บทที่ 8

3528 Words

แควก! ชุดสวยราคาแพงถูกฉีกขาดทันทีเมื่อเข้ามาในห้อง เขาเหวี่ยงเธอไปบนเตียงแล้วตามมาคร่อมร่างเธอ ฉีกทึ้งดึงชุดของเธอขาดไม่เหลือชิ้นดี กรี๊ด! “ชุดฉัน เผียะ!” มือเล็กตวัดใส่หน้าของคนที่คร่อมบนเอวตัวเองทันทีที่เขาฉีกชุดตัวเองขาดไม่เหลือชิ้นดี ไม่สนใจว่าตอนนี้ช่วงบนตัวเองจะเปิดเผยให้เขาเห็น กรอด! เสียงกัดกรามดังลอดไรฟันออกมา พร้อมกับหันหน้ามามองคนตัวเล็กถือดีอย่างพิมพ์มาดา เธอตบเขาอีกแล้ว “เธอตบฉัน” เอ่ยถามลอดไรฟันพร้อมถุยน้ำลายที่มีรสเค็มและกลิ่นคาวของเลือดทิ้ง เธอตบเขาแรงพอดู เพราะตอนนี้ปากของเขาแตก “แล้วทำไม นายมาฉีกชุดฉันทำไม รู้ไหมฉันซื้อตั้งเป็นแสน” พูดจบก็ง้างมือหมายจะตบซ้ำอีกครั้ง แต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าไว้ทัน “อือ ปล่อยฉันนะนายน่าน” ดิ้นบิดข้อมือตัวเองออกจากอุ้งมือใหญ่ แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกเขาโน้มตัวลงมาคร่อมทับจนอกของเขาบดเบียดไปกับสองเต้าเปลือยของเธอ “อือ ปล่อยฉันนะ ฉันหนัก และเจ็บด้วย” “มันไม่เจ็บเท่าฉันที่โดนเธอตอบหรอกดา และจำไว้อย่าอวดดีกับฉันอีก ฉันไม่ชอบคนดื้อ” “แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน ปล่อยฉันนะไอ้สารเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี่” เธอดิ้นบิดตัวหนีหาทางเอาตัวรอด แต่ยิ่งดิ้นยิ่งเหมือนดิ้นให้ตัวเองถูกกักตัวไว้ใต้ร่างใหญ่โตของบุรุษ “เธอรู้อะไรไหม ฉันไม่คิดจะแตะต้องหรือทำแบบนี้กับเธอเลย แต่เธอก็ยั่วโมโหฉันเอง และนมของเธอมันเป็นของฉัน ฉันที่เป็นคู่หมั้นของเธอและอีกไม่นานจะเลื่อนขั้นมาเป็นผัวของเธอ” พูดแล้วก็ซุกไซ้ซอกคอระหงทันที “อ่ะ อื้อ ยะ...หยุดนะไอ้เลว หยุด อือ ฮือๆๆ ”เมื่อดิ้นไร้ประโยชน์ไม่ได้ช่วยให้เขาหยุดเธอปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาทันที น้ำตาใสๆ ไหลอาบดวงตาสวยล้นออกทางหางตา ฮือๆๆ เสียงสะอื้นไห้ของพิมพ์มาดาทำให้น่านน้ำหยุดหน้าที่ซุกไซ้ซอกคอระหง ผละออกหน้าออกห่างเล็กน้อย แต่สองมือยังกดข้อมือเล็กทั้งสองไว้ข้างตัวแน่นไม่ยอมปล่อยมือ “หึ! น้ำตามันไม่ช่วยอะไรเธอหรอกนะดา ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนเธอก็ต้องเป็นของฉัน และตอนนี้ฉันก็แค่ทำให้มันเร็วกว่าที่ผู้ใหญ่ต้องการเท่านั้นเอง จริงที่ฉันไม่ได้รักเธอ ไม่ได้อยากแต่งงาน แต่เมื่อผู้ใหญ่ต้องการให้ฉันและเธอเป็นผัวเมียกันก็ช่วยอะไรไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องทำหน้าที่เมีย