18.ถาม
1182 Words
หลังจากเทศกาลปีใหม่กรวรรธก็ไปมาหาสู่กับที่บ้านของเพ็ญสุดามากขึ้น กลายเป็นว่าเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวของบ้านนี้ไปแล้ว อย่างวันนี้ก็เช่นกัน
@เวลา 21.30 น.@บ้านบุญทรัพย์
"สวัสดีครับตาผล ยายบัว ผมมารับวันพระครับ"
"อ้าวพ่อเกมมาแล้วเหรอ ยัยวันพระกำลังอาบน้ำน่ะ วันนี้บ่ายไปรับจ๊อบเป็นมัคคุเทศก์ ได้ตังค์มาเยอะมาอวดตากับยาย ซื้อของกินมาให้เต็มเลย แล้วก็ให้น้องชาย เป็นเสียอย่างงี้ ห่วงแต่คนอื่น ไม่ห่วงตัวเอง ได้นอนไปงีบเดียวเอง ไม่รู้จะมีแรงทำงานมั๊ย เข้ากะดึกด้วย" ยายบัวลอยพูดตามความรู้สึกในขณะที่รับขวดน้ำจากตาผลมายื่นให้ชายหนุ่ม
"หึหึ ถ้าน้องง่วงก็มีที่ให้นอนพักครับสลับกันเพราะมีพนักงานเข้ากะพร้อมกันสองคนครับ ทางผู้บริหารไม่ว่าครับ กรวรรธอธิบาย
"อ้าว ก็ดีซิคะมีที่ให้นอนด้วย" ยายบัวเริ่มยิ้มออกอย่างใจชื้น ส่วนตาผลฟังอย่างเงียบ ๆ
"ครับ ให้เฉพาะกะดึกครับ” กรวรรธตอบยิ้ม ๆ แต่แอบมองหาใครอีกคนที่กำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่เป็นระยะ ๆ
หมายเหตุ--เดี๋ยวนี้ตากับยายจะเรียกกรวรรธว่า พ่อเกม เรียกสนิทสนมขึ้นเพราะเจ้าตัวคะยันคะยอให้ตาและยายเรียกแบบนี้ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ตาผลและยายบัวลอยก็จะเรียกกรวรรธว่า พ่อ นำหน้าชื่อ เหมือนลูกเหมือนหลานค่ะ
ด้านคนที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จรีบถือสัมภาระออกมาจากห้อง
"เสร็จแล้วค่ะ ไปกัน เดี๋ยวหนู่แว๊นมอ'ไซค์ไป..เหมือนเดิมนะคะ/หนูไปก่อนนะคะ
"……." กรวรรธ เงียบ ไม่มีคำพูดใด เขายกมือไหว้ตาผล ยายบัวลอย แล้วเดินตามคนตัวเล็กไปอย่างเสียมิได้ เพราะยัยสามตาไม่ยอมขึ้นรถไปกับเขา ไม่ยอมให้เขาไปส่งใด ๆ ทั้งสิ้น บอกว่าให้มารับได้แต่ขับรถตามกันก็พอ เขาขับรถยนต์ตามยัยสามตาจนถึงโรงแรมและเฝ้าดูจนแน่ใจว่ายัยสามตาเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงจากรถมาดูที่แผนกฟร้อนฯ และเฝ้ารอจนเห็นคนตัวเล็กมาปฏิบัติหน้าที่แล้วจึงกลับไปพักผ่อน เพราะในวันที่ยัยสามตาเข้ากะดึกเขาเลือกที่จะนอนที่ห้องพักของโรงแรมซึ่งเป็น Complimentary จากมติกรรมการผู้บริหารว่าตำแหน่งระดับผู้จัดการเป็นต้นไปสามารถพักห้องพักโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายได้
…………………………………………..
