Episode 3
1175 Words
3 จับเมียมาเคลียร์
Bad boy 3
ตลอดระยะเวลาสองอาทิตย์ เฌอริตาพยายามหลบหน้ารามตลอด
เธอไม่พร้อมที่จะพูดถึงเรื่องวันนั้น แม้เธอจะหาคำตอบของความรู้สึกหน่วงในใจไม่ได้ แต่เธอก็เลือกที่จะหลบหน้าราม ไม่สนใจรับฟังข้อเสนอใด ๆ จากเขาทั้งสิ้น
“คุณริตาคะ มีคนเรียกพบค่ะ”
สตาฟเดินเข้ามาบอกเฌอริตาซึ่งกำลังตรวจความเรียบร้อยของชุดให้นางแบบอยู่
“ขอโทษด้วยนะคะ รบกวนช่วยไปบอกให้หน่อยนะคะว่าริตาไม่ว่าง”
“คือเกรงว่าถ้าคุณริตาไม่ไป พวกเราอาจจะเดือดร้อนนะคะ”
สตาฟคนเดิมมีท่าทางกังวลใจเล็กน้อย เฌอริตาข่มตาลงก่อนจะหันไปมองเธอ
“คนที่เรียกฉันไปพบคือรามใช่ไหม”
ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าคนที่ใช้อำนาจแบบนี้ได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ นั่นก็คือราม แต่ที่น่าแปลกใจคือตลอดสองอาทิตย์ เขาไม่เคยดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวเลย แต่ทำไมครั้งนี้เขาถึงรู้ว่าถ้าใช้วิธีนี้กับเธอแล้วจะได้ผลกันนะ
“รามบอกไหมคะว่าถ้าฉันไม่ไป เขาจะทำอะไร”
“ไม่ได้บอกค่ะ แต่ดิฉันคิดว่าไม่น่าจะใช่เรื่องดี”
เฌอริตาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ถึงแม้เธอจะเป็นเหมือนคนที่ไม่แคร์ใครแต่เธอเป็นคนขี้สงสาร ไม่ชอบเห็นใครเดือดร้อนเพราะตัวเอง
“โอเค เดี๋ยวฉันไปนะ”
“ขอบคุณมากนะคะคุณริตา”
สตาฟสาวคนนั้นร้องออกมาด้วยความดีใจและโล่งอกในเวลาเดียวกัน
เฌอริตายิ้มอ่อน ๆ ให้เธอก่อนจะหันมาจัดการงานของตัวเองต่อให้เสร็จ จะได้ไปจัดการไอ้คนที่คอยรังควานเธอมาตลอดสองอาทิตย์เสียที
“เชิญครับคุณริตา นายรออยู่ด้านใน”
งานถ่ายแบบวันนี้มีรามเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ ซึ่งเรื่องนี้เฌอริตาเพิ่งมารู้ตอนหลังจากรับงานแล้ว
ครั้นจะยกเลิกงานเพราะเหตุผลส่วนตัวก็ไม่ใช่นิสัยเธอ
ครั้งนี้เธอเลยเตรียมใจว่าต้องเผชิญหน้ากับราม แต่เมื่อถึงเวลาเข้าจริง ๆ เธอเองก็รู้สึกใจสั่นอยู่เหมือนกัน
“เชิญครับ”
ลูกน้องรามผายมือ เชิญเธอเข้าไปในห้องพักรับรองของราม และทันทีที่เธอเดินเข้าไป
ประตูก็ถูกปิดลงพร้อมด้วยเสียงล็อกจากด้านนอกทันที
“เฮ้ย พวกคุณจะมาขังฉันแบบนี้ไม่ได้นะ”
มือเล็กกระหน่ำทุบประตู แต่ไร้วี่แววของการตอบรับใด ๆ
นอกเสียจากสัมผัสอบอุ่นจากทางด้านหลัง
“ทุบไปก็เจ็บมือเปล่า ไม่มีใครเปิดหรอกถ้าฉันไม่สั่ง”
มือหนากอบกุมมืออีกคนขึ้นมาจูบ เขาเป่าเบา ๆ บริเวณที่เกิดรอยแดงจากการทุบประตู
“s**t!! แดงหมด ถ้าวันหลังเธอทำตัวเองเจ็บตัวอีก ฉันจะฆ่าเธอ”
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง นิ่งค้างไปชั่วขณะ
เธอไม่ได้เตรียมใจจะมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
“ปล่อยเลยนะ”
นอกจากไม่ปล่อยแล้ว รามยังสามารถหลบศอกที่เธอตั้งใจทำร้ายเขาได้อย่างสวยงาม
“หึ สองอาทิตย์แล้ว เธอคิดว่าฉันจะยอมให้เธอทำร้ายร่างกายได้อีกง่าย ๆ หรือไง”