และรู้ไว้ฉันไม่ชอบคนดื้อ” ถุย! สิ้นคำของคู่หมั้นหนุ่มพิมพ์มาดาก็ถุยน้ำลายใส่คนเหนือร่างทันที “สารเลว! อึก! หน้าตาเลวแล้วนิสัยยังเลวอีก ไอ้เลว! อึก! ฮือๆๆ” แล้วเสียงร้องไห้สะอื้นก็ดังออกมาอีกครั้ง “ถ้าฉันเป็นคนเลวแสดงว่าไอ้ปลัดธนูนั่นเป็นคนดีสินะ” เขาไม่สนใจน้ำลายที่หล่อนถุยใส่หน้า พอพูดจบก็โน้มลงไปปิดปากอวบอิ่มของเธอทันที “อ่ะ อื้อ” เสียงครางอู้อี้พร้อมกับเบือนหน้าหนีปากหนาของคนเหนือร่าง แต่ยิ่งเบือนหน้าหนีก็ยิ่งเป็นการเปิดทางให้เขาได้ตามบดจูบปากตัวเองได้สะดวก จากตอนแรกที่ได้แค่บดขยี้กลีบปาก ตอนนี้ได้สอดแทรกเรียวลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากของพิมพ์มาดา เขาก็ไม่อาจปล่อยให้ความหวานของเธอได้หลุดมือไป เขาควานลิ้นเกี่ยวพันเรียวลิ้นเล็กที่พยายามถดถอยหนีรั้งไว้ พร้อมดูดคลึงเฟ้นลิ้นน้อยของเธอไปด้วย “อ่า อื้อ” ปากหนาบดจูบเอาแต่ใจตักตวงความหวานของโพรงปากของสาวอวดดีอย่างคู่หมั้นสาว มือใหญ่ปล่อยผละจากข้อมือเล็กที่จับกดไว้ข้างลำตัวมากดหัวไหล่เล็กของเธอแทน และมือของเธอก็ทุบตีดันไหล่กว้างของเขาออกห่าง แต่เขาก็กดไหล่เธอแน่นไม่ยอมไหวติง มีเพียงปากหนาที่ทำหน้าที่ควานกลืนความหวานของปากเจ้าหล่อน “อ่า ปากหวานแบบนี้แล้วจะให้หยุดได้ยังไง จำไว้เธอเป็นคู่หมั้นฉันไม่ใช่ของใคร ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างบนตัวเธอ” ผละออกมาเอ่ยย้ำให้เธอรู้สถานะของตัวเอง แล้วโน้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอระหงอีกครั้ง ไม่สนใจว่าเจ้าหล่อนจะหอบเหนื่อยและร้องไห้ไม่หยุด เขาเคลื่อนถูไถเคราสากมายังเนินอกอวบอูมพอดีมือ เขาบอกว่ามันคือฝาขนมครก แต่จริงๆ มันไม่ใช่ เพราะมันซ่อนรูปพอตัว เคลื่อนไล้ซุกไซ้ถูไถหน้าเถื่อนของของตัวเองไปกับสองเต้าอวบหยุ่นจนบิดเบี้ยวเสียรูปทรง “อ่ะ อื้อ ฮือๆ ไอ้เลว ไอ้น่านไอ้สารเลว อึก ฮือๆ ฉันเกลียดแก อ่ะ อื้อ” ตอนนี้หมอเรี่ยวแรงจะขัดขืนน้ำตาก็ไหลจนไม่มีจะไหลแล้วในตอนนี้ พิมพ์มาดาได้แต่ขยับตัวบิดหนีแต่ก็ไปไหนไม่ได้ เมื่อร่างใหญ่คร่อมทับกดทับตัวเธออยู่ “อือ หอมเหลือเกิน นมเธอสวยและจำไว้มันเป็นของฉัน ฝาหนมครกของเธอเป็นของฉัน ไม่ใช่ของไอ้ปลัดธนู อืม อ่า” ลากลิ้นไล้วนไปตามยอดอกสีชมพูระเรื่อของเธอจนเปียกฉ่ำไปด้วยน้ำลายเหนียวๆ ของตัวเองก่อนจะกัดงับเม้มยอดอกพร้อมกับผละมือจากหัวไหล่มนมากอบกุมสองเต้าแล้วบีบนวดคลึงเฟ้นขยำหนักหน่วงเป็นจังหวะ “อ่า อื้อ ไอ้สารเลว! อ่า อื้อ” “ชูว์ ด่าไปเถอะ ด่าผัวน่ะ ระวังด่ามากๆ จะหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้นล่ะ” ตอนนี้เหมือนว่าตัวเขาเองที่จะหลงรักแม่คู่หมั้นสาวไปเสียแล้ว หลงแบบไม่รู้ตัว หลงจนห้ามตัวเองไม่อยู่ในตอนนี้ กลิ่นกายสาวหอมหวานยั่วยวน มือใหญ่บีบขยำสองเต้าหนักหน่วงพร้อมกัดเม้มสลับสองเต้าไปมา “อ่ะ เจ็บนะเว้ย! อ่ะ อื้อ” มือน้อยทุบตีหัวของคนที่ซุกไซ้ละเลียดปลายลิ้นกับหน้าอกตัวเองด้วยความเกรี้ยวโกรธแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้เธอทำได้คือกัดฟันยอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้น ความบริสุทธิ์ที่ดูแลรักษามาตลอดต้องมาแปดเปื้อนด้วยน้ำมือของคนถ่อยพรรค์นี้งั้นเหรอ “อ่า อือ” ความหวานของสองเต้าและปากร้ายๆ ของพิมพ์มาดาช่างหอมหวานดีเหลือเกิน และเขาเริ่มติดใจแล้วสิ เขาเคลื่อนไล้ผละจากสองเต้ามายังหน้าท้องแบนราบของเธอ แต่สองมือยังคงบีบเคล้นขย้ำทรวงอกของหล่อนแล้วผละห่างสองเต้ามาดึงชุดอีกครึ่งที่เหลือที่กองที่เอวเล็กคอดออกให้พ้นทาง พร้อมกางเกงชั้นในสีชมพูหวานของหล่อน “อ่า สวยงามมาก เธอสวยมากดา” ความอวบอูมโหนกนูนที่มีเส้นไหมปกคลุมเต็มเนินสวาทของหล่อนทำให้เขากลืนน้ำลายเหนียวๆ แห้งๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก หัวใจบุรุษหนุ่มผู้ที่ผ่านบทรักโชกโชนมานับไม่ถ้วนเป็นต้องสะดุดหอบหายใจให้กับความสวยงาม และอยากรู้เหลือเกินว่ากลิ่นมันจะจรุงใจมากแค่ไหน น่านน้ำโน้มหน้าลงไปหาความเป็นสาวกลางหว่างขาเรียวเล็กที่ถีบป่ายไปมาอยู่ตรงหน้าทันที “อื้อ ยะ...อย่าทำแบบนี้เลยได้โปรด....นายหยุดตอนนี้ยังทันนะ อ่ะ อื้อ” สติของเธอยังมีอยู่ แต่เรี่ยวแรงจะผลักไสดิ้นหนีนั้นอ่อนปวกเปียกไปหมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอร้อนไปทั่วเรือนกายสาวของเธอ และรู้สึกถึงความปั่นป่วนแปลกๆ ในท้องน้อย ทรมานเหลือเกินในตอนนี้ ปากสาวอวบอิ่มกัดเม้มแน่นด้วยความทรมานกายจนไม่รู้จะทำยังไงดีในตอนนี้ เอวเล็กคอดบิดเร่าส่ายหนีหน้าเถื่อนที่ซุกซบอยู่กลางหว่างขาตัวเองไปมาแต่ยิ่งบิดหนียิ่งร้อนรุ่มทรมานในท้องน้อยจนต้องกำมือแน่นเกร็งข้างลำตัว “อ่า ร้องครางออกมาดา ร้องออกมาเลยถ้าหยุดตอนนี้ฉันว่าเธอเองนั่นแหละจะทรมานตายได้เพราะต้องการฉัน” เขารู้ดีว่าที่พิมพ์มาดากระสับกระส่ายตอนนี้เพราะอะไร หล่อนต้องการเขาแต่ไม่พูดเท่านั้นเองหรืออาจไม่รู้ก็ได้เพราะพิมพ์มาดาไร้เดียงสากว่าที่คิดเหลือเกิน ไม่เหมือนกับการแต่งตัวที่มั่นใจของเธอเลยสักนิด “อือ ไม่ไหวแล้ว ฉันร้อนนายน่าน