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
เพ็ญสุดาและแพรพลอยเปลี่ยนมาเข้ากะบ่าย เป็นการเปลี่ยนกะที่ทรมานที่สุดในการเปลี่ยนกะเพราะออกกะในตอนเช้าแล้วต้องมาทำงานในช่วงบ่าย ส่วนกรวรรธรู้สึกห่วงคนตัวเล็กอย่างออกหน้าออกตาจนต้องขับรถตามไปส่งถึงที่บ้านทุกวัน แม้สาวเจ้าจะไม่ยอมนั่งรถไปด้วยก็ยอม ขอได้ขับตามไปส่งถึงบ้านรู้ว่าคนตัวเล็กถึงบ้านปลอดภัยก็สบายใจ เพราะปกติเขาก็นอนหลังเที่ยงคืนเกือบทุกคืนอยู่แล้ว เขาเฝ้าเพียรทำอยู่อย่างนี้ทุกวันที่คนตัวเล็กอยู่กะบ่ายและดึกจนตาผลและยายบัวลอยใจอ่อนยอมรับในความจริงใจของเขา
@บ้านบุญทรัพย์
วันนี้เป็นวันอาทิตย์แต่คนตัวเล็กเข้ากะเช้าและแว๊นมอ'ไซค์ไปทำงานเหมือนเดิม กรวรรธเลือกที่จะขับรถยนต์คันหรูมาเยี่ยมเยียนตายายของสาวเจ้าในช่วงสาย ๆ ของวันและมีของกินติดไม้ติดมือมาฝากด้วย เขาหิ้วข้าวของเดินลงจากรถเข้าไปในบ้านเพราะเห็นว่ายายบัวนั่งอยู่ที่หน้าบ้านพอดี
"อ้าว พ่อเกม หิ้วอะไรมาเยอะแยะละนั่น ทำไมต้องสิ้นเปลืองลุก แค่มาเยี่ยมมาคุยยายก็ดีใจแล้ว/ นี่วันชาติเอาข้าวของไปเก็บไปลุกแล้วเอาน้ำกับผลไม้มาให้พี่เค้าด้วยไป" ยายบัวลอยเอ่ยกับกรวรรธอย่างเกรงใจแล้วหันไปสั่งหลานชายที่วันนี้ไม่ได้ไปเรียน ส่วนเด็กหนุ่มก็ทำตามอย่างว่าง่าย
"ขอบคุณมากวันชาติ วันนี้หยุดซินะ ไม่ได้เรียนพิเศษอะไรกับเค้าเหรอ" กรวรรธเอ่ยทักทายเด็กหนุ่มอายุ 16 ปี อย่างเอ็นดู เค้ารู้สึกถูกชะตากับเด็กหนุ่มคนนี้มาก
"ไม่ได้เรียนหรอกครับ อยู่ ม.4 เอง เอาไว้ใกล้ ๆ ม.6 ค่อยติว สงสารพี่วันพระหาเงินจนตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต" เพิ่มบุรุษหรือวันชาติเอ่ยจากหัวใจเพราะเขารับรู้มาตลอดว่าพี่สาวดูแลเขาเป็นเสาหลักของครอบครัว
"วันชาติคงรักพี่สาวมากซินะ" กรวรรธเอ่ยต่อเพราะอยากชวนคุย
"รักซิครับ เรามีกันแค่สองคน อีกอย่างพี่วันพระเค้าไม่ยอมมีใครเพราะกลัวว่าคน ๆ นั้นจะไม่ยอมรับพวกเรา เข้ากับพวกเราไม่ได้ จนมาเจอพี่เกมนี่แหละครับ”
"แต่พี่สาวนายก็ยังไม่ยอมรับพี่นี่นา มีแต่พี่เองต่างหากที่ตามเทียวรับเทียวส่ง ไม่ใช่ซิ ขับรถตามต่างหาก เข้าใกล้สักนิดก็ยังไม่เคย" กรวรรธพูดจบก็ถอนหายใจยาว
"พี่เกมครับ…" (เพิ่มบุรุษเว้นระยะไว้)
"ว่ามาซิ"
"พี่รักพี่วันพระเหรอครับ" วันชาติถามออกมาตรง ๆ อย่างไม่อ้อมค้อม
"ไม่รู้ซิ แต่เป็นห่วง คิดถึงทุกวัน หวังดี บางทีก็หมั่นไส้บ้าง ก็รู้หนิว่าพี่สาวเราน่ะร้ายแค่ไหน หึหึ"
"แค่นี้น่ะหรือครับ คิดเหมือนผมเลย แสดงว่าพี่เกมรักพี่วันพระแบบญาติพี่น้องซินะครับ" เพิ่มบุรุษหยั่งเชิง
"……พี่รู้ว่าความรักแบบพี่น้องมันเป็นยังไงนะ เด็กน้อย" กรวรรธอึ้งไปพักหนึ่งแล้วพูดขึ้น
"แล้วพี่เกมว่านั่นคือความรักแบบที่ผู้ชายคนนึงจะรักผู้หญิงคนนึงหรือเปล่าล่ะครับ" เพิ่มบุรุษขยี้ต่อ
"………" กรวรรธ เงียบ
"ไม่เป็นไรครับ ผมให้พี่ไปหาคำตอบให้ตัวเองก่อน ว่าพี่คิดกับพี่สาวของผมยังไงแล้วค่อยมาตอบผมก็ได้ แต่ถ้ายังไม่ได้คำตอบที่แน่ชัดก็อย่ามาเสียเลยจะดีกว่า เพราะชาวบ้านจะมองพี่สาวผมไม่ดี อย่าหาว่าผมเสียมารยาทเลยนะครับ" เพิ่มบุรุษพูดจบก็ทำท่าจะลุกหนี แต่ทว่า..
"ทำไมนายใจเร็วด่วนสรุปจัง ยังไม่ทันฟังคำตอบของพี่นายก็จะลุกหนีพี่แล้วน่ะเหรอ วันชาติ" กรวรรธพูดอย่างหนักแน่นโดยไม่ทันสังเกตว่ามีสองผู้เฒ่าชราแอบฟังอยู่ไม่ไกลนัก
"งั้นก็พูดมาซิครับ ผมรอฟังอยู่"
- Writer
