15.ข้องใจ
1157 Words
"ฉันว่าคุณเมื่อไร ฉันถามเฉย ๆ จะไปรู้เหรอก็เห็นว่าเป็นลูกจ้างเหมือนกันหรอก กลัวว่าจะถูกเล่นงานเอาไง ไอ้เราก็หวังดีมาว่าให้อีก" เพ็ญสุดายังบ่นได้อีก
"จริงเหรอ ขอบคุณนะ" กรวรรธพูดยิ้ม ๆ
"….." ไม่มีเสียงสนทนาจากคูสนทนา มีเพียงสายตาที่มองอย่างไม่เข้าใจ
"จะกลับรึยัง ผมจะขับรถตามไปส่งที่บ้าน" กรวรรธเอ่ยอย่างเนือย ๆ
"คุณจะกลับก็กลับคนเดียวซิ บ้านฉันกับบ้านคุณมันคงคนละทางกัน เผื่อคุณลืม" เพ็ญสุดากล่าวอย่างตรงไปตรงมา
"รู้ แต่จะไปส่ง จะไปรึยัง" กรวรรธเอ่ยเสียงเข้ม
"ก็กำลังจะไป หลบซิ มายืนขวางทำไม โว๊ะ" เพ็ญสุดาพูดเสียงเข้มขึ้นบ้าง
"ก็ไปซิ" กรวรรธพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับเบี่ยงหลบให้คนตัวเล็กเดินออกไป
ด้านเพ็ญสุดาเมื่อเดินออกมาได้ตรงดิ่งมาที่รถจักรยานยนต์ของตนแล้วรีบขึ้นขี่กลับบ้านทันทีส่วนคนที่ตามมาก็ขับรถยนต์ตามอีกทีจนมาถึงหน้าบ้านสาวเจ้าซึ่งวันนี้เขาเห็นเด็กนั่นอีกแล้ว
{หรือว่ายัยนี่จะเลี้ยงลูกกรอกว๊ะ ไม่กล้าถามเสียด้วยซิเดี๊ยวจะโกรธกุอิก} กรวรรธได้แต่คิดในใจ
ด้านตาผลที่เพิ่งกลับเข้าบ้านได้ไม่นานเห็นดอกไม้ดอกไร่มันเหี่ยวเฉาจึงคว้าสายยางมาฉีดพ่นทำให้เป็นละอองฝอยเล็กและถือเป็นการล้างใบไม้ที่ฝุ่นเกาะเป็นการฟอกปอดอีกทาง (ฝุ่นพีเอ็มมันเยอะ) ในระหว่างที่รดน้ำต้นไม้ไปเพลิน ๆ ก็เห็นหลานสาวคนเก่งแว๊นมอ'ไซค์เข้าบ้านมาพอดี แต่แปลกใจที่มีรถเก๋งคันโก้ขับตามนี่ซิ
"กลับแล้วเหรอลุก นั่นใครเหรอเห็นขับรถตามหนูมาน่ะลุก" ตาผลเอ่ยถามหลานอย่างสงสัยเพราะกลัวจะเป็นพวกอันธพานตามจีบหญิงหรือพวกประสงค์ไม่ดี
"อ๋อ แกเป็นบอดี้การ์ดแล้วก็ผู้ช่วยของท่านรองประธานน่ะ เจอกันที่วัดเกิดเรื่องนิดหน่อยแกเลยตามมาส่งค่ะ ไม่มีอะไรหรอกตา" เพ็ญสุดากล่าวยิ้ม ๆ
"อ้าวแล้วหนูจะไม่เชิญคุณเค้าเข้าบ้านเหรอลูกตาไม่เคยสอนให้หนูแล้งน้ำใจนะ" ผู้เป็นตาบ่นหลานสาวอย่างขัดใจ ในขณะที่อีกคนลงจากรถแล้วตรงเข้ามาทางสองตาหลานกำลังคุยกันพอดี
กรวรรธพาร์ท
เออเว้ย อีกคนก็รดน้ำต้นไม้เป็นเม็ดฝน อีกคนก็นั่งคร่อมอยู่บนมอ'ไซค์คุยกันเฉย ยัยสามตานี่ก็ไม่สนใจกุเลยเว่ยเฮ่ย จึงตัดสินใจลงจากรถแล้วเดินตรงไปหาทั้งสองคน
"สวัสดีครับคุณตา ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของเพ็ญสุดาครับ" กรวรรธรายงานตัวกับผู้ใหญ่ของสาวเจ้าพร้อมกับยกมือกระพุ่มไหว้อย่างนอบน้อม
"หวัดดีพ่อหนุ่ม ไปไงมาไงล่ะถึงได้มาส่งเจ้าวันพระได้ เค้าไปก่อเรื่องอะไรอีกล่ะ" ผู้เป็นตาเอ่ยถามอย่างพอจะคาดเดาได้
"ตาเข้าบ้านเถอะ เลิกรดได้แล้วไอ้ต้นไม้เนี่ยมันเปลืองน้ำ/ขอบคุณนะคะคุณกรวรรธไม่มีอะไรแล้วกลับเถอะค่ะ" เพ็ญสุดาหันไปบ่นผู้เป็นตาแล้วหันไปบอกคนที่ตามมาส่งให้กลับบ้านไปพร้อมกับยกมือกระพุ่มไหว้อย่างรักษามารยาท