เสียงเข้มกระซิบข้างใบหูขาวสะอาด พลางกดจูบบริเวณไหล่เนียนเบา ๆ และไม่ลืมสูดกลิ่นหอมสดชื่นจากตัวเธอเข้าปอดอีกด้วย
“นี่หยุดนะ อย่ามาลวนลามฉัน”
“คืนนั้นมากกว่านี้อีก”
“นายเลิกพูดถึงเรื่องคืนนั้นสักที บอกแล้วไงว่าช่างมัน”
“เธอกำลังทำให้ฉันโมโหนะเฌอ”
“แต่นายกำลังทำให้ฉันหงุดหงิด”
รามจับไหล่มนแน่น หมุนตัวเธอมาทางเขาก่อนจะประกบริมฝีปากร้อนเข้ากับริมฝีปากเรียวสวยของคนตรงหน้า
ไม่รู้ทำไม แม้จะอยากขัดขืนแต่เฌอริตากลับทำไม่ได้อย่างใจคิด
“เธอจูบตอบฉันตลอดเลย เจ๋งว่ะ”
“ใครจูบฉัน ฉันก็จูบตอบหมดนั่นแหละ”
ด้วยความปากไวและอยากเอาชนะ เฌอริตาเลยพูดออกไปแบบนั้น
ซึ่งเธอหารู้ไม่ว่ามันทำให้คนฟังที่อารมณ์ร้อนอยู่แล้ว ร้อนยิ่งขึ้นไปอีก
“พูดได้ดีนิ เฌอริตา”
“รู้แล้วก็ปล่อยฉันไปสักที เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว”
“เธอควรรู้ไว้นะว่าจะไม่มีหมาตัวไหนได้แตะต้องเธออีก”
พูดจบ รามก็จัดการจับร่างบางขึ้นพาดบ่า เดินดุ่ม ๆ เข้าไปในโซนที่จัดไว้เป็นห้องนอน
“ปล่อยนะ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้หื่นกาม”
ร่างบางบนบ่าแกร่งดูเหมือนจะพยศกว่าที่คิด เธอดิ้นไปมาอยู่อย่างนั้น ก่อนจะยิ่งดิ้นแรงขึ้นเมื่อถูกมือหนาฟาดเข้าที่ก้นเต็ม ๆ
“กรี๊ด นายกล้าจับก้นฉันเหรอ”
“เออ มากกว่าจับก็กล้า”
ไม่พูดเปล่า รามยังขยำก้นนิ่มแรง ๆ แถมด้วยการตบเบา ๆ ทิ้งท้ายอีกต่างหาก
“กรี๊ด ไอ้โรคจิต”
“ตอนครางเสียงโคตรหวาน แต่ทำไมตอนกรี๊ดมันน่ารำคาญจังวะ”
เมื่อมาถึงห้องนอน รามก็ปล่อยร่างบางให้นั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะขึ้นคร่อมเธอไว้เพื่อไม่ให้หนี
มือหนาเอื้อมไปหยิบเนคไทมาพันธนาการเธอไว้กับเก้าอี้
“นี่นายจะทำอะไร”
เฌอริตาถามขึ้นอย่างไม่ไว้ใจ ขณะที่รามผละออกจากตัวเธอพร้อมทั้งส่งยิ้มร้ายกาจมาให้
“หึ แค่อยากปรับความเข้าใจให้ตรงกันสักที”
“ฉันไม่มีอะไรต้องปรับกับนายแล้ว”
“อย่าพูดแบบนี้กับผัว ไม่ชอบ”
รามกดจูบแรง ๆ เมื่อเธอพูดสิ่งที่เขาไม่ค่อยชอบใจนักออกมา ก่อนจะเดินไปหยิบบางอย่างออกมาจากกล่อง
“นะ… นาย เอามีดมาทำอะไร”
เฌอริตาเริ่มหน้าซีด ต่างจากอีกคนที่มีรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้า
สาวสวยพยายามขยับตัวหนีแต่ไม่สามารถทำได้ เพราะเธอถูกมัดติดไว้กับเก้าอี้
“ปรับความเข้าใจกับเมียตัวแสบก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ”
รามขึ้นคร่อมร่างบางไว้ ขยับมีดคลอเคลียแก้มใสจนอีกคนหลับตาปี๋ พยายามเบี่ยงหน้าหนี
“นายต้องการอะไร พูดมาเลยดีกว่า”
ถึงแม้ภายในใจจะเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ แต่เฌอริตาก็ยังทำเป็นเก่งอยู่
“ฉันจะถามคำถามเธอ ถ้าตอบไม่ตรงใจฉัน”
รามพูดพลางเลียริมฝีปาก ก่อนใช้มีดกรีดกระดุมเม็ดบนของเฌอริตาจนหลุดออก
“คุณนี่มันบ้าที่สุด”
“ก็ขอคุยดี ๆ เมียไม่ยอมนิครับ”
“ฮึ่ย อย่าให้ฉันหลุดไปได้นะ”
“อย่าหวังว่าจะมีวันนั้นครับเมีย”
- Writer
