ หึ พ่อหนุ่มคนนั้นเป็นผัวของปานวาดจริงเหรอ” “ครับ...” ไม่ใช่แค่เจ๊กุ้งนางที่ตกใจแต่เสี่ยภูผาก็ตกใจไม่ต่างกัน เมื่อคืนก็กะจะไปหาปานวาดเพื่อทำอะไรบางอย่างที่อยากทำมานาน ทว่ากลับเห็นพ่อหนุ่มคนนั้นในห้องของเธอเมื่อคืน ทำให้เสี่ยภูผาไม่ได้ทำสิ่งที่ตนต้องการที่จะทำมานาน หากว่าต้องย้ายออกจากที่นี่สิ่งที่เขาเฝ้ารอมาสิบ ๆ ปีก็คงศูนย์เปล่า “โหย~ อย่างกับหนูตกถังข้าวสารเลยน่ะสิ” ไรอัลกระตุกยิ้ม ไม่ใช่แค่ถังข้าวสารแต่เรียกได้ว่าเป็นข้าวสารชุบทองคำเลยล่ะ เลขาฯหนุ่มไม่ได้ตอบอะไร เขาลุกขึ้นยืนพร้อม ๆ กับที่ปรึกษาทางกฎหมายของบริษัท

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD