แค่แฟนเก่า 4 จบกันตรงนี้
707 Words
(เป็นอะไรมากไหม หาหมอหรือยัง ที่บ้านมีคนอยู่ด้วยหรือเปล่า)
“เพ้นท์กินยาแล้วค่ะ อีกหน่อยจะนอนพัก”
(พี่ผิดเอง เมื่อคืนไม่น่าพาเที่ยวจนดึก ขอโทษนะ)
“ไม่ใช่ความผิดของพี่เซ้นต์ค่ะ เพ้นท์ไม่สบายนิดเดียว เดี๋ยวก็หายค่ะ”
(เพ้นท์ยังไม่ตอบพี่เลยว่าที่บ้านมีคนอยู่ด้วยไหม ไม่ได้อยู่คนเดียวใช่ไหม)
“มีค่ะ วันนี้แม่ของเพ้นท์อยู่บ้าน”
(โอเค พี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง)
“ค่ะ พี่เซ้นต์ไม่ต้องเป็นห่วงนะ นอนพักไม่นานเพ้นท์ก็หายแล้วค่ะ”
(ถ้าอยากได้อะไรบอกพี่นะ พี่จะส่งไปให้)
“ขอบคุณนะคะ พี่เซ้นต์ดีกับเพ้นท์มากเลย”
(พี่ชอบเพ้นท์ไง)
“...”
(พักผ่อนนะ ตื่นแล้วทักหาพี่หน่อยนะ)
“โอเคค่ะ เพ้นท์วางนะ”
(ครับ)
หลังจากวางสายพี่เซ้นต์ฉันก็นอนมองเพดานห้อง วันนี้ฉันไม่ได้ไปเรียน สภาพของฉันไม่เหมาะที่จะออกไปเจอคนอื่น ฉันไม่ควรเอาตัวเองออกไปประจาน
เมื่อคืนนี้ทุกอย่างจบลงที่เรื่องอย่างว่า เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่เต็มใจที่จะมีอะไรกับออยล์ และเป็นครั้งแรกที่ออยล์รุนแรงใส่ฉัน
และฉันรู้สึกรังเกียจเขาที่ทำเหมือนฉันเป็นของเล่น คิดจะทำอะไรกับฉันก็ได้ ทำเหมือนฉันไร้ความรู้สึก
“เมื่อคืนกูขอโทษ” คนทำก็ไม่ได้หายไปไหน นอนอยู่ข้างฉันนี่แหละ มันเป็นคนหยิบโทรศัพท์มือถือของฉันที่แผดเสียงร้องลั่นห้องมาให้ฉัน
คนที่โทรเข้ามาก็คือพี่เซ้นต์ เมื่อตอนตีสี่ฉันส่งข้อความไปบอกเขาว่าไม่ต้องมารับ เพราะรู้สึกไม่สบาย หลังจากที่ส่งข้อความไปฉันก็หลับเพราะความเพลีย ตื่นอีกทีก็ตอนที่โทรศัพท์มันแผดร้อง
“กลับไปได้แล้ว”
“กูโมโหก็เลยทำมึงเจ็บ ขอโทษนะเพ้นท์”
“อืม”
“เพ้นท์”
“ให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายสำหรับเรา ต่อไปอย่าทำแบบนี้กับกูอีก มึงเป็นคนบอกเลิก มึงเป็นคนหยุดความสัมพันธ์ มึงเป็นคนไปเอาคนอื่นก่อนนะออยล์ ตั้งแต่มึงเอาคนอื่น มึงก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวกู เราจะไม่ทำแบบนี้กันอีกแล้ว”
“...”
“...กูก็พอเหมือนกันออยล์”
“มึงชอบเขาแล้วเหรอ”
“กูชอบใครหรือเปล่าไม่ได้เกี่ยวกับมึง มึงเองก็ไม่ได้รักกู จริงอย่างที่มึงว่าเราควรเลิกกัน มึงไปได้แล้วออยล์ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง ไม่อยากจะเกลียดมึง”
“...”
“รีบกลับไปหาคนที่มึงรักเถอะ ทางที่ดีอย่าให้มันรู้เรื่องในอดีตของเรา กูไม่อยากมีปัญหา กูไม่ได้ใจเย็นมึงก็รู้ ถ้ามันยังพูดอะไรไม่เข้าท่าก็อย่ามาว่ากูที่นะ”
“...”
“กลับไปได้แล้ว”
“มึงไม่สบายอยู่”
“กูสบายดี เดี๋ยวกูก็ดีขึ้น แค่นี้ไม่ตายหรอก เจ็บกว่านี้ก็เจอมาเยอะแล้ว มึงทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน กูจะได้เลิกอาวรณ์มึง”
“กูขอโทษ”
“ไม่ต้องขอโทษ ถือว่าเราหายกัน จบกันที่ตรงนี้ ต่อไปเราจะเป็นแค่เพื่อนกัน เพื่อนกันจริง ๆ ต่อให้มันยาก แต่กูจะพยายามเป็นเพื่อนกับมึง” พูดจบฉันดึงผ้าขึ้นมาห่ม พลิกตัวนอนหันหลัง ไม่อยากพูดกับออยล์อีกแล้ว ต่อให้เสียใจก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ออยล์มันไม่รักฉัน ที่ผ่านมาฉันเคยเฝ้ารอให้มันหันมารักฉัน แต่ดูเหมือนว่าเป็นการรอที่ไร้ค่า
ไม่มีวันที่ฉันจะสมหวัง
ออยล์ลุกใส่เสื้อผ้า เดินออกไปจากห้อง ฉันจึงนอนเงียบ ๆ ปล่อยความคิด ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล เดี๋ยวมันไหลหมดทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง การร้องไห้คือการระบายที่ดี
ฉันคิดว่าวิธีนี้ได้ผลนะ
นอนร้องไห้จนถึงขั้นหายใจไม่ออกเพราะร้องไห้เยอะ ๆ น้ำมูกก็เริ่มทำงาน จากที่หลอกพี่เซ้นต์ว่าป่วย ดูเหมือนว่าจะป่วยจริง ๆ แล้วสิ...
- Writer
