EP 2 : ถามไถ่

974 Words
“เฮีย” “อืม ว่าไง” “น้องพิงค์ฟุบโต๊ะไปแล้วเฮีย” “กูว่าแล้วไง พาไปส่งบ้านกูไป พาเด็กเสิร์ฟผู้หญิงไปด้วยนะมึง” “ไม่ไปส่งเหรอเฮีย” “ไม่ล่ะ กูไม่ว่าง” ผมตอบลูกน้องแล้วก้มมองเอกสารต่อ ผมไม่ว่างแล้วคืนนี้งานจะเสร็จรึเปล่ายังไม่รู้เลย ให้พิงค์นอนที่บ้านผมไปเลยก็แล้วกัน - วันต่อมา – “ฮ้าว~” มึนหัวฉิบหาย ภาพตัดไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ที่รู้คือถ้าเมาที่ผับเฮียฟลุ๊คไม่ว่ายังไงก็ปลอดภัย ฉันลืมตาช้า ๆ แล้วก็พบว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่คุ้นตาอยู่บ้าง “...” อ่อ ห้องรับแขกบ้านเฮียฟลุ๊คนี่เอง เคยมานอนสองสามครั้งค่ะเวลาที่เมาแล้วเฮียแกไปส่งไม่ได้ “อืม~” หนักหัวมาก~ ไม่น่าเลย ไม่น่าสั่งเครื่องดื่มหวาน ๆ แก้วสุดท้ายมาดื่มไม่งั้นนะสายแข็งอย่างอีพิงค์ไม่ฟุบลงไปกับโต๊ะให้เสียชาติเกิดแน่นอน อย่างน้อยถึงต้องเมากลับบ้านก็ไม่ฟุบหมดสติบนโต๊ะอย่างเมื่อคืนแล้วกันวะ เอาล่ะเรื่องเมาช่างมันก่อนเพราะตอนนี้หิว ตื่นขึ้นมาก็หิวเลยไม่รู้เมื่อคืนอ้วกรึเปล่าถึงได้หิวตั้งแต่ตื่นแบบนี้ “แจ๊บ แจ๊บ แจ๊บ~ แหวะ!” สงสัยว่าตัวเองอ้วกรึเปล่าเลยทดสอบแล้วก็...อืม อีพิงค์อ้วกแน่ ๆ -_-! ไปค่ะ ไปล้างหน้าแปรงฟันดีกว่า พอรู้ตัวว่าอ้วกก็คาวปากขึ้นมาทันที ฉันมาที่นี่หลายครั้งฉันรู้ว่าที่ห้องนี้มีของใช้สำรองอย่างแปรงสีฟันไว้ให้แน่นอน รีบล้างหน้าแปรงฟันล้างรสเฝือน ๆ ในปากออกดีกว่า ตึก ตึก ตึก “...” เดินลงบันไดมาเกือบถึงขขั้นสุดท้ายก็บังเอิญได้สบตากับเจ้าของบ้านที่เงยหน้ามามองตามเสียงฝีเท้าพอดี “ไงขี้เมา” “...หวัดดีเบล” “ฮะ?”​ “เอ้า~ เฮียฟลุ๊คนี่นา ฮ่า ๆๆ โทษที ๆ นึกว่าไอ้เบลมาค้างด้วย” “อะไรของเราวะ เป็นไงแฮงค์รึเปล่า”​ “หิว” “หึ ๆๆ คนอกหักแม่งเมาอ้วกแล้วตื่นมาหิวแบบนี้เหรอวะเฮียเพิ่งรู้” จึก! เหมือนเอาเสาเข็มของตึกมหานครมาที่มที่กลางใจอีพิงค์เลย อกหักเหรอ? หึ! อย่าให้มีผัวนะ สักวันถ้าเลิกชอบไอ้ตาถั่วบางคนได้อีพิงค์จะมีผัวหล่อล่ำลำใหญ่โตมโหฬารบานตะไทให้ดู! “เฮียแม่ง อย่าให้เฮียอกหักบ้างพิงค์จะซ้ำเติมให้คอยดู” ฉันหน้าบึ้งเดินลงบันไดแล้วก็ไปทิ้งตัวลงที่โซฟาอีกตัว “หึ ๆๆ โทษทีคงไม่มีวันนั้นว่ะ” “มั่นใจขนาดนั้นเชียว?” “อืม เฮียไม่คิดจะรักใครจะอกหักได้ไงวะ” “...เหอะ!” หมั่นไส้ว่ะ แต่...