3 เมาแล้ว
858 Words
“กรี๊ดดด มาแล้วเหรอคะ คุณนาย” เสียงเบนเอ่ยทักยังร่างสวยของคนเป็นเพื่อนที่เดินเข้ามา แสตมป์ก็เชิดหน้าตอบกลับเพื่อนเชิงเล่นด้วยท่าทีติดกวน
“ค่ะ คนสวยมาแล้วค่ะ”
“อะวันนี้ให้หนึ่งวัน สวยจริง กูยอม” หญิงสาวคณะเดียวกันเอ่ยพลางถามต่อ
“แล้วพวกรุ่นน้องมึงล่ะ?”
“อยู่อีกโต๊ะนั่นแหละ เดี๋ยวคงน่าจะใกล้กลับแล้ว”
“อ๋อ ถ้างั้น…”
“…มาค่ะ อย่าทำเนียน”
“อะไร?”
“สามช็อตค่ะ มาช้าต้องตามให้ทัน” เบนบอกพร้อมหยิบถาดแก้วช็อตวอดก้าเพียวสามแก้วให้กับร่างสวยที่มาใหม่ แสตมป์ที่เห็นจึงยกไหล่ตอบกลับ
“ไม่มีปัญหา” สิ้นเสียงหวานเอ่ย มือสวยก็หยิบแก้ววอดก้าช็อตขึ้นไปกระดกดื่มด้วยความรวดเร็วพร้อมกับกระดกต่อให้อีกสองแก้วช็อต
“แถมให้” หญิงสาวพูดทั้งที่ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวไปกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เริ่มแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย
“มาว่ะ” เบนที่เห็นอดไม่ได้ที่พูดดันหลังให้กับเพื่อนร่วมคณะคนสนิท โดยอีกคนก็เริ่มวาดลวดลายโยกเบา ๆ อยู่บริเวณโต๊ะหน้าเวทีเมื่อเริ่มได้ที่
“ลงเวทีเลยดีกว่า เต้นที่โต๊ะจะไปได้อะไร” หญิงสาวเอ่ยชวน แน่นอนว่าแสตมป์ที่ตอนนี้กำลังเริ่มมึนเมาหลงใหลในการออกลวดลายก็ไม่รอช้าที่จะเดินออกไปกับเพื่อนยังบริเวณเวทีสำหรับการออกสเต็ป
“อะ มา เริ่ม!” หลังจากที่เบนพูดจบ ร่างสวยในชุดเดรสรัดรูปก็ยกมือขึ้นโยกร่างกายไปมาด้วยท่าทีชวนมอง ใบหน้าสวยแสดงออกมาถึงความสนุกสนานในการออกลวดลาย โดยมีเสียงของเบนที่เชียร์อยู่ไม่ห่าง
“โอ๊ย เกินต้านจัด เอวมึงนี่นะ ไปอีกค่ะ ไปอีกกกก” หญิงสาวเชียร์ไม่หยุด ขณะที่แสตมป์นั้นก็โยกย้ายส่ายสะโพกอยู่อย่างนั้นจนทุกการขยับตัวของร่างสวยนั้นเริ่มมีสายตาของผู้ชายหลายคนให้ความสนใจ ทว่ายังไม่ทันที่จะมีใครเข้ามาทำความรู้สึก
พลั่ก
เสียงร่างสวยของแสตมป์ที่กำลังเต้นอยู่ถอยหลังไปชนเข้ากับแผงอกแกร่งของใครบางคน ทำให้เจ้าของใบหน้าสวยที่ตอนนี้กำลังมึนเมาได้ที่หันมอง
“มาร์คัส…” เป็นเสียงของเบนที่ดังขึ้นหลังจากที่ได้ยิน ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ก็หันไปจ้องมองทักทายยังเพื่อนของอดีตแฟนเล็กน้อย ก่อนจะจับเข้าที่แขนเรียว