อ่า ร้อน นายทำอะไรกับฉันเนี่ย” ใบหน้าสวยที่อาบชื้นไปด้วยน้ำตาตอนนี้เปลี่ยนเป็นเหงื่อแทน ตอนนี้เธอไม่ได้ร้องไห้แล้ว เพราะความทรมานร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นหมุนเป็นเกลียวคลื่นในท้องน้อยกำลังม้วนขดตัวทรมานเธออยู่จนต้องพูดออกมา “อือ หวานเหลือเกินดา เธอหวานมาก” ปลายลิ้นสากลากถูไถไปตามกลีบสวาทที่อาบฉ่ำไปด้วยน้ำหวานของหล่อนที่ไหลอาบเยิ้มล้นออกมาจากปากทางรัก และอยากรู้เหลือเกินว่าภายในถ้ำเล็กๆ ของพิมพ์มาดาจะคับแน่นแค่ไหน เขาดุนดันปลายลิ้นระรัวไปมากับปากทางสวาทฉ่ำแฉะของหล่อน “อ่ะ อื้อ ร้อน นายทำอะไรฉันนายน่าน อื้อ ไม่ไหวแล้วทรมานเหลือเกิน อืม” “อ่า ฉันก็แค่ทำให้เธอรู้ไงว่าแท้จริงแล้วเธอต้องการฉันมากแค่ไหนดา เธอเป็นของฉันจำไว้ นับตั้งแต่นี้ไปห้ามแต่งตัวเปิดเผยอีก ฉันไม่ชอบให้ของของฉันไปอวดโชว์ให้ใครดู อ่า หวานเหลือเกิน อืม” ลากลิ้นไปมากับกลีบสวาทอวบฉ่ำแฉะแล้วมาดูดเม็ดเกสรสีชมพูระเรื่อของหล่อน เม็ดเกสรของพิมพ์มาดาช่างอวบอิ่มน่าดูดคลอเคลียเหลือเกิน และตอนนี้เขากำลังคลอเคลียถูไถลิ้นกับเม็ดเกสรของเธออยู่ “อ่า อื้อ ไอ้เลว อ่า ฉันเกลียดแกไอ้น่าน อื้อ” มือใหญ่ลูบไล้ตามโคนขาเล็กของเธอ แล้วจับรั้งเอวคอดยกขึ้นหาหน้าที่บดจูบหนักหน่วงที่กลางหว่างขาของหล่อน ก่อนจะผละตัวถอยห่างออกไปปลดเปลื้องถอดเสื้อหนังเสื้อยืดและกางเกงยีนตัวเองออกให้พ้นทาง และเพียงเวลาไม่นานน่านน้ำก็เปลือยเปล่า โน้มตัวลงไปคร่อมทับร่างเปลือยที่บิดเร่าครางกระเส่าเสียวรออยู่ทันที “อือ นายมันเลว”เธอนอนสั่นด้วยความทรมานร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นอยากจะผลักไสแต่ก็รู้สึกดีลึกๆ เมื่อร่างเปลือยของบุรุษเหนือร่างทาบทับลงมาเสียดสี “ทุกคนบอกว่าฉันเป็นคนดีมาตลอด มีแค่เธอเนี่ยแหละที่ว่าฉันเลว ระวังเถอะ ระวังจะหลงรักฉันแบบไม่รู้ตัว” พูดแล้วก็ลากลิ้นสากถูไถลำคอระหงขึ้นมากัดเม้มติ่งหูของเธอ พร้อมกับกดแนบบดเบียดเอ็นเนื้อชายที่แข็งขึงไปกับความเป็นสาวฉ่ำแฉะของหล่อนไปมา “อ่า นะ...นายฉันร้อน ไอ้เลว..อ่า อูว์” สยิวไปทั้งทรวง เมื่อถูกปากหนากัดเม้มติ่งหูจนต้องสูดปากครางซ่านออกมา “อือ ร้อนมากแค่ไหนดา เธอร้อนมากแค่ไหน อ่า เธอหอมเหลือเกินดา หอมมาก อื้อ” “อ่า ไม่ไหวแล้ว ชะ..ช่วยฉันด้วยนายน่าน อ่า” “ชูว์! อยากให้ช่วยทำไมพูดไม่เพราะเลย เรียกพี่น่านสิดา เรียกฉันว่าพี่สิ” น้ำเสียงแหบพร่าดังข้างหูของหล่อน พร้อมกับลากลิ้นถูไถกวาดกลืนกินเหงื่อไคลที่ซึมตามต้นคอระหงของเขาจนเหนียวชื้นแฉะไปด้วยน้ำลายทั้งๆ ที่เหนียวเหนอะหนะเหงื่ออยู่แล้วยิ่งเหนียวไปอีก “มะ..