EP:2
1161 Words
บ้านหลังกลางเก่ากลางใหม่หลังหนึ่ง
“เพลง! มากินข้าวได้แล้วลูก”
“แปปนึงค่ะแม่..เพลงทำบัญชีให้พี่นิดายังไม่เสร็จ”
ฉันตอบแม่ออกไปตอนที่ท่านเดินมาเรียกฉันที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน ฉันกำลังทำบัญชีรายรับรายจ่ายให้พี่นิดาพี่สาวข้างบ้านของฉันที่ตอนนี้ได้ดิบได้ดีมีธุรกิจใหญ่โตไปแล้ว
ส่วนฉันๆชื่อเพลงขวัญค่ะเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เหมือนแบกโลกทั้งใบไว้คนเดียวฉันอยู่บ้านหลังนี้กับแม่แค่สองคนค่ะหลังจากที่ผู้ชายใจร้ายคนนั้นทิ้งแม่กับฉันไปตั้งแต่ฉันยังเล็กๆ ตอนนี้แม่ฉันป่วยค่ะเป็นโรคไตต้องฟอกไตทุกเดือนแล้วก็อย่างที่รู้กันว่าค่าฟอกไตแพงมากฉันก็เลยทำงานพิเศษตัวเป็นเกรียวแบบนี้
“นิดานี่ก็ดีกับเรามากเลยนะขนาดย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วเขายังไม่ลืมที่จะช่วยเหลือเพลงกับแม่”
“ใช่ค่ะ ถ้าไม่มีพี่นิดาคอยจ้างให้ทำงานเพลงคงเรียนไม่จบแล้วก็คงไม่มีเงินมารักษาแม่อ่ะ”
พี่นิดาเป็นเจ้าของโมเดลลิ่งค่ะมีสาวๆ พริตตี้ในสังกัดเยอะแต่พายใต้โมของพี่นิดาก็จะคอยหาสาวๆ ให้กับพวกเสี่ยอะไรทำนองนี้ด้วยรายได้พี่นดาหลักล้านเลยแหละค่ะเท่าที่ฉันรู้มา
พี่เขามักจะจ้างฉันทำงาน ให้ช่วยจัดคิวงานให้สาวๆบ้าง แล้วหลายเดือนมานี่พี่เขาก็จ้างฉันทำบัญชีให้เพราะพนักงานบัญชีของพี่นิดาประสบอุบัติเหตุลาไปรักษาตัวอยู่ แต่แกห้ามฉันเด็ดขาดเลยค่ะว่าไม่ให้ฉันทำงานแบบที่สาวๆในสังกัดแกทำถึงแม้ว่าเงินจะดีแค่ไหนพี่นิดาก็ไม่ให้ฉันเข้าสู่วังวนนี้เลยฉันเองก็ไม่เคยคิดที่จะทำด้วย
“แม่ขอโทษนะเพลงที่ทำให้ลูกต้องมาลำบากแบบนี้จะส่งลูกให้เรียนสูงๆ แม่ก็ยังไม่มีปัญญาแถมยังมาเป็นพาระให้เพลงอีก”
อีกแล้วค่ะพอพูดเรื่องนี้ทีไรแม่ฉันท่านก็เป็นแบบนี้ทุกทีชอบตัดพ้อน้อยใจที่ทำให้ฉันต้องมาลำบาก
“ไม่เอาน่าแม่...อย่าพูดแบบนี้เพลงไม่ได้ลำบากอะไรเลยแค่แม่รักษาตัวให้แข็งแรงอยู่กับเพลงไปนานๆ เพลงก็พอใจแล้ว ตอนนี้เพลงก็เรียนจบแล้วถ้าเพลงมีงานประจำทำเราก็จะสบายกว่านี้แม่เป็นกำลังใจให้เพลงนะ”
“แล้วที่ไปสมัครงานไว้เป็นไงบ้างมีที่ไหนตอบรับรึยัง”
“ยังเลย..ช่วงนี้เพลงก็รับจ๊อบงานที่พี่นิดาจ้างไปก่อน..อ่อ!!แล้วเย็นนี้เพลงจะออกไปทำงานพิเศษนะแม่ไปทำแทนเพื่อนอ่ะมันรับงานไว้แต่มีนดันป่วยเลยหาคนไปแทน”
ก็อย่างที่ได้ยินนั่นแหละค่ะฉันพึ่งจะเรียนจบมาเมื่อไม่นานมานี้เองช่วงนี้ก็ตระเวนสมัครงานอยู่แล้วก็รับจ๊อบทำงานพิเศษกับพี่นิดาแล้วก็ทำงานพิเศษทุกอย่างที่ฉันสามารถทำได้ใครจ้างทำอะไรฉันทำหมด
“งานอะไรเพลงทำไมออกไปทำค่ำๆ มืดๆ”
“งานเสิร์ฟอาหารเหมือนทุกทีอะแม่ไม่มีอะไรหรอกแม่ไม่ต้องห่วงเสร็จงานแล้วเพลงจะรีบกลับ”
“งั้นก็รีบทำงานพี่นิดาให้เสร็จจะได้มากินข้าวนะลูก”
“ค่ะ..เดี๋ยวเพลงตามไปถ้าหิวแม่ก็กินก่อนเลยนะ”
หลายชั่วโมงผ่านไป
สนามแข่งฟาร์โรห์
“ค่อยยังชั่วหน่อยที่ชุดวันนี้เรียบร้อยมิดชิดไม่โป๊”
ฉันหยิบชุดที่จะใส่ทำงานวันนี้ขึ้นมาแล้วพูดกับน้ำหวานเพื่อนอีกคนที่มาทำงานด้วยกันวันนี้
“นี่แหละคือเหตุผลที่ฝ้ายมันให้แกมาแทนอ่ะเพลงเพราะมันรู้ว่าคนหวงตัวอย่างแกคงไม่ยอมใส่อะไรโป้ๆ”
“ปกติที่นี่เขาให้พนักงานเสิร์ฟใส่ชุดเรียบร้อยแบบนี้เหรอ”
“ไม่หรอกแต่วันนี้แกกับฉันต้องดูแลห้องหุ้นส่วนของคุณฟาร์โรห์ซึ่งพวกเขาพาเมียมาด้วยเราก็เลยต้องแต่งตัวมิดชิดหน่อยถ้าปกติอ่ะนะฉันกับฝ้ายแทบจะแก้ผ้าเดินแล้ว”
“ขนาดนั้นเลยเหรอวะแก”
ฉันถามน้ำหวานออกไปทันทีถึงกับจะแก้ผ้าเดินเลยเหรอ
“ใช่น่ะสิ!! เจ้าของที่นี่ชอบอะไรแบบนี้เดี๋ยวแกก็ดูเอาเถอะคุณฟาร์โรห์จะมีผู้หญิงมานั่งคลอเคลียร์ตลอดเวลา”
ฉันก็ได้แต่ฟังน้ำหวานมันพูดถึงเจ้านายมันให้ฟังค่ะแค่ได้ฟ้งน้ำหวานพูดแค่นี้ฉันก็รู้สึกกลัวเจ้านายมันคนนี้ซะละคนอะไรจะหมกมุ้นตลอดเวลาแบบนี้
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะน้ำหวาน”
“เสร็จแล้วตามไปที่ห้องวีไอพีเลยนะ”
หลังจากที่แต่งตัวในห้องแต่งตัวเสร็จฉันก็แยกกับน้ำหวานฉันปวดฉี่น่ะค่ะก็เลยจะไปห้องน้ำก่อน
ให้ตายเถอะแล้วห้องน้ำไปทางไหนเมื่อกี้ก็ลืมถามน้ำหวานมันฉันเดินสุ่มมาตามทางเรื่อยๆค่ะบาร์ก็ออกจะใหญ่ทำไมไม่ทำป้ายบอกทางไปห้องน้ำแต่โชคก็เข้าข้างฉันค่ะที่เดินออกจากห้องแต่งตัวมามีคนเดินผ่านมาพอดี
“คุณคะ”
อะไรของเขาหันมามองแล้วเดินต่อหน้าตาเฉย
“คุณ..ฉันเรียกไม่ได้ยินเหรอ”
“เรียกฉัน”
ถามได้ก็ตรงนี้มีฉันกับเขาแค่สองคน
“ค่ะ...เห็นมีคนอื่นอยู่ด้วยรึเปล่าละ”
“มีอะไร”
“ฉันจะถามคุณว่าห้องน้ำไปทางไหน”
พอฉันถามออกไปเขาก็ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วหรี่ตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็แสยะยิ้มออกมา
“เด็กใหม่เหรอ”
“ค่ะ!”
ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าเขาเป็นใครแต่ถ้ามาเดินแถวๆนี้ คงไม่ใช่ลูกค้าเพราะโซนนี้เป็นของพนักงานกับคนภาย ในดูจากการแต่งตัวแล้วกางเกงยีนต์สีดำขาดๆ เสื้อเซิ้ตสีดำปลดกระดุมสามเม็ดบนโชว์อกขนาดนี้คงเป็นลูกน้องของเจ้าของที่นี่ละมั้ง
หมับ!!
เพี้ยะ!!
“นี่!!ทำอะไร”
คนบ้าอยู่ดีๆ เดินเข้ามาแล้วยื่นมือมาเชยคางฉันให้เงยขึ้นฉันก็ปัดมือออกสิคะ
“หวงตัวซะด้วย”
“อย่ามาทำรุ่มล่ามกับฉันนะถึงฉันจะเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟคุณก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้”
“สิทธิ์เหรอ!! หึ...ฟังไว้นะหนูน้อยว่าฉันมีสิทธิ์ทำทุกอย่างในที่แห่งนี้”
- Writer
