Chapter.3 "น้ำละ1ล้านบาทค่ะ"

1813 Words

เสียงดนตรีเพลงCanon ซึ่งเป็นเพลงสุดคลาสสิคที่คนมักเปิดในงานแต่งมายาวนานจนถึงปัจจุบัน ในค่ำคืนนี้ก็เช่นกัน ชายหนุ่มนักธุรกิจจัดเตรียมวางแผนเซอร์ไพรส์แฟนสาวด้วยการขอเธอแต่งงานที่ผับแห่งนี้ เมื่อดนตรีเพลงเปิดดังก้องกังวาน ผู้คนต่างร่วมกันยินดีกับว่าที่บ่าวสาว ในขณะที่อลินนั่งชันเข่าเอามืออุดหูอยู่ในห้องน้ำ “ฮึก..ฮึก” ..มันกำเริบขึ้นมาอีกแล้ว เธอคงไม่มีโอกาสหายใช่ไหม? เมื่อไหร่เพลงนี้จะจบซะที.... “ฮึก ฮือ..” เธอยังคงนั่งอยู่ในห้องน้ำขณะที่ผู้คนด้านนอกต่างปรบมือส่งเสียงเชียร์หญิงสาวให้ตอบรับกันเกรียวกราว ก๊อก ก๊อก "ยัยลิน แกอยู่ข้างในใช่มั้ย” น้ำหวานเพื่อนสนิทรีบวิ่งตามเพื่อนเข้ามาในห้องน้ำอย่างเป็นห่วง “เห้อ” เธอยืนกอดอกพิงประตูห้องน้ำรอเพื่อนสาวหลังจากที่ก้มลงมองรองเท้าของคนในห้องน้ำที่ไม่ยอมตอบ จนแน่ใจว่าเป็นรองเท้าของอลินจริงๆ “เวรกรรมเหอะ ได้ยินแล้วอาการเหมือนผีกลัวเสียงสวดขนาดนี้ ยัยลินเอ๊ย” อลินหยิบมือถือขึ้นมาตั้งใจจะกดเบอร์โทรหาหมอวี แต่โชคดี ที่เพลงนั้นปิดแล้ว “ฟู่ววว เกือบไม่รอดแล้วลิน” ใบหน้าเรียวสวยมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มไปหมด เธอรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูแล้วโผกอดเพื่อนสาวทั้งน้ำตา ท่ามกลางสายตาของนักท่องราตรีที่มองว่าเป็นเรื่องของผู้หญิงอกหักแล้วคงเมามาก กว่าที่อลินจะกลับมาเป็นปกติได้ใช้เวลาเกือบชั่วโมงจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ “ว้าย นังลิน ดูสิคุณแดเนียล พ่อเทพบุตรของเรามาแล้ว” น้ำหวานสะกิดเพื่อนสาวให้มองตรงทางเข้าในผับมีมาเฟียหนุ่มหล่อซึ่งสนิทกับเจ้าของที่นี่ เมื่อเจอแดเนียลทีไร ทำเอาหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำ สาบานได้ ถ้าเขาเป็นแค่คนธรรมดาเธอจะแกล้งเดินชนให้ได้สัมผัสเขาสักครั้งพอให้หัวใจกระชุ่มกระชวย แต่ความจริงที่แสนน่ากลัวภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาสั่งให้เธอต้องอยู่ห่างเขาเข้าไว้ แม้จะไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับเขามากมาย แต่สังเกตดูเหล่าบอดี้การ์ดที่ห้อมล้อมแล้วเธอควรหยุดคิด และเธอก็ไม่เคยจะอยู่ในสายตาของเขาเลยสักครั้ง ฮือ นี่สิที่เจ็บปวดรวดร้าว