กวิวัชร์ไม่ค่อยได้สัมผัสงานแบบนี้เท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่ใช่ว่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัยจะไม่เคยทำกิจกรรมอะไรเลย เขามีเพื่อนที่อยู่ชมรมการแสดง มีกิจกรรมแสดงละครเวทีทุกปี ถึงเขาจะถูกทาบทามให้เล่นละครเวทีหรือแม้แต่ภาพยนตร์สั้นของเพื่อนคณะนิเทศ แต่ก็ปฏิเสธทุกครั้งไป เพราะเขาไม่ชอบ แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาต้องมองพลอยดาวเสียใหม่ การอ่านบทกวีก็ไม่ต่างจากแสดงศิลปะแบบperformance ที่แสดงออกด้วยสีหน้า แววตา น้ำเสียง เธอไม่ใช่สาวแว่นเฉิ่มเชย แต่เป็นเปี่ยมด้วยพลังและความความมั่นใจตัวเอง
เธอคือคนที่เขาอยากประกาศให้โลกรู้เหลือเกินว่า ผู้หญิงคนนี้คือแฟนของเขา
ความรู้สึกภูมิใจในคนรักมันดีอะไรแบบนี้นะ
คุณวิทยารู้สึกแปลกๆ กับรอยยิ้มของลูกสาว เขามองตามสายตาของพลอยดาวแล้วก็พบเด็กหนุ่ม เอ่อ ไม่ใช่แล้ว ชายหนุ่มก็ได้ ชายหนุ่มรูปร่างผอมบางไปสักนิดแต่ตัวสูงกำลังดี ใบหน้าเกลี้ยงเกลาแต่คิ้วเข้มและริมฝีปากหยักนั้นกำ
