While Walking With You

Chapter 11

Whew! It's been a month! Puro studies lang ginawa namin sa loob ng isang buwan. Paminsan-minsan nagkikita rin kami nila Frans sa bahay nila Kyan. Sa bahay na nila kami nagpupunta kasi umalis daw parents n'ya silang dalawa lang ng kapatid n'yang si Hillarie pero ngayon nakabalik na sila.

Tumatawag si Cairo kaya sinagot ko muna.

[Hello? Cass?] sagot ko sa tawag.

"Cai? Bakit ka napatawag?" tanong ko.

[Birthday ni lola bukas. Iniimbitahan ka n'ya.] sagot n'ya sa kabilang linya.

"Oh? Buti weekend. Sige sige. Bukas ba tayo aalis? Anong oras?" masaya kong usal. Close kasi kami ng lola at lolo ni Cairo. Pati mga pinsan at kapatid n'ya. Since junior high kasi magkalilala kami 'tsaka kaklala ni dad sila tita Eli, mama ni Cai.

[Oo nga, e. Mga 8am? Okay lang sayo?] 2 hours yata ang biyahe mula dito hanggang Pampanga kaya bali 10am nandoon na kami sa kanila.

"Sige sige. Kita na lang tayo bukas. Goodnight." nakangiti kong sabi.

"Alright. Goodnight." Pinatay ko na yung tawag, quarter to eleven na rin kasi. Kailangan kong magising ng maaga.

Aayusin ko muna mga dadalhin ko bukas bago matulog para nakahanda na bukas maliligo na lang ako.

Naglagay ako ng extrang damit, wallet, lip balm, alcohol, 'tsaka charger.

Kinabukasan ganon ang nangyari, katulad ng kung anong pinagplanuhan.

"Cass!" tawag ni Cairo.

Paglingon ko nakita ko s'ya nakasoot ng black vneck tshirt 'tsaka gray na pants. Ako naman nakasoot ng Oversized shirt 'tsaka pants rin.

"Caiii!! Miss you! Ilang months tayong hindi nagkikita!" Sigaw ko sabay yakap sa kanya.

"Kapitbahay mo lang kaya ako 'tsaka busy ka na." he chuckled.

"Kahit kapitbahay kaya kita ang rare lang kita makita!"

"Oo na. Tara na alas otso y medja na, o." sabay tingin sa relo.

"Sorry na nga. Tara na!" masigla kong sigaw 'tsaka nauna nang pumasok sa kotse n'ya.

Binuhay nya na yung makina ng sasakyan kaya nakaalis na kami.

Pagkatapos ng ilang minutong pagbabiyahe naisipan kong kuhanan ng litrato yung kalsada. Pagtkatapos kong pinicture-ran nilagay ko sa ig story ko 'tsaka tinag si Cairo.

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako kaya nagising na lang ako nung may tumtapik sa balikat ko 'tsaka sinasabing "Cass, pangit mo matulog gumising ka na."

"Papansin ka talaga. Andito na ba tayo?" usal ko.

"Wala pa. Kain muna tayo nagugutom na 'ko." aniya at nauna ng maglakad papasok sa mang inasal. Favorite naming kainan ang Mang Inasal. Mminsan nga nagpaparamihan pa kami kung sino mas makakarami ng extra rice tas kung sino talo s'ya magbabayad.

"Ina mo, Cairo. 'di mo'ko hinintay, ikaw magbayad." hinihingal kong usal pagkaupo.

"Sige." Aba 'yun lang ang sagot n'ya? Shuta!

Dumating na yung pagkain namin kaya nagsimula na kaming kumain.

"Hoy bilisan mong kumain, ha? 'wag ka kakain ng masyadong marami naghanda sila mom." paalala n'ya habang kumakain.

"Yes, lodicakes." sagot ko nang hindi s'ya nililingon.

"Ang jeje mo. Anong year na, o. Nastuck ka ba sa jeje stage ng buhay mo?" iritado n'yang tugon.

"Ano ba naman 'yan hanggang ngayong iritado ka pa rin sa tawag na lodicakes. Picture na lang tayo." nilagay ko na sa i********: camera tas pinindot yung layout para apat, nilahad ko na yung cellphone ko sa kanya 'tsaka ngumiti.

"Tangina mo talaga, Cassleigh." sabay kuha sa phone ko. Kita mo susunud rin pala minura pa'ko. Hahaha!

Ngumiti kaming dalawa sa unang picture tapos wacky na sa mga sumuod. Pimilit ko pa 'yang magwacky. Epal kasi ayaw makisama.

Pagkatapos namin magpicture nilagay ko rin sa ig story ko na may caption na 'w/ lodicakes @cairoshan' Hahaha!

"Tapusin mo na 'yang kinakain mo. Tapos na ako." aniya matpos ang ilan minuto.

"Tapos na rin ako, oh."

Umalis a kami sa Mang Inasal at nakarating na sa bahay nila pagkatpos ng isang oras.

"Lola Estellaa!!" sigaw ko pagkababa ng kotse.

"Lea!!" sigaw din n'ya. Lea tawag sa'kin dito. Dami kong nickname. Nakakalito na.

"Lolaaa, I miss youu!!" sabay takbo ko papalapit sa kanya.

"Namiss ka rin namn, iha. Kumain na kayo roon. Ikaw Cairo asikasuhin mo 'tong si Lea." paalala n'ya kay Cairo.

"Matanda na 'yan, mom. Kaya n'ya na kumain magisa. Kakilala n'ya lahat ng nandito sa bahay. Hayaan mo 'yan." ani Cairo.

"Papansin." I murmured.

"Ay, lola. Happy Birthday po pala! 'Di na po ako nakabili ng regalo kagabi lang po kasi sinabi ni Cairo."nakangiti kong sabi.

"It's okay. Kain na kayo. Nandoon mga pinsan ni Cai. Puntahan ninyo sila." ani tita.

"Sige po, lola, punta na kami doon." Nginitia ko s'ya.

"Pinsan! Matnamu meka punta naka!" salubong sa amin ni kuya Francis. I don't understand kampampangan fluently.

"Lea! A utu na kang Cairo na munta keni, ne?" bati naman ni Melo.

"'Di pa ako nakakaintinddi ng kapampangan, hehe." nahihiya kong saad.

"Ah! Sorry."

"Mangan na kayu!" That's the only word I remember. It's mangan or kumain in tagalog.

"Sige, Cis, kain na muna kami do'n sa loob." Ani Cairo 'tsaka mnaglakad na papunta kusina.

"Cai! Hoy! Tanga! Sandali!" Sigaw ko. Medyo malayo na kasi s'ya, ay hindi pala medyo talaga ang layo n'ya na sa'kin, parang tumakbo nga 'tong kumag na'to.

"Izara, dalian mo naman!" Aniya.

"Don't call me Izara, kapamilya ba kita?" Hinihingal kong saad.

"Kapuso ako." Sinong gustong bumili dito kay Cairo? Bilhin n'yo na.

"Haha, funny mo naman lodicakes!" Sarkastiko akong tumawa.

"Haha, ikaw rin." Pati s'ya, sarkastiko ring tumawa.

Binigyan na ako ng plato ni Cairo 'tsaka kami pumunta kung saan nakahain ang mga handa.

"OMG! My favorite!! Sisigggg!!!" Sigaw ko nang makita ang nakahain na sisig sa lamesa. Favorite ko kasi ang lutong sisig ni lola tel, dati hindi ako kumakain no'n kaso nagbago 'yon nung natikman ko luto n'ya. Promise! Ang sarap!

"Alam kong favorite mo 'yan pero 'wag mo namang ubusin, ha?" Singit ni Cairo habang inaamoy ko yung sisig.

"Duh, kumain ka na lang d'yan! Wag kang KJ! Nagsasaya ako dito umeepal ka!" Sigaw ko sa kanya 'tsaka nagsimula ng kumuha ng kanin 'tsaka ulam.

Pagkatapos naming kumuha ng makakain pumunta kami kung nasaan ang mga pinsan n'ya para naman hindi kami magmukhang lonely do'n, 'no!

"Turuan ka namin magsalita ng kapampangan habang kumakain!" Ani Claries.

"Sure!" Nakangiti kong sagot pero si Cairo umangal. "Mamaya na. Kita n'yo namang kumakain pa, e."

"Kung ayaw mo do'n ka sa labas, dito kami." Irap ko sa kanya.

"Tss." Iyon na lang ang naisagot n'ya.

"Okay, so, what will you say if you want to say googmorning, goodafternoon, and goodnight?" Nakangiti kong tanong.

"Mayap a abak, mayap a gatpanapun, 'tsaka mayap a bengi." Nakangiti ring usal ni Claries.

"Oooh. Pag maganda ako?"

"Malagu ku." Ok, I'm malagu.

"Pag uhm, panget ka?" Nakangisi kong tanong sabay tingin kay Cairo.

"Hahaha! Matsura ka!" Natatawang sagot ni Melo.

"Uh-huh." Tumanho-tango ako. "Cai! Pst!"

Nilinhon n'ya ako. "Matsura ka! Hahaha!"

"Tangina n'yo." Aba! Nagmumura!

"Tangina mo rin." S'yempre 'di tayo magpapatalo, duh!

Nagkuwentuhan lang kami hanggang matapos kami lahat kumain.

The past few hours nagkuwentuham lang kami kasama grandparents ni Cairo. Ngayon alas singco na nang hapon, kailangan na naming umuwi para hindi kami gabihin.

"Lola! Lolo! Mga pinsan ni Cairo! Uwi na po kami, baka gabihin pa po kasi sa daan. Gustuhin ko man pong dito matulog kaso 'di po ako nakapagpaalam 'tsaka wala po akong dalang damit." Paalam ko sa kanila.

"Ayos lang, iha. Basta sa susunod dalaw ulit kayo dito, ha?" Nakangiting sagot ni lola Tel.

"La, uwi na po kami. Babalik na lang po kami sa susunod. Magbabakasyon na rin po, la. Dito po kami magbabakasyon nila mama." Ani Cairo.

"Sige lang, apo. Bumiyahe na kayo't baka gabihin kayo sa kalsada!" Ani lola Tel.

"Ingat!" Sabay-sabay na sigaw ng mga pinsan ni Cairo. Si lolo wala s'ya, umalis kanina.

"Una na po kami. Bye! Mayap a bengi!" Sigaw ko 'tsaka pumasok na sa kotse.

Nandito na kami ngayon sa bahay, maga-alas otso na rin, nastuck kami sa traffic kanina

"Yo! Lodicakes, bye, thanks sa pagdrive. Mayap a bengi, hehe!" Girl, I think araw-araw kong gagamitin yung mga word na 'yon. I'm obsessed with it.

"Goodnight rin. Bye." Pagkatapos no'n pumasok na kami sa kanya-kanyang bahay.

"Kuya! Yuhoo! Dito na me!" Sigaw ko nang makapasok sa bahay. Walang sumasagot kaya tinignan ko s'ya sa kuwarto n'ya. Tulog. Pustahan tayo lasing 'to!

Inamoy ko bunganga n'ya, ayun! Lasing nga ang hinayupak!

Sinampal ko s'ya para magising. Nabigla naman s'ya kaya napabangon, nakapikit pa mata kaya binatukan ko.

"KUYA, ANO BA! SINONG NAGSABI SAYONG MAGLASING KA, HA?! PUMUNTA LANG AKO NG PAMPANGA NAGLASING KA NA AGAD?! BROKEN KA BA, HA?!" malakas kong sigaw kaya nagising diwa n'ya.

"TANGINA NAMAN! SINONG SASAYA, EH MAY IBA NG ASAWA SI MAMA?! ALAM MO BA 'YON, HA?! TANGINANG BUHAY 'TO." bakas ang galit sa mga mata habang nagsasalita s'ya habang ako, kusa na lang tumulo mga luha ko.

Yes, we can't accespt the fact na patay na si papa. That was years ago but it hurts like hell to us.

"Kuya..." humahagulgol kong saad.

"Izara... I'm sorry if I shouted at you... But it hurts. We can't accept the truth that d-dad is already.... g-gone." Umiiyak n'yang sabi.

"Kuya, it's okay. I know kalaunan matatanggap din natin 'yon. Just trust ourselves, okay? I know we won't leave each other, kuya." Pilit akong ngumiti pero umaagos pa rin yung luha ko.

"Thankyou, Zara." Ani kuya habang pinupunasan yung luha n'ya.

"Punta na'ko sa kuwarto, kuya. Tuloy mo na tulog mo. Hahaha!" Pinilit kong tumawa.

"Sleeptight. Goodnight." Aniya 'tsaka na'ko lumabas at umakyat na sa kuwarto.

Kanina ang saya ko, e. Tangina.

I clicked video call button sa groupchat namin nila Vien. Agad naman silang nagjoin.

"Broken ka, 'no? Umiiyak ka, e." Bungad ni Gio.

"No. It's just that..." Nakayuko kong saad, hindi natuloy ang sinasabi.

"Si tita Maries ba?" Tuloy ni Vien sa sasabihin ko.

"Uh-huh." Pilit akonv ngumiti at humarap sa kanila.

"What happened?" Nagaalala nilang tanong.

"So, y'all know na papa si gone, 'di ba? Ang mama... mama has a new husband know... I can't accpet it but I know someday, I will." Tumulo ulit ang aking mga luha.

"Hey, Cass. I know you can do this. We're here for you, always remember that." Ani ni Frans sa mahinang boses.

"I-shot mo na lang 'yan!"

"Tangina netong si Xael! This is a serious matter, okay?!" Suway naman ni Vien.

"I know, I know. Pinapangaan ko lang yung atmosphere." Depensa n'ya naman.

"Let's go get some ice cream? My treat. Susunduin na lang namin kayo." Ani Kyan 'tsaka na nagleave.

"Oh! Magsiayos na kayo! Hintayin n'yo na lang kami."

Nagleave na kaming lahat sa call. Inayos ko na yung mukha ko. Naghilamos ako 'tsaka naglagay ng konting concealer para hindi halata na umiyak ako tapos nagpalit na lang ng damit.

I am really blessed and lucky to have them as friends.