รักเธอนะวันพระ

35.วิญญาณสัมพันธ์

"อ้อ เรื่องนี้นี่เอง เดี๋ยวนะ รอตาอยู่ตรงนี้นะ" หลังจากพูดจบตาผลก็หันหลังเดินเข้าไปในบ้านและกลับมาพร้อมกับรูปภาพขนาดตั้งโต๊ะมาด้วย

"เห็นสองคนในภาพนี้ใช่มั๊ย" ตาผลเอ่ยพร้อมกับยื่นรูปภาพหญิงชายสองคนที่ถ่ายรูปคู่กันพร้อม ๆ กับเด็กหญิงผมเปียและเด็กชายฟันหรอ

"ตาครับ ชายหญิงที่ผมเห็นที่ถนนและที่ฝันเห็นเหมือนในรูปนี้เลยครับ อย่าบอกนะครับว่าสองคนนี้คือ…"

"อืม…แม่บัวผลกับพ่อเหม พ่อกับแม่ของเจ้าสองวันนั่นแหละ" (สองวันในที่นี้ตาผลหมายถึงหลานสาวกับหลานชายของแก ซึ่งก็ได้แก่วันพระกับวันชาตินั่นเองค่ะ)

"เอ่อ หมายความว่าวิญญาณของทั้งสองท่านยังวนเวียนอยู่ตรงนั้นหรือเปล่าครับ ตาไม่คิดจะทำอะไรเลยหรือครับ" กรวรรธยิงคำถามเป็นชุด

"คิดซิ ทำไมจะไม่คิด แต่ไอ้คนเป็นของเรานี่ซิยังรั้งคนตายไว้อยู่เลย ก็ไอ้เรื่องดวงตาที่สามของเค้านั่นแหละ มันเหมือนบ่วงพันธนาการซึ่งกันและกันไว้ ตาก็ไม่รู้ว่าเจ้าวันพระเค้าจะทำใจได้แล้วปล่อยพ่อแม่เค้าไปได้เมื่อไร" ตาผลพูดอย่างปลง ๆ

"ตาครับพาผมไปหาหลวงตาหน่อยซิครับ"

"อืม..ได้/ วันชาติเอ้ย เฝ้าบ้านนะลูก ตาจะไปธุระกับพี่เกมเค้าหน่อย"

"คร้าบ…ตา"

"งั้นไปรถผมเลยนะครับ เชิญครับ"

"หึ ใจร้อนเหมือนกันนะพ่อเกม งั้นปะ เดี๋ยวจะเพลเสียก่อน" ตาผลพูดยิ้ม ๆ ในขณะที่มีลมวูบหนึ่งพี่พัดมาจนเว็นวาบทำเอาชายสองวัยหันมาสบตากันอย่างรู้ความหมาย

@วัดกลางชุมชน

กรวรรธเดินตามตาผลตรงไปที่กุฏิของหลวงตาชราภาพรูปเดิม ทั้งสองก้มกราบพระพุทธรูปขนาดย่อม ๆ และก้มกราบไปที่หลวงตาชราภาพที่นั่งขัดสมาธิรออยู่ก่อนแล้วเหมือนกับรู้ว่าจะมีใครมาหา

"นมัสการครับหลวงพี่ ผมพาเจ้าหนุ่มนี้มาให้หลวงตาไขข้อข้องใจหน่อยน่ะครับ"

"เจริญพรเถอะโยม ไงโยม หายหน้าไปนานเลยนะ งานยุ่งหรือ" หลวงตาชราภาพหันหน้าทางกรวรรธแล้วเอ่ยถามยิ้ม ๆ อย่างเมตตา

"ก็พอประมาณครับ"

"ว่ามาเถอะ จะถามหลวงตาเรื่องอะไร ถ้าตอบได้ก็จะตอบให้"

"คือช่วงเวลาใกล้เที่ยงคืนผมมาส่งน้องวันพระ ขากลับผมจะเห็นชายหญิงสองคนโบกรถแล้วยิ้มให้ผมสองวันติดกันครับ แล้วล่าสุดนี่คือฝัน ว่ามาขอบอกขอบใจผมน่ะครับ"

"มันมีอะไรมากไปกว่านั้นอีกใช่มั๊ยที่มานี่" หลวงตาถามอย่างอย่างรู้ด้วยญาณ

"ใช่ครับหลวงพี่คือสองคนชายหญิงที่พ่อเกมเห็นคือแม่บัวผลกับพ่อเหม ลูกสาวกับลูกเขยผมที่ตายไปแล้วน่ะครับผมสงสัยก็เลยเอารูปครอบครัวเจ้าสองวันมาให้เค้าดูปรากฎว่าตรงกันครับ"

"ก็รู้แล้วจะทำไมต่อเล่า รู้แล้วก็รู้ กำหนดรู้ไปซิ ที่เค้ามาขอบอกขอบใจ ก็เพราะทำดีกับลูกสาวเค้านะซี จะมีอะไร" หลวงตาชราภาพกล่าวยิ้ม ๆ

"คือผมเคยได้ยินมาว่าวิญญาณที่ตายด้วยอุบัติเหตุวิญญาณจะถูกจองจำหรือวนเวียนอยู่ที่นั่นไม่ใช่หรือครับ" กรวรรธเอ่ยขึ้นบ้าง

"ทุกอย่างมันมีเวลาของมัน ขึ้นอยู่กับบุญกรรมที่ทำมา ไม่จีรังยั่งยืนดอกโยม"

"ผมกลัวว่าพวกท่านจะติดอยู่ตรงนั้น แม้แต่วันพระเองก็ยังคอยมองหาตรงจุดเกิดเหตุ เอ่อ หลวงตาทราบใช่มั๊ยครับว่าน้องวันพระมีดวงตาที่สาม ผมสังเกตเห็นน้องมองหาใครอะไรสักอย่างตลอดเวลาผ่านตรงจุดนั้นแต่ไม่ก็รู้เพิ่งมารู้ก็วันนี้เองแหละครับ"

"มันเป็นวิบากกรรม อีกไม่นานมันก็จะผ่านพ้นไปนะโยม ตั้งใจทำบุญ ทำจิตใจให้สะอาดหมั่นกำหนดจิต แล้วโยมจะช่วยดึงโยมวันพระให้ออกมาจากกรงขังนั้นได้"

"ครับหลวงตา"

"แปลกนะครับหลวงพี่ ทำไมแม่บัวผลกับพ่อเหมถึงมาให้พ่อเกมเห็นได้” ตาผลที่ฟังนิ่งอยู่นานเอ่ยขึ้นบ้าง

"วิญญาณสัมพันธ์ น่ะโยม"

"ครับ ผมเข้าใจแล้วครับหลวงพี่" ตาผลเอ่ยยิ้ม ๆ แล้วถอนหายใจยาว ส่วนกรวรรธไม่เข้าใจความหมายของตาเท่าไรนัก แต่จดจำคำสอนของท่านไว้แม่นยำจนจำขึ้นใจและรู้สึกสบายใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก็แครู้ก็กำหนดรู้

หลังจากคุยกับหลวงตาเสร็จกรวรรธก็ขอนมัสการลาหลวงตาเพราะใกล้เวลาเพลไม่อยากรบกวนเวลาฉันของพระเจ้าท่านและพาตาผลมาส่งที่บ้านโดยเขาเลือกที่จอดรถไว้เพียงที่หน้าบ้านเท่านั้น

เมื่อรถจอดสนิทกรวรรธลงจากรถและลงไปเปิดประตูรถให้ผู้อาวุโสทันที "ไม่เข้าบ้านก่อนหรือพ่อเกม"

"ไม่ล่ะครับ ผมลาตาผลตรงนี้เลยนะครับ พอดีผมมีเรื่องที่ต้องไปทำสักหน่อยน่ะครับ ขอบคุณมากนะครับที่พาผมไปหาหลวงตา" กรวรรธกล่าวปฏิเสธอย่างละมุนละม่อม

"อืม..ไม่เป็นไร มีธุระก็ไปเถอะ ขับรถดี ๆ มีสติให้มาก เดินทางปลอดภัยนะลุก" ตาผลให้สติให้พรว่าที่หลานเขยเสียยกใหญ่แล้วเดินเข้าบ้านไป

ด้านกรวรรธหลังจากตาผลลงจากรถและเข้าบ้านไปเขาก็กลับรถออกมาทันทีและขับรถด้วยความระมัดระวัง จนถึงคอนโดที่พัก เขาเข้าจอดรถและดูความเรียบร้อยแล้วตรงไปที่ลิฟท์เพื่อขึ้นไปข้างบนห้องพักของเขาทันที

@ห้องพักที่คอนโด

กรวรรธขึ้นมาถึงห้องแล้วแตะคีย์การ์ดเข้าไปในห้องจากนั้นเขาเลือกที่จะอาบน้ำชำระร่างกายให้ผ่อนคลายก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นไม่นานก็ออกมาทำอะไรกินง่าย ๆ เพราะเป็นเวลาเที่ยงเศษ ๆ พอดี จากนั้นก็นั่งดูงานผ่านในระบบอินเทอร์เน็ตไปเรื่อย ๆ จนเมื่อยล้าสายตาและหลับไปในที่สุด

เขาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกคล้ายกับโทรศัพท์ที่ชาร์จแบตเต็ม จากนั้นจึงลุกไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำและออกมาเปิดทีวีดูข่าวสารบ้านเมืองในช่วงบ่าย บังเอิญเห็นข่าวรถบรรทุกน้ำมันที่ระเบิดมีรถยนต์คันอื่นได้รับผลกระทบระเบิดเสียหายไปตาม ๆ กันเกิดกลุ่มควันมากมายบริเวณสี่แยกถนนเส้นใหญ่ที่เขาผ่านมาแล้ว และเวลาที่เกิดเหตุคือเวลาเที่ยงวันเศษ ๆ พอดีเขานึกถึงพรที่ตาผลให้สติเขาก่อนขับรถขึ้นมาทันที

{ทำไมตาหลานถึงปากศักดิ์สิทธิ์กันนัก ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม} กรวรรธได้แต่ขอบคุณในใจ