มาเฟียหนุ่มเดินนำหน้าลูกน้องนับสิบเข้ามาด้านในผับหรูกลางกรุง โดยมีพอล น้องชายอันเดรียเป็นผู้บริหาร หลังจากที่บรรดาลูกน้องและคนสนิทอย่างเควินไม่ได้เจอหน้าค่าตาเจ้านายหนุ่มมาเกือบเดือน ตอนนี้แดเนียลกลับมาพร้อมกับลูกน้องคนใหม่อีกหนึ่งคน นามว่า วิลเลี่ยม วิลเลี่ยมเป็นลูกน้องคนสนิทของดานิโน่มาหลายปี ตอนนี้เขาไม่ไว้ใจใครทั้งสิ้น และวิลเลี่ยมเต็มใจที่จะดูแลเจ้านายหนุ่มอยู่แล้ว การแสดงออกถึงท่าทางการสนทนาของเขากับลูกน้องและคนสนิทยังคงเนียบเนียนดี ทุกครั้งที่แดเนียลมาที่เมืองไทย ผับสกายเป็นที่แรกที่เขาจะไม่มีทางพลาด ดานิโล่ที่สวมบทบาทเป็นแดเนียลได้อย่างปกติจนพอลไม่รู้สึกเอะใจเลยสักนิด คืนนี้เขานั่งจิบเบียร์อยู่บนชั้นสองกับพอล “ไงพี่ชาย คืนนี้ถูกใจสาวคนไหนบ้างรึยัง ถ้ายังบอกผมได้นะ เดี๋ยวจะหาสาวสวยลีลาเด็ดมาให้” “หึ ขอเด็ดๆเลยนะเว้ยไอ้พอล” “แหม่ จะว่าไป ผมชอบพี่ในลุคมาดขรึมยืนเคียงข้างวิเวียนในงานแต่งพี่ชายผมที่ญี่ปุ่น มันเหมาะกว่านะ” “ฮ่า... จุๆๆ ไอ้พอล มึงหุบปากเถอะน่า ถึงยังไง กูก็รักแค่วิเวียนคนเดียว ต้องรีบๆสนุกให้เต็มที่ เดี๋ยวแต่งงานแล้วจะทำไม่ได้”ดานิโล่พยายามเลียนแบบการพูดจาของน้องชายให้เหมือนที่สุดจะได้ไม่เป็นพิรุธ เขาฝืนยิ้มฝืนหัวเราะออกมาทั้งที่ในใจของเขาร้อนรุ่มแทบแย่ ยิ่งได้รู้ว่าครั้งสุดท้ายที่สัญญาณจีพีเอสในตัวเขาหาย คือที่นี่.. “ก็แหงล่ะ เวลาวิเวียนจิกสายตาใส่พี่ที ทำเอาพ่อเสือร้ายหงอยเชียว” “หึ นี่มึงสังเกตกูขนาดนั้น?" “ฮ่าๆๆ เอาน่าพี่ ผมแค่นึกถึงตอนพี่นั่งคลอเคลียสาวแล้วมันอดขำไม่ได้เมื่อเห็นพี่ทำตัวหงอย ไม่หือไม่อือเวลาอยู่กับคนรักน่ะ” “หึ” มาเฟียหนุ่มกวาดสายตามองบรรยากาศชั้นล่าง สายตาคมสะดุดกับหญิงสาวเอวพริ้วใบหน้าเรียวสวย เธอกำลังร้องเพลงอยู่บนเวที เสียงหวานและการเอนเตอร์เทนคนดูมันทำให้เขามองจนเพลินตา ไหนจะหน้าอกหน้าใจที่กระเพื่อมไปตามจังหวะการเต้นของเธอ แดเนียลทำเสียงจิจะเบาๆอย่างสนอกสนใจ “สนใจเธอหรือครับ” “อืมฮื้ม” “เดี๋ยวจะลองให้ลูกน้องติดต่อให้” “เธอรับงานอย่างว่าด้วยหรือ?" “อืม ไม่แน่ใจ เพราะผมยังไม่เคยกินเธอเลย” หลังจากที่อลินเดินลงจากเวที มีผู้จัดการเดินมาหาเธอพร้อมกระซิบข้างหู “มีคนสนใจเธอ สนใจงานพิเศษมั้ย? “ไม่ค่ะ ลินขอตัวกลับเลยแล้วกันนะคะ” อลินลอบบืนปากขณะที่ผู้จัดการกดมือถือคุยธุระหลังจากที่เธอปฏิเสธ “ดะ เดี๋ยวก่อนสิอลิน ฉันจะพาเธอไปหาเค้าอยู่ชั้นสอง ถ้าเธอเจอหน้ารับรองจะไม่เล่นตัวอย่างนี้แน่นอน” “ต่อให้หล่อให้รวยแค่ไหน ลินก็ไม่ขายตัวค่ะผู้จัดการ” “แต่คุณพอล เค้าสั่งให้เธอไปพบแขกที่ชั้นสอง ...