ไม่!” ปฏิเสธเสียงแข็ง แต่ก็ไม่มั่นคงเท่าไหร่นัก เมื่อปากหนาเคลื่อนมาบดจูบขยี้กลีบปากของเธอจนต้องเผลอครางกระเส่าแอ่นเด้งยกร่างเปลือยขึ้นหาชายหนุ่มเหนือร่าง สองมือเล็กที่กำเกร็งแน่นข้างลำตัวก็ตวัดโอบกอดคนเถื่อนตามสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ที่ซุกซ่อนในจิตใจตัวเอง “งั้นฉันจะหยุดทุกอย่างแล้วพาเธอกลับบ้าน” ว่าแล้วก็ขยับตัวจะถอยห่างจากร่างที่ทาบทับอยู่ แต่แล้วก็ต้องหยุดเมื่อเธอกอดรั้งร่างเขาลงไปหาเธอ “อือ ยอมแล้ว ฉันยอมแล้ว” “ยอมอะไร” “ยอมแล้ว ยอมทุกอย่าง อยากให้เรียกพี่ใช่ไหม ฉันยอมแล้ว อือ ยอมจริงๆ นะ” ท้ายประโยคพิมพ์มาดาส่งสายตาอ้อนให้คนที่ก้มหน้าจ้องมองหน้าตัวเองไปแบบไม่รู้ตัวว่าเผลอส่งสายตาน่าเอ็นดูให้อีกฝ่าย และนั่นก็กระตุกใจของน่านน้ำจนเขาต้องสูดปากแรงๆ เมื่อใจมันเต้นแรงและสั่นไหวไปกับความไร้เดียงสาของหล่อน “อืม งั้นก็เรียกสิ พี่น่านขาดายอมแล้ว พูดสิว่าต้องการฉันดา” เอ่ยรดใบหน้าสวยพร้อมกับจูบหน้าผากมนของเธอแผ่วเบา และมือใหญ่ก็เคลื่อนมาปัดปอยผมเปียกชื้นเหงื่อติดตามหน้าของเธอออก แล้วจูบแก้มนวลเนียนแรงๆ “อือ พูดสิ ถ้าไม่พูดก็แต่งตัวจะได้กลับบ้าน” ไม่ได้พูดเปล่าแต่เขาดันตัวเองที่ทาบทับบดเบียดตัวไปกับร่างเล็กยกขึ้น พร้อมกับแกะมือที่กอดรัดตัวเองแน่นออก “อือ กลับไม่ได้นะ ทรมานจะตายแล้วตอนนี้ ก็บอกว่ายอมแล้วไงเล่า อือ ยอมแล้วจริงๆ” เธอดิ้นไม่ยอมให้เขาแกะมือตัวเองที่โอบกอดเขาออก “งั้นก็เรียกสิรอฟังอยู่ แล้วความทรมานร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นจะเปลี่ยนเป็นสวรรค์” แอบยกยิ้มมุมปากไม่ให้เจ้าหล่อนเห็น ก็ตอนนี้พิมพ์มาดาติดบ่วงของเขาแล้วน่ะสิ เขาตั้งใจจะทำให้หล่อนโหยหาปรารถนาในกายเขาเพื่อจะได้เป็นผู้ควบคุมคนดื้อ “งื้อ ยอมแล้วจริงๆ นะ พะ....” เธอหยุดพูดเมื่อต้องพูดตรงข้ามกับสิ่งที่อยากพูด แต่ความร้อนรุ่มทรมานในท้องน้อยก็เร่งเร้าให้เธอต้องพูดออกไปจนได้ “พะ....พี่น่านดายอมแล้ว...” “ว่ายังไงนะ ไม่ได้ยินเลย” เอียงหูลงไปแนบกับริมฝีปากอวบอิ่มของหล่อน “พี่น่านดายอมแล้ว” “หวานๆ หน่อยสิ” “พี่น่านขา...ดายอมแล้วยอมแล้วจริงๆ นะคะ ช่วยดานะคะ อือ ร้อนจะตายอยู่แล้ว น่านะพี่น่านขา...” เธอลากเสียงหวานหอบกระเส่าออดอ้อนคนตัวโต “อือ ก็ได้ แล้วจะไม่เสียใจทีหลังแน่นะ” เขายิ้มเอ็นดูคนตัวเล็กพร้อมกัดจมูกของเธอหยอกเย้า “อือ” เธอครางตอบเพราะตอนนี้เธอไม่รู้หรอกว่าจะเสียใจแค่ไหนแต่ตอนนี้เธอต้องการคนเหนือร่าง หากเขาไปตอนนี้เธอจะเป็นยังไงก็ยังเดาไม่ออก ตอนนี้เธอร้อนจนแทบจะดิ้นตายให้ได้ในตอนนี้ “อ่ะ อื้อ” เสียงครางซ่านเสียวดังลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง เมื่อคนเหนือร่างเริ่มเคลื่อนไหวปลายลิ้นลากเลียไปตามเนินอกอวบอูมของเธอ แล้วมากัดดูดต้นคอของเธอ ก่อนจะมาปิดปากที่ครางเสียวของเธอจนต้องกลืนเสียงครางลงไปในลำคอ “อ่า อื้อ” เสียงครางอู้อี้เร่าร้อนดังลอดออกมาจากปากทั้งสองที่บดขยี้คลึงกันหนักหน่วง เรียวลิ้นสากกอดเกี่ยวฟัดเรียวลิ้นเล็กไร้เดียงสาของเธอพร้อมควานกลืนความหวานในโพรงปาก ส่วนเอวสอบก็กดแนบถูไถบดเบียดความแข็งร้อนของบุรุษไปกับกลีบสวาทอวบอูมฉ่ำแฉะของแม่น้องนางไปมา ก่อนจะกดแนบกรีดกรายสอดท่อนเนื้อไปในความคับแน่นของเธอ ท่อนแขนแข็งแรงก็กอดรั้งยกร่างเธอขึ้นหาตัวเองจนกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน พร้อมกับที่เขาเสียดสีบดเบียดกายแข็งร้อนใหญ่โตอวบของตัวเองสอดลึกเข้าไปสุดทางรักของเจ้าหล่อน “อ่ะ อื้อ” ความเจ็บปวดของพิมพ์มาดาถูกปากหนาบดจูบกลืนกินเสียงแห่งความเจ็บปวดไว้ แต่น้ำตาของเธอก็ยังคงไหลออกมา แสดงให้รู้ว่าตอนนี้เจ็บปวดทรมานกลางลำตัวมากแค่ไหน เมื่อมีเขาเข้ามาฝากฝังแทรกลึกในตัวเอง “ชูว์ เจ็บแค่ตอนแรกเท่านั้นทูนหัว” เขาผละปากออกจากปากอวบอิ่มแสนหวานมาเอ่ยพร้อมพร้อมจูบซับน้ำตาที่ไหลออกทางหางตาออกให้เธอ “จะ...เจ็บ! ออกไป! อึก!” ความเจ็บปวดเบียดแทรกอยู่กลางร่างทำให้เธอไม่อาจไปต่อได้อีก ความร้อนรุ่มทรมานก่อนหน้าก็ถูกความเจ็บราวกับถูกจับฉีกร่างก็มิปาน “ผ่อนคลาย ผ่อนคลายดา ผ่อนคลายไปกับพี่ อ่า แน่นเป็นบ้า อ่า” ตอนนี้น่านน้ำอยู่นิ่งไม่ได้แล้ว ความคับแน่นภายในกายสาวตอดรัดคลึงเขาหนักหน่วงเหลือเกิน จนต้องบดเบียดเคลื่อนไหวเอวสอบของตัวเองให้เกิดจังหวะ เขารู้ดีว่าตอนนี้พิมพ์มาดายังไม่ชิน ยังปรับตัวให้คุ้นชินกับความใหญ่โตของตัวเองไม่ได้ แต่หากเขานิ่งต่อไปแบบนี้เป็นตัวเขาเองที่จะทรมานตายได้ “อือ เจ็บ! ออกไปได้โปรด...อ่า เจ็บ!” บิดกายถอยหนีดันร่างใหญ่ออกจากเหนือร่างตัวเอง แต่ยิ่งต่อต้านยิ่งถูกท่อนแขนแข็งแรงกอดรัดแน่นจนเธอขยับตัวไปไหนไม่ได้ และก็ต้องกระเด็นร่างไปตามแรงบดกระแทกของเอวแกร่งของบุรุษที่กำลังทำหน้าที่บดเบียดเสียดสีเร้าจังหวะเข้าออกความเป็นสาวที่เจ็บร้าวของตัวเอง “โอว์ ดีเหลือเกิน อ่า แน่นเป็นบ้าดา อ่า ไม่ไหวแล้ว ไม่ทนแล้วเว้ย อืม แน่นเป็นบ้า อ่า ซี้ด” สูดปากเสียวเอ็นเนื้อที่เคลื่อนไหวบดเบียดเข้าออกในความฉ่ำคับแน่นของเจ้าหล่อน ปากหนาโน้มไปหาปากอวบอิ่มที่กำลังจะเอื้อนเอ่ยออกมา คำที่ตั้งใจจะพูดของพิมพ์มาดาจึงกลืนหายเข้าไปในลำคอ มีเพียงเสียงครางกระเส่าดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดเร่าคลอเคลียกัน สองเรียวลิ้นดูดเร่ากอดเกี่ยวกัน สาวเจ้าไร้เดียงสาเผลอตอบสนองกลับเงอะงะ แต่ความเงอะงะของเธอทำให้คนเหนือร่างพึงพอใจเผลอยิ้มมุมปากออกมาแบบไม่รู้ตัว “อ่า อื้อ” เอวสอบเคลื่อนไหวจังหวะสวาทไปตามทำนองดุดันของตัวเองเมื่อตอนนี้พิมพ์มาดาได้มีอารมณ์ร่วมไปกับตัวเอง เธอไม่เจ็บไม่ได้ต่อต้านผลักไสเหมือนคราแรก แต่เธอตวัดแขนทั้งสองโอบกอดเขาตอบ กรีดเล็บสวยลากไล้ตามแผ่นหลังหนาของเขาไปมา “อ่า ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วดา อ่า ดีเป็นบ้า อื้อ” “อือ ดาร้อนพี่น่าน อ่า พี่น่าน อื้อ” พิมพ์มาดาครางเรียกคนตัวโตแบบไม่เคอะเขินและเรียกโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้บังคับ คำครางหวานกระเส่าของน้องน้อยใต้ร่างทำเอาใจหนุ่มเต้นไหวไม่เป็นจังหวะ ประสานไปกับเสียงหอบหายใจของเขาและเธอ พั่บ! พั่บ! พั่บ! น่านน้ำเปลี่ยนจังหวะเนิบนาบเป็นความดุดัน เอวสอบกระแทกเร่าสอดลึกแล้วถอดถอนเอ็นเนื้อร้อนออกมา แล้วกระแทกเด้งกลับไปในความฉ่ำแฉะของพิมพ์มาดาใหม่อีกครั้ง จนร่างเล็กในอ้อมกอดเคลื่อนไหวไปตามแรงกระแทกของเอวหนา เสียงเนินเนื้อกระทบกระทั่งกันเป็นจังหวะประสานกับเสียงครวญครางของทั้งสอง “อ่า ไม่ไหวแล้ว ดาไม่ไหวแล้วพี่น่าน ดาร้อน อือ” “ซี้ด โอว์ ไม่ไหวแล้วใช่ไหม พี่ก็จะแตกเหมือนกันทูนหัวของพี่ อ่า” พั่บ! พั่บ! พั่บ! เมื่อสองร่างรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เหงื่อไหลอาบท่วมตัวพร้อมกับน่านน้ำเคลื่อนไหวพลิ้วบิดโยกกดคลึงหนักหน่วงทุกการเคลื่อนไหวซอยของเอวหนาเข้าหาน้องน้อยที่กำลังบิดพลิ้วเงอะงะไร้เดียงสาแอ่นยกเร่าตอบสนองยามเขากระแทกสอดกายฝากฝังลึกในความฉ่ำแฉะของหล่อน “โอว์ ดาเมียพี่ อ่า เสียว ซี้ด” พั่บ! พั่บ! พั่บ! “ไม่ไหวแล้วพี่น่าน ดาไม่ไหวแล้ว อ่า อ่อย อือ” พิมพ์มาดาไม่หลงเหลือความเป็นสาวมั่นเธอเหมือนสาวน้อยที่กำลังเรียนรู้บทรัก ความไร้เดียงสาของเธอทำให้คนที่ชำนาญบทสวาทบนเตียงเคลื่อนไหวไปด้วยความรู้สึกที่บอกมาถูกว่ามีความสุขหรือยังไงกันแน่ และหัวใจของเขามันก็โบกพลิ้วไหวไปตามเสียงครางหวานๆ ของเจ้าหล่อนไปด้วย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more