ตอนที่ 1
488 Words
ตอนที่ 1
วานิดา นั่งจ้องที่ตรวจครรภ์ไม่กระพริบตา ‘สองขีด สองขีด มาเถอะนะลูก’ หากเธอท้อง สามีของเธอก็จะกลับมาเหมือนเดิม
ดังที่หวังและตั้งใจ ที่ตรวจครรภ์ปรากฎขึ้นสีแดง สองขีด วานิดาน้ำตาเรื้อน หยิบที่ตรวจครรภ์ขึ้นมากอด ในที่สุดเธอก็ท้องซักที
“ขอบคุณนะลูก ขอบคุณ” มือบางลูบหน้าท้องแบนราบ
คว้าโทรศัพท์รีบต่อสายหาสามีทันที
“คุณไกรค่ะ วันนี้กลับมาทานข้าวที่บ้านกับโบตั๋นได้ไหมค่ะ โบตั๋นมีเรื่องอยากคุยด้วยค่ะ”
“อืม ได้สิ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณพอดี”
“จริงเหรอค่ะ” วานิดาลุกขึ้นดีใจ สามีของเธอไม่กลับมาทานข้าวบ้าน 2 อาทิตย์แล้ว เธอหมั้นหมายกับไกรฤกษ์มาตั้งแต่จำความได้ แต่งงานกันมา 3 ปีแล้ว ช่วงปีแรกเธอมีความสุขมาก ที่ได้แต่งงานกับผู้ชายที่รักและเขาก็รักเธอ แต่หลังจากคุณยายของเธอเสียชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ไกรฤกษ์มาสภาพกับเธอว่าที่ผ่านมาไม่เคยรักเธอเลย ทำเพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณยายเธอเท่านั้น เขาของหย่าขาดจากเธอ แต่โบตั๋นไม่อาจจะหย่าได้เพราะเธอรักเขา ชีวิตเธอมีเพียงเขามาโดยตลอด จากกลับบ้านสม่ำเสมอ สามีของเธอก็กลับบ้างไม่กลับบ้าง มันเลวร้ายจนถึงวันที่เขาพาผู้หญิงอีกคนมาเปิดตัวกับเพื่อนฝูง เธอก็ยอม ขอแค่เขายังรักเธอ กลับมาหาเธอบ้าง
ไกรฤกษ์วางสายจากภรรยาตีทะเบียน หันมามองหน้าสาวสวยที่นั่งโอบไหล่อยู่เคียงข้าง
“พี่ไกรจะจะจัดการทุกอย่างให้เมย์ใช่ไหมค่ะ”
“เมย์ไม่ต้องห่วงน่ะ พี่จะไม่ทำให้เมย์เสียใจอีกแล้ว” ไกรฤกษ์จับมือนุ่มเอาไว้ เมย์คือหญิงสาวที่เขารักเธอยอมอยู่ในเงามืดเพื่อเขามาโดยตลอด เขาต้องหมั้นกับวานิดาหลานสาวของคุณยายมินตรา เพราะครอบครัวเขาติดหนี้บุญคุณชีวิต คุณยายบริจาคไตหนึ่งข้างให้คุณปู่ของเขาสมัยยังสาว จนทำให้พ่อเขาได้เกิดมาและมีทุกวันนี้ ตอนที่คุณยายมินตราเอ่ยปากเรื่องหมั้นเขาก็ตอบรับส่งไป เพราะคิดว่าเมื่อวานิดาโตขึ้นคงจะมีแฟนและยกเลิกการหมั้นไป แต่มันผิดพลาด วนิดารักเขาแต่เขาคิดกับเธอแค่น้องสาวเท่านั้น จนล่วงมาถึงขั้นแต่งงาน เขาดูแลวนิดาอย่างดีเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลภรรยาได้
แต่พอเขาพบเมย์ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเขาไม่อาจฝืนหัวใจและหรอกตัวเองได้อีก วนิดาไม่ยอมหย่ากับเขา
“ผมรักเมย์มากน่ะ ขอบคุณที่ยอมอยู่กับผม”
- Writer
