Gülbin’den,
Babamın sorusu ile nasıl utandım, nasıl canım yandı.
Zaten dünden beri kurumayan gözlerim yine dolup dolup boşalırken bakışlarımı yere indirdim.
Öyle zordu ki evimize girip çıkan, karısına abla, kendisine abi dediğim adamla gizli aşık rolü yapmak.
Babamın kanlı bedeninin görüntüsü gözümün önüne bir perde gibi çekili durmuyor olsa asla tenezzül etmezdim.
“Kızım?”
Babamın deminki üzgün sesi ben sessiz kalınca anında şüphe dolu çıktı. Şu bir kelimelik, soru cümlesi bile olmayan sorusundan inkar etmemi ne kadar istediğini anlayabiliyordum. Beni vermemek için Allah’tan korkmasa kendi elliyle kesecekti kedi cezasını.
Ama ben de onun kızıydım. Babamı vermemek için kendi ömrümü yakmaya cesaretim vardı.
Sessizce yutkunup, kupkuru kalmış ağzımı dilimi ıslattıktan sonra başımı yer
