องครักษ์คาฟาลกัดฟันกรอด พยายามอดทนต่อเพลิงไฟแห่งรักที่กำลังแผดเผาทั่วเรือนร่างให้ถึงที่สุด เขาเตือนตนเองให้มอบความนุ่มนวลให้กับบุญธิสา เพราะรู้ว่าหญิงสาวยังเป็นดอกไม้แรกแย้มไม่เคยต้องภมรใดมาดอมดม ฉะนั้นจึงข่มความต้องการตนเองไว้สุดกำลัง ค่อยๆ มอบจุมพิตวาบหวามทั่วเรือนร่างอรชรไม่เว้นแม้แต่ตารางนิ้วเดียว
“คุณคาฟาล...ช่วยไข่ตุ๋นด้วย”
บุญธิสาส่ายหน้าไปมาทั่วหมอนใบใหญ่ เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดแพรวพราวทั่วหน้าผากมน ไม่รู้ว่าตนเองกำลังต้องการอะไรกันแน่ แต่เท่าที่รู้ในขณะนี้คืออาการวาบหวามกระสันเสียวได้แล่นพล่านทั่วเรือนร่าง ยิ่งริมฝีปากร้อนผะผ่าวเข้าครอบครองกระหวัดรัวลิ้นทั่วปทุมถันสีหวานก็ยิ่งร้องครวญครางบดเบียดเรือนร่างให้แนบชิดกับกายแข็งขึงให้มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
“โอ้...ไข่ตุ๋น ผมทนไม่ไหวแล้ว”
การตอบสนองตามธรรมชาติที่สั่งสอนให้บุญธิสาเบียดกายเสียดสีกับกองไฟร้อนผะผ่าวแข็งขึงชูชันกลางลำตัว ทำให้องค
