หลังจากเลิกงานแล้ว ทั้งภานุวัตน์และนิรดาก็นัดกันทานดินเนอร์ด้วยกัน ค่ำนี้ชายหนุ่มได้จองร้านอาหารฝรั่งเศสชั้นดาดฟ้าของโรงแรมห้าดาวกลางเมืองไว้ นิรดาไม่อยากออกจากบริษัทมาพร้อมกัน จึงขอแยกกันเดินทางมา แม้ตอนแรกภานุวัตน์จะไม่ยอม แต่เพราะรักเธอจึงยอมได้ทุกอย่าง
“อยากทานอะไรสั่งได้เลยนะคะน้องดา” ภานุวัตน์พูดพร้อมกับรับเมนูจากพนักงาน
“ค่ะ” นิรดายิ้มก่อนจะมองดูเมนูในเล่มด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ราวกับเป็นเรื่องปกติที่ได้ทานร้านอาหารแบบนี้ ท่าทางสงบนิ่งมีเสน่ห์ของเธอทำเอาภานุวัตน์ต้องลอบมองอยู่บ่อยครั้ง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เอ่ยกับพนักงานรับออร์เดอร์ที่ยืนรออยู่ “ฉันขอออร์เดิร์ฟเป็นบีฟเบิฟบูร์กีญงเป็นอาหารจานหลัก ราตาตูยเป็นเครื่องเคียง และของหวานขอเป็นแครมบรูว์เลค่ะ”
นิรดาสั่งอาหารด้วยท่าทางปกติ สำนวนเพราะน่าฟังราวกับเจ้าของภาษา ภานุวัตน์เห็นอย่างนั้นก็นึกแปลกใจเล็กน้อย
“ของผมเอาแอปพิไทเซอร์เป็นซ