มันเป็นยังไงนะความรู้สึกของคนที่ไม่คิดจะรักใคร มันน่าจะสบายใจกว่ารักแล้วต้องเก็บเอาไว้รึเปล่า “หิวใช่ไหม” “อือ บ้านเฮียมีไรกินบ้าง” “บะหมี่” “ฮะ?” “มีแค่บะหมี่ แต่ถ้าอยากกินอย่างอื่นเดี๋ยวสั่งให้” “โอเค ถ้างั้นเฮียสั่งให้หน่อยแล้วกันพิงค์ไม่ชอบกินบะหมี่มันไม่อยู่ท้อง พิงค์ไม่อยากใช้เครื่องพิงค์ด้วย ขี้เกียจปักหมุดที่อยู่” “หึ ๆๆ ไม่อยากใช้เงินตัวเองมากกว่ามั้งเฮียว่า” “อือ ค่าเหล้าผับเฮียโคตรแพงเลย คืนกำไรให้ลูกค้าบ้าง” “นั่นสิ ลูกค้าประจำแถมโคตรวีไอพีเพราะว่าอกหักมาดื่มทีไรลำบากเฮียทุกทีนี่ยิ่งต้องคืนกำไร” “ชิส์! เลิกพูดเรื่องอกหักของพิงค์เลย พูดแล้วอารมณ์เสีย” ฉันทำหน้าเซ็งมองค้อนเขาแล้วหันหน้าหนี ตอกย้ำอยู่ได้เรื่องอกหัก ไม่อกหักบ้างให้มันรู้ไป คนเราไม่มีใครที่ทั้งชาติไม่เคยไม่อกหักหรอกอยู่ที่จะเกิดช้าเกิดเร็วแค่นั้นแหละ ส่วนอีพิงค์คนนี้ก็เกิดเร็วไปหน่อยแถมเกิดนานด้วย โอ้ย~ แม่งเอ้ย~ อยากลืม อยากหยุดชอบไอ้ตาถั่วแล้วโว้ย! ขี้เกียจเมา! T_T เฮียฟลุ๊คไม่พูดอะไรแค่ยิ้มขำนิดหน่อยแล้วกดโทรศัพท์ “กินอะไรดี” “ก๋วยเตี๋ยวต้มยำมีไหมเฮีย แฮงค์อยากซดอะไรร้อน ๆ” “มี เอาเส้นไร” “เส้นหมี่ พิเศษนะ ขอพริกเพิ่มให้ด้วยอยากกินเผ็ด ๆ” “โอเค” เฮียฟลุ๊คสนใจโทรศัพท์ต่อแล้วไม่นานก็วางโทรศัพท์ไว้ข้างตัว “แล้วที่บ้านเป็นไงบ้าง” พอสั่งอาหารเสร็จก็ถามไถ่ตามมารยาทเลยนะพ่อคุณ “ที่บ้านเหรอ เดิม ๆ แหละเฮีย” ที่ถามถึงไม่ใช่ว่าเฮียฟลุ๊คสนิทกับที่บ้านฉันหรอกแค่เคยไปที่บ้านฉัน บ้านฉันอยู่นครปฐม ป๊าเป็นเถ้าแก่โรงสีใหญ่กับเจ้าของโรงงานขาหมูส่งออกนอก ของกินเด็ด ๆ ของนครปฐมแต่ยังไม่ใช่ของที่เด็ดสุดหรอกนะเพราะของที่เด็ดที่สุดนั่งอยู่ตรงนี้ต่างหาก เหอะ! ก็ตามนั้นแหละ เฮียฟลุ๊คเคยพาฉันกับวีนัสเพื่อนฉันไปส่งที่บ้านฉันด้วยความบังเอิญเมื่อปีก่อน มีโอกาสกินข้าวกับที่บ้านฉันหนึ่งมื้อ เวลาได้นั่งคุยกันเฮียแกก็เลยถามถึงที่บ้านประจำตามแบบฉบับคนมีมารยาท “เดิม ๆ คือ?” เฮียฟลุ๊คถามอีกครั้งให้ฉันขยายความพร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นเพื่อรอเอาคำตอบ “ก็เดิม ๆ ไง เฮียจะถามทำไมเนี่ย” ฉันทำเสียงรำคาญใส่เฮียแกนิดหน่อย บอกว่าเดิม ๆ ก็คือเดิม ๆ ไงวะมันจะมีอะไรเพิ่มเติมอีกนอกจากเดิม ๆ “อ่อ...ยังหาผัวให้เราแบบเดิม ๆ ไม่หยุดอีกเหรอวะ”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD