4 คุ้นเคย
811 Words
เอี๊ยด!
เสียงรถสปอร์ตคันแพงถูกขับเข้าไปจอดยังบริเวณหน้าคอนโดใจกลางเมืองที่คุ้นเคย ก่อนจะหันมองยังร่างสวยที่นอนหลับพริ้มอยู่บนรถด้วยความอดรู้สึกหัวเสียไม่ได้กับการไม่ดูแลตัวเองของอีกคนที่เมาจนแทบไม่มีสติแบบนี้ แถมยังอยู่ในชุดที่วาบหวิวอยู่ไม่น้อย โชคดีที่เขาหยิบเสื้อคลุมของเธอติดมือมาในตอนที่ตัดสินใจเดินไปตามร่างสวยจนเห็นว่าเธอกำลังมึนเมาออกสเต็ปลวดลายทุกอย่าง
“คอก็ไม่ได้แข็ง แล้วจะดื่มไปทำไมเยอะแยะวะ” ปากหนาพึมพำ แต่ถึงยังงั้นเขาก็พยายามที่จะปลุกร่างสวย ทว่าแสตมป์ก็ยังคงนอนนิ่งแสดงสีหน้างัวเงียออกมา ท้ายที่สุด มาร์คัสจึงต้องอุ้มร่างบางไปส่งยังห้องของเธอด้วยความเคยชิน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก แสตมป์เคยมึนเมาแบบนี้อยู่ทั้งหมดสามครั้งในตอนที่สองคนเป็นแฟนกัน ซึ่งคนตัวสูงก็ต้องอุ้มไปส่งที่ห้องของเธอไม่ก็ห้องของเขาอยู่ตลอด แต่เมื่อมาถึงบริเวณหน้าห้องคอนโดสวย อยู่ ๆ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาก็ชะงักนิ่งจ้องมองยังประตูห้องที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่ภาพความทรงจำในวันวาน วันที่ช่วยอดีตแฟนย้ายของเข้ามาอยู่ที่นี่วันแรกจะฉายเข้ามา
คนตัวสูงเอาแต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ก่อนจะได้สติ
“อื้อ…” เสียงงัวเงียจากร่างสวยเมามาย
“รหัสห้องอะไร แตมป์”
เงียบ
“แตมป์…”
“…ให้ตาย” ร่างสูงเอ่ยหลังจากที่รับรู้ได้ว่าอีกคนคงจะไม่ตื่นขึ้นมาบอกเป็นแน่ มือหนาจึงตัดสินใจหยิบคีย์การ์ดห้องคอนโดหรูขึ้นมาพลางทดลองกดรหัสตามที่คิด ทว่า…
ติ้ง!
ใบหน้าหล่อชะงักนิ่งไปกับเสียงตรงหน้าที่บ่งบอกได้ว่า เขากดรหัสถูก ซึ่งรหัสห้องนั้น คือรหัสที่เขาเป็นคนตั้งให้คนตัวเล็ก มาร์คัสจึงได้รู้ว่า เธอไม่ได้เปลี่ยนมัน แม้ว่ามันจะเป็นเลขวันที่และเดือนทั้งสองตกลงเป็นแฟนกัน
“…” เจ้าของใบหน้าหล่อเอาแต่ยืนอุ้มร่างสวยนิ่ง ก่อนจะได้สติ ค่อย ๆ เดินตรงเข้าไปภายในห้องคอนโดกว้างที่อาจจะมีบางมุมที่ปรับเปลี่ยนไปจากเดิม แต่ว่ามันก็ยังคงเป็นห้องที่คนตัวสูงเคยคุ้นเคยเป็นอย่างดี
พรึบ
เสียงมาร์คัสวางร่างเล็กของอดีตแฟนลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ภายในห้องนอนพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาหมายจะห่มให้กับหญิงสาว ทว่าทันทีที่มือแกร่งดึงผ้าเข้าไปห่ม…
“อื้อ!~” แสตมป์ส่งเสียงงัวเงียขึ้นพลางพยายามปัดผ้าห่มนั้นออก รวมถึงถอดเสื้อคลุมที่สวมใส่อยู่เช่นกัน
“ร้อน” เรียวปากสวยพึมพำ ขณะที่มาร์คัสก็ไม่ยอม
“ห่มผ้าซะแตมป์ เดี๋ยวไม่สบาย” ร่างสูงเอ่ยอย่างรู้ในร่างกายของอีกคนว่าหญิงสาวป่วยง่าย แต่อีกคนที่มึนเมาไม่ได้สติก็ยังคงไม่ยอม
“ร้อน…เอาออกไป”
“เปิดแอร์แล้ว เดี๋ยวก็หนาว”
“ไม่…”
“แตมป์ ทำไมดื้อขึ้นแบบนี้วะ” เสียงทุ้มถามน้ำเสียงเริ่มดุ แม้รู้ดีว่าอีกคนยังคงมึนเมาไม่ได้สติ
“แล้วจะถอดเสื้อทำไม” เพลย์บอยหนุ่มพึมพำพลางพยายามสวมใส่เสื้อคลุมให้ร่างสวย ทว่าอยู่ ๆ อีกคนก็เริ่มดิ้นไม่ยอม ทำให้เสื้อคลุมนั้นเปิดออกจนเผยให้เห็นเนินอกสวยชัดเจน ด้วยความเป็นผู้ชายและค่อนข้างคุ้นเคยกับสองเต้านั้นเป็นอย่างดีในสมัยเมื่อก่อน ดวงตาคมจึงเผลอเอาแต่จ้องมองยังเต้าอวบอั๋นอยู่อย่างนั้น ก่อนจะพยายามเรียกสติ
“เวรเอ้ย! แตมป์หยุดดิวะ…”
“…หยุด” เขาทั้งเอ่ยบอกยังคนเมามายไร้สติรวมถึงตัวเอง แต่ถึงปากจะพยายามคัดค้านแค่ไหน ทว่าดวงตาคมก็ไม่อาจที่จะผละออกไปได้ เขาใช้สายตาจ้องมองยังเนินอกขาวเนียนนิ่ง ซึ่งในตอนนั้นเอง
อยู่ ๆ หญิงสาวที่หลับใหลอยู่ก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือยังคงมีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ภายในร่างกายเป็นจำนวนมาก มาร์คัสที่เห็นเริ่มเลือดสูบฉีดอย่างบอกไม่ถูกพลันนึกถึงไปสมัยที่เป็นแฟนกัน เมื่อก่อนนั้น หากแสตมป์มึนเมามาแบบนี้ เธอจะต้องถูกเขา…
เมื่อสายตาทั้งสองปะทะเข้าหากัน มันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ให้คนตัวสูงค่อย ๆ เคลื่อนตัวโน้มลงไปยังร่างสวยที่นอนอยู่ โดยดวงตาสวยก็นอนจ้องมองยังใบหน้าหล่อเหลาคุ้นเคยนั้นที่ค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้...
- Writer