“กลับได้แล้วแตมป์ เมามากแล้ว”
“อะไร” ใบหน้าเรียวจ้องมองตอบกลับคนตัวสูง ทำให้ปากหนาเอ่ยออกอีกครั้ง
“เมามากแล้ว…กลับ” คนที่มาใหม่เอ่ยพลางพยายามดึงร่างสวยให้กลับไปด้วยกัน ทว่าแสตมป์กลับพยายามสะบัดออก
“ไม่…ฉันเพิ่งมาเต้นเอง”
“แต่เธอเมามากแล้ว”
“มันก็เรื่องของฉันไหม”
“แตมป์” มาร์คัสเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าเสียงเข้มหลังจากที่อีกคนพูดจบ เบนที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบเอ่ย
“มันเพิ่งมาเองมาร์คัส…ให้มันอยู่ต่ออีกสักหน่อยก็ได้” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ บอกไม่ถูก เพราะเธอไม่เคยเห็นท่าทีเรียบเข้มแบบนี้จากชายหนุ่มเพลย์บอยที่ดูอารมณ์ดีตลอดเวลาแบบนี้มาก่อน ร่างสูงที่ได้ยินก็ชะงักนิ่งจำต้องยอม มือหนาค่อย ๆ ผละออกจากเรียวแขนสวย
“มึงเพลงเริ่มไม่ค่อยสนุกแล้ว กลับโต๊ะก่อนดีไหม” เมื่อเห็นว่าได้จังหวะ เบนก็รีบเสนอแนะคนเป็นเพื่อน ร่างสวยที่ตอนนี้เริ่มได้ที่ก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะยอมเดินกลับไปยังโต๊ะที่อยู่ไม่ไกลแต่โดยดี โดยมีคนตัวสูงที่คอยมองดูอยู่ห่าง ๆ
“อ อึก”
“แตมป์ มึงใจเย็นก่อน เบา ๆ ” เสียงเบนบอกยังเพื่อนหน้าสวยที่หลังจากเดินกลับมาถึงโต๊ะก็หยิบแก้ววอดก้าช็อตยกขึ้นกระดกดื่มในทันที
“อื้ออ ขออีกช็อต”
“มึงพอก่อน” เบนรีบทักท้วงไม่ปล่อยให้เพื่อนดื่ม
“อะไร~” ร่างสวยถามเสียงยาน ทำให้เบนที่ได้ยินตัดสินใจก้มลงกระซิบ
“เกรงใจผัวเก่ามึงหน่อย”
“ฮะ?”
“ผัวเก่ามึง…” ยังไม่ทันที่เบนจะพูดจบ
อยู่ ๆ ร่างสูงที่คอยมองอยู่ก็ตัดสินใจเดินเข้ามาจับเรียวแขนสวยอีกครั้ง
“กลับได้แล้วแตมป์”
“อะไรอีกเนี่ย” ใบหน้าสวยถามพลางพยายามปรือตาขึ้นมองหน้าอดีตแฟนด้วยท่าทีเอาเรื่อง ทว่ามาร์คัสก็ไม่คิดสนใจ
“กลับ”
“ไม่…”
“กลับเดี๋ยวนี้” ร่างสูงเอ่ยบอกเสียงเข้มขึ้น
“…” แต่หญิงสาวก็ยังคงพยายามสะบัดไม่ยอม กระทั่ง…
“ฉันบอกให้กลับไง แสตมป์” ประโยคและน้ำเสียงที่ได้ยินทำเอาร่างสวยชะงัก และเมื่อสบสายตาเข้ากับดวงตาคมกริบที่ไร้ซึ่งความขี้เล่นแพรวพราวเหมือนทุกครั้ง แสตมป์ก็ยิ่งนิ่งไม่พยายามสะบัดออกเหมือนตอนแรกพร้อมกับยอมให้อีกคนพาเดินออกจากร้านเหล้าชื่อดังไปยังรถของเขา
- Writer