"งั้นผมลาแล้วละครับตา สวัสดีครับ" กรวรรธเอ่ยลาอย่างเสียไม่ได้ ส่วนตาผลได้แต่รับไหว้อย่างนึกเกรงใจแล้วปิดประตูรั้วบ้าน เดินตามหลานสาวเข้าบ้านไปอย่าง งง ๆ
ด้านกรวรรธหลังจากกลับมาถึงที่พักก็ได้เวลาโพล้เพล้จึงสั่งอะไรง่าย ๆ มากิน เขาเลือกที่นั่งบนโซฟายาวสักพักรู้สึกเมื่อยจึงเอนตัวลงนอนดูงานในมือถือระหว่างรออาหารไปพลาง สักพักใหญ่ก็ได้ยินเสียงออดหน้าห้องดังขึ้นจึงรีบลุกไปเปิดประตู
"สวัสดีคร้าบ อาหารมาส่งแล้วคร้าบ..อ้าวเด็กกินเผ็ดได้หรือครับ เมนูที่สั่งน่าจะเผ็ดอยู่นะครับ" พนักงานส่งอาหารเอ่ยถามขึ้น
"ผมกินเองครับพอดีอยากกินอะไรเผ็ด ๆ ครับ ไม่มีเด็กนะครับ" กรวรรธตอบอย่าง งง ๆ
"เหรอครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับ ขอให้อร่อยครับ" พนักงานรีบหันหลังกลับสับเท้าออกไปอย่างไว
ส่วนกรวรรธได้แต่สงสัย พลันในสมองก็นึกไปถึงเด็ก ๆ ที่เห็นที่บ้านยัยสามตา กรวรรธได้แต่ยิ้มในหน้า
_____________________
วันหยุดของกรวรรธ--เขาได้เคลียร์คิวทุกอย่าง ตลอดจนลางานกับเจ้านายหนุ่มเพื่อขอมาทำธุระส่วนตัว จากนั้นก็มุ่งตรงมาที่วัดที่ยัยสามตาเคยมาให้อาหารปลาบ่อย ๆ
@วัดกลางชุมชน
กรวรรธลงจากรถจักรยานยนต์คันหรูแล้วเดินไปที่ศาลาการเปรียญ พบกับชายชราผู้หนึ่งกำลังปัด ๆ กวาด ๆ ศาลา จำได้ว่าเป็นตาของยัยเด็กสามตานั่นเองจึงเข้าไปยกมือไหว้และแนะนำตัวกับชายสูงวัยทันที
"สวัสดีครับคุณตา ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของเพ็ญสุดาครับ ผมเคยไปส่งเพ็ญสุดาที่บ้านแล้วพบคุณตาด้วยครับ กรวรรธกล่าวเสียยืดยาว
"อ้อ จำได้ พ่อหนุ่ม นังหนูมันบอกว่าคุณเป็นผู้ช่วยของท่านรองประธานอะไรนิ่ ไม่ใช่เพื่อนร่วมงานสักหน่อย" ตาผลเอ่ยแย้งบ้าง
"ผมก็ลูกจ้างเค้าแหละครับ คนทำงานที่เดียวกันกับเพ็ญสุดาเค้าก็เรียกเพื่อนร่วมงานไม่ใช่เหรอครับ พอดีเค้าเด็กกว่าผมก็เท่านั้นเอง" กรวรรธอธิบายตามความคิดของตนเอง
อีกด้าน หลวงตาผู้ชราภาพที่เดินมาที่ศาลาพอดี เห็นชายสองวัยกำลังมีปากมีเสียงกันเอ๊ยคุยกันอยู่พอดีจึงเดินเข้ามาหา
"มีอะไรกันหรือโยม เอ้าโยมหนุ่มคนนั้นที่เพิ่งมาเมื่อสองวันก่อนนี้นิ่" หลวงตาวัยชราเอ่ยยิ้ม ๆ และมองมาที่ชายหนุ่มอย่างรู้ความนัยพร้อมกับเดินไปนั่งที่แท่นสำหรับนั่งฉันพัตตาหาร
"นมัสการครับหลวงตา กระผมชื่อกรวรรธครับ เป็นพนักงานของโรงแรมxxxxx ครับ ทำงานที่เดียวกันกับน้องคนที่มาให้อาหารปลาที่นี่บ่อย ๆ น่ะครับ" กรวรรธเข้าไปนั่งคุกเข่ากับพื้นแล้วก้มกราบพระภิกษุชราอย่างนอบน้อมแล้วแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
- Writer