แค่พบอลิน" ผู้จัดการย้ำ "ถ้าตกลงไม่ได้เธอสามารถปฏิเสธได้ ขอร้องล่ะนะอลิน บอสเค้าสั่งมาว่าให้เธอไปพบเพื่อนบอสให้ได้ ไม่งั้น ฉันจะโดนเล่นงาน” “เห้อ ได้ค่ะ” อลินยอมเดินตามผู้จัดการไปยังชั้นสองแต่โดยดี หญิงสาวขาอ่อนยวบเมื่อพบว่าด้านในห้องคือเขา ผู้ชายที่เธอแอบกรี๊ดกร๊าดกับน้ำหวาน ตอนนี้ร่างใหญ่นั่งไขว่ห้างกระดิกนิ้วเรียกเธอให้นั่งข้างๆ พร้อมกับบอสแห่งสกายและเหล่าชายชกรรจ์กำลังเดินผ่านหน้าเธอเพื่อออกไปจากห้องนี้ “จะไม่นั่ง?" “ไม่ค่ะ” “เอาล่ะ เข้าเรื่องเลยนะ ต้องการเท่าไหร่” “เอ่อ คือ.. ลินแค่ขึ้นมาตามคำสั่งของเจ้านายค่ะ ไม่ได้รับงานนอก" "ชื่ออะไรนะ?" "อลินค่ะ" “จะโก่งค่าตัว ว่างั้น?” “ไม่ใช่ค่ะ” “ปกติรับจ๊อบมากสุดเท่าไหร่?” ประโยคนี้อลินแทบจะกรีดร้องออกมาให้รู้แล้วรู้รอด ทำไมเขาถึงได้ดูถูกเธอขนาดนี้ เธอแค่ทำงานกลางคืนนะ ไม่ใช่ขายตัว! แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่าการยืนก้มหน้าบีบมือเข้าหากันแน่น ตั้งสติเอาไว้ เธอจะใช้มุขเก่าดังที่เคยหลอกพวกเสี่ยที่เคยถามเธอแบบนี้แล้วกัน “ฉันขายเป็นครั้ง ครั้งละ1ล้านบาทต่อน้ำแตก1ครั้งค่ะ” ..เยส ในที่สุดเธอก็สามารถโพล่งคำที่เธอเคยเสนอพวกเสี่ยบ้ากาม พอได้ฟังค่าตัวเธอแล้วเป็นต้องถอยหนี คนบ้าที่ไหนเล่า จะยอมจ่ายเงินเป็นล้านเพื่อแลกกับเซ็กส์แค่ครั้งเดียว แต่รายนี้ เธอค่อนข้างจะปริปากยากเสียหน่อย เพราะเขาหล่อเหลือเกิน ยิ่งได้มีโอกาสยืนมองเขาใกล้ๆสองต่อสองแบบนี้ โอย แม่เจ้า ..! “ได้” แดเนียลมองสาวเอเชียใบหน้าสวยแกมเหยียด แม่นี่ สวยเสียเปล่า ช่างหน้าเงินเสียเหลือเกิน คาดว่าคงไม่เคยได้ค่าตัวมากขนาดนี้แน่นอน สงสัยคงเก๋าเกมส์มากพอตัว “ห๊ะ!?..." เมื่อเขาตอบรับ อลินหุบยิ้มลงทันที เธอได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? “คืนนี้ฉันเดินทางมาเหนื่อย คาดว่าน่าจะสักสองสามล้าน” “เอ่อ ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ฉันพูดเล่น ฉันไม่รับงานขายตัว ขอตัวนะคะ” ร่างเล็กเตรียมวิ่งหนีออกจากห้องนี้ทันทีเมื่อเขาเอาจริง “ห้าล้าน” “...!!" ร่างเพรียวบางชะงัก “หึ ฉันให้ห้าล้าน แลกกับ1น้ำ” ดานิโล่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก้าวเท้าเข้าหาหล่อนที่กำลังยืนหันหลังอย่างชั่งใจช้าๆ “ไง สนมั้ย” เมื่อเขากระซิบข้างใบหูจนเธอตื่นตระหนกหันกลับไปปะทะใบหน้าหล่อเหลาใกล้ไม่ถึงคืบ ร่างเล็กรีบถอยร่นออกทันที “ขอโทษค่ะ วันนี้ฉันไม่สะดวก ฉันเป็นประจำเดือน ขอตัว” อลินรีบจ้ำอ้าวออกจากห้องนั้นโดยเร็ว โดยไม่คิดจะหันหลังกลับ บ้าเอ๊ย ยัยลิน เกือบอ่อนระทวยมั้ยเล่า แค่เค้าเข้าใกล้แค่นี้ ก็แทบจะเป็นลมแล้ว แต่ก่อนไม่ยักจะชายตาแลเธอเลยสักครั้ง คืนนี้เขาคงจะเมามากจนตาพร่ามัว คาดว่าวันหลังเขาคงลืม ใครจะไปคิดเล่า ว่าเขาจะกล้าจ่ายเงินเป็นล้านขนาดนั้น อลินรีบโบกแท็กซี่กลับห้องพักทันทีหลังจากที่เดินตามหาน้ำหวานจนทั่วร้านแล้วไม่พบ โทรหาก็ไม่รับ แสดงว่าหล่อนคงจะติดแขกแน่นอน จนมาถึงห้องแล้วหญิงสาวยกมือกุมอกเพราะยังใจสั่นไม่หาย "บ้าจริง" ..................... เมื่อโดนอลินเล่นตลกวิ่งหนีจากเขาไปดื้อๆ คืนนี้ดานิโล่จึงหิ้วสาวสวยหุ่นอวบไปบำบัดความใคร่ที่เซฟเฮ้าส์ พั่บ ..พั่บ “อ๊า อู๊วว ...ซู้ดด” แม่สาวเอเชียร่างอวบอั๋นนอนถ่างขาครางเสียงดังลั่นเมื่อโดนความอวบใหญ่ตอกเข้ามาแต่ละทีแบบไม่ปราณีปราศัย มีเพียงการสอดใส่และกระหน่ำแทง ไร้การเล้าโลมใดๆนอกเหนือจากให้เธอดูดและสวมถุงยางให้ “ว้าย คะ คุณแดเนียล หนูใกล้เสร็จแล้วค่ะ .อุ๊ย” ดานิโล่คว่ำร่างหล่อนหลงอย่างแรงแล้วจับบั้นท้ายให้กระดกขึ้น ตามด้วยท่อนเอ็นที่เสียบเข้าไปจนสุดลำ “อู้ววววว” เสียบเข้ามาแต่ละที เล่นเอาเธอจุกไปหมด “อย่าเรียกชื่อฉันอีก ซี้ดด” พั่บ.. มือใหญ่ขยุ้มผมอย่างแรงจนหล่อนหน้าแหงนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดั่งลั่น เจ้าหล่อนเสร็จไปหลายครั้งแล้วแต่เขายังคงไม่หยุดเสียที “อ่าส์ ..” ใบหน้าหล่อเหลาเหยเก กระหน่ำความเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว จินตนาการถึงแม่สาวคนนั้นที่บังอาจปฏิเสธข้อเสนอของเขา มือใหญ่บีบหน้าอกแน่น ตั่บ ตั่บ “กรี๊ดดดด/ซี้ดดดด” หลังจากเสร็จกิจ แม่สาวคนนั้นจำต้องหอบสังขารเดินขาถ่างออกจากห้องในยามเกือบรุ่งสาง เพราะเขาไม่ชอบนอนค้างคืนกับหญิงอื่นที่ไม่ใช่มิเชล ..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more