“วันนั้นเพ้นท์โกหก ที่จริงบ้านเพ้นท์ไม่มีคนอยู่ แม่เพ้นท์เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว แม่ต้องออกไปทำงาน บางทีก็ไปต่างจังหวัด บางทีก็ไปต่างประเทศ แม่ไม่ค่อยอยู่บ้าน เพ้นท์อยู่บ้านคนเดียว เวลาป่วยก็กินยาแล้วนอน ร่างกายก็จะดีขึ้น” ที่พูดมาก็ไม่ได้โกหกนะ ป่วยใจก็ต้องใช้เหล้าช่วย
“...”
“...” แล้วทำไมเอาแต่จ้องหน้าล่ะ พูดอะไรสักอย่างสิ
“วันนั้นพี่ถามแล้วว่ามีคนอยู่ด้วยไหม”
“...”
“ถ้าเกิดอาการหนักแล้วฟุบไปใครจะช่วย เครื่องมือสื่อสารก็ไม่เปิด รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงแค่ไหน แต่พอเพ้นท์หายไปนานวันเข้าพี่ก็คิดว่าเป็นเพราะเพ้นท์อยากเลิกคุยกับพี่เพ้นท์ถึงหายไปแบบนี้ ติดต่อก็ไม่ได้”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ หน้าเพ้นท์ไม่เหมือนคนป่วยเหรอ”
“...เหมือน ดีขึ้นหรือยัง”
“ดีขึ้นเยอะแล้วค่ะ” ที่เหมือนคนป่วยก็เพราะฉันกินเหล้ายาว ๆ ข้าวแทบไม่ลงท้อง ท่าทางก็เลยคล้ายคนป่วย
“ดีขึ้นอะไร โทรมมาก”
“...” นี่กำลังว่าฉันไม่สวยเหรอวะ
“ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกนะ รู้ปะว่าพี่เป็นห่วง น่าจะบอกว่าไม่มีใครอยู่ด้วย พี่จะได้ไปอยู่เป็นเพื่อน”
“เราเพิ่งคุยกัน เพ้นท์จะกล้ารบกวนพี่เซ้นต์ได้ยังไงคะ” คำตอบดูนางเอกจัง ทั้งที่ความจริงถูกขืนใจจนสภาพไม่น่ามอง ถ้าเกิดพี่เซ้นต์เห็นเขาคงรับไม่ได้และเลิกคุยกับฉัน
“พี่ชอบเพ้นท์ ชอบมาปีกว่าแล้ว เพ้นท์รบกวนพี่ได้เต็มที่พี่ยินดี”
“...” ฉันมองหน้าพี่เซ้นต์ที่พูดคำว่าชอบออกมาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจังมาก ทำให้ฉันรู้สึกผิดมาก
“ไม่เชื่อพี่เหรอ”
“...พี่ชอบเพ้นท์เพราะอะไร” ฉันตัดสินใจแล้ว ก่อนที่เขาจะชอบฉันไปมากกว่า ก่อนที่ฉันจะผิดต่อเขาเหมือนที่ออยล์ทำผิดต่อฉัน ฉันควรจะจบเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนนี้ ก่อนที่วันข้างหน้าฉันจะทำให้เขาเสียใจ
“ไม่รู้สิ เห็นแล้วก็รู้สึกชอบ ชอบใครสักคนต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ”
“นั่นสิเนอะ” หัวใจคนเราเป็นอะไรที่ควบคุมได้ยากที่สุดแล้ว
“ตอนอายุ 18 เพ้นท์เคยมีแฟน เราเคยมีอะไรกัน เพ้นท์เคยมีอะไรกับแฟนคนแรก ถ้าพี่รับไม่ได้ เราสามารถเลิกคุยกันได้ก่อนที่ความรู้สึกจะถลำลึกไปมากกว่านี้ เพ้นท์ไม่อยากทำให้พี่เสียใจ”
“พี่สนเรื่องนั้นที่ไหนกัน พี่ก็ไม่ได้มีเพ้นท์เป็นแฟนคนแรกนะ พี่ก็เคยผ่านผู้หญิงมา เราต้องแคร์เรื่องนี้กันด้วยเหรอ ถ้าคนในอดีตไม่ใช่ เราไม่สามารถเริ่มกับคนใหม่ได้เหรอเพ้นท์”
“...เพ้นท์กับเขาเพิ่งเลิกกัน”
“...”
“เพ้นท์บอกพี่เพราะไม่อยากทำผิดต่อพี่ ถ้าพี่ถอยจากเพ้นท์ตอนนี้ยังทันนะ เพราะเพ้นท์ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีขนาดนั้น เพ้นท์มีข้อเสีย และการที่เพ้นท์คุยกับพี่ก็เพราะอยากลืมเขา เพ้นท์ไม่อยากใจอ่อนให้เขาอีกแล้ว”
“...รักเขามากไหม”
“ไม่รักแล้ว”
“งั้นต่อไปรักพี่นะ พี่จะดีกับเพ้นท์ พี่จะเป็นแฟนที่ดี เราเป็นแฟนกันนะ”
“...พี่เซ้นต์รับได้จริงเหรอ เพ้นท์ไม่ได้จริงใจกับพี่ตั้งแต่แรกนะ”
“พี่ชอบเพ้นท์ ชอบเพ้นท์มาก ๆ เลยนะ ยิ่งเราคุยกัน เราอยู่ด้วยกันพี่ยิ่งชอบเพ้นท์มากกว่าเดิม เป็นแฟนพี่นะ”
“...”
“เป็นแฟนพี่นะเพ้นท์”
“พี่เซ้นต์ยังไม่มีแฟนแน่เหรอ” เขาหล่อนะ คนที่หล่อแบบเขาจะไม่มีแฟนได้ไง
“ไม่มีมานานแล้วครับ แต่ตอนนี้กำลังจะมีนะ”
“...”
“ว่าไง เป็นแฟนกันไหม”
“...”
“ยังไม่ต้องชอบพี่ก็ได้ เดี๋ยวพี่จะค่อย ๆ ทำให้เพ้นท์ชอบพี่เอง เป็นแฟนกันนะ”
“ค่ะ ลองดูก็ได้”
เอาจริงฉันไม่ได้อยากตอบตกลงเร็วขนาดนี้ ทว่าสายตาพี่เซ้นต์ดูคาดหวังกับคำตอบ ฉันก็เลยตกลง
ก็เผื่อว่าจะมีเรื่องดี ๆ อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็ไม่ได้หลอกใช้เขา ไม่ได้เล่นกับความรู้สึกของเขา