คุณหนูขี้เหงาอยากลองโดนสักที

หลอกเหยื่อ

ระหว่างที่เดินนำหน้าอยู่ ขนิษฐาจงใจเดินส่ายสะโพกอวดหุ่นอันงดงามแสนภาคภูมิใจของเธอ ต้องเข้าใจก่อนว่าความงามของเธอไม่ได้อยู่ที่บนใบหน้าเท่านั้นแต่รวมถึงรูปร่างของเธอด้วย ยิ่งตอนนี้เธอจะสวมชุดนอนหลวมๆ บางเบา เธอก็ดูสง่างามและน่าดึงดูด

ผู้ชายปกติจะมีสายตาที่หื่นกระหายเมื่อเจอสาวๆ ยั่วยวนไม่ใช่หรือ? แต่ทำไมแทนไทยังคงนิ่งอยู่ หรือข้อมูลที่ผู้ช่วยส่งมาจะผิดพลาด ความจริงเขาอาจจะไม่ได้ชอบผู้หญิง? เมื่อเธอเดินนำเขาไปที่ห้อง เขายังคงจดจ่อวุ่นวายอยู่กับอุปกรณ์ประกอบกล้อง ไม่เหลียวแลมองมาที่เธอเลยสักนิด

ขนิษฐาแอบโกรธในใจ

เธอไม่มีเสน่ห์ดึงดูดเขาเลยเหรอ?

แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ปรับอารมณ์มาเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และเริ่มพูดคุยกับชายหนุ่ม "คุณเคยถ่ายรูปภาพแนวเซ็กซี่มาก่อนหรือเปล่าคะ?

สิ้นประโยคในที่สุดแทนไทก็เงยหน้าขึ้นจากอุปกรณ์ประกอบกล้อง " ยังไม่เคยถ่ายครับ"

ขนิษฐา มองไปที่ใบหน้าของแทนไทที่ค่อนข้างบึ้งตึง เธอยิ้มอ่อนๆ อย่างพอใจ ทัดผมไว้หลังใบหู และค่อยๆ ถอดชุดนอนออก

หน้าอกทรงหยดน้ำที่อวบอิ่มของเธอถูก รองรับด้วยชุดชั้นในลูกไม้สีขาว เอวเรียวเล็กรับกับต้นขาขาวอวบ กางเกงชั้นในแบบผูกเชือกที่ปิดแค่บริเวณเนินสามเหลี่ยม ทำให้เธอดูเซ็กซี่น่าค้นหา ก้นทรงเหมือนลูกพีช ทุกๆ ส่วนในร่างกายของขนิษฐานั้นชวนตะลึงจริงๆ

แทนไท เพียงขมวดคิ้วและถามว่า "คุณคิดจะทำอะไร"

ขนิษฐากล่าวอย่างไม่ปิดบัง"ฉันต้องการถ่ายรูปภาพลับของฉัน"

"ผมไม่เคยถ่ายรูปแบบนี้" แทนไทวางกล้องลงและกล่าวอย่างเย็นชา "ผมจะค*****นมัดจำให้กับผู้ช่วยของคุณ ลาก่อน"

ขณะที่เขากำลังจะเดินออกไป แต่ขนิษฐารีบเดินไปขวางที่ประตู แล้วพูดช้าๆ ว่า "ฉันจะเพิ่มให้อีกหนึ่งแสน"

แทนไทหยุดนิ่ง

ขนิษฐายกริมฝีปากของเธอขึ้น

เธอสามารถจ่ายเงินเพื่อซื้ออะไรก็ได้เท่าที่เธอต้องการ

“แค่นี้ยังไม่พอเหรอ?” ขนิษฐาปรับเสียงของเธอให้อ่อนลง และพูดด้วยน้ำเสียงน่าสงสารเล็กน้อย: “ฉันได้ยินมาว่าคุณแทนไทมีฝีมือที่ดี รูปต้องออกมาสวยแน่ๆ ฉันเลยขอให้คุณถ่าย…”

แทนไทเดินเข้ามา มองหน้าขนิษฐาสักพักจากนั้นก็ย้ายสายตาออกไป "ถ้าอย่างนั้นมาลองดูก็ได้"

ขนิษฐาเห็นว่าปลายหูของชายคนนั้นมีสีแดงเล็กน้อย

แท้ที่จริงแล้วเขาไม่ได้ดูเฉยเมยต่อเธออย่างที่แสดงออก แต่จริงๆ แล้วเขาเก็บอาการอยู่ต่างหาก

แทนไทไม่ได้มองเธออีก แต่เมื่อขนิษฐาเดินเข้าไปใกล้เขา เธอก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาแข็งทื่อ

น่ารักจริงๆ

ถ้านี่ไม่ใช่สังคมที่มีการปกครองโดยใช้กฎหมายบังคับลงโทษผู้กระทำผิด เธออาจจะจับเขามัดและถอดเสื้อผ้าออก จากนั้นก็ควบขี่เขาไปแล้ว

เธออยากจะรู้จริงๆ ว่าแก่นกายของเขาจะ ใหญ่แค่ไหน

แม้ว่าหน้าตาดีจะเป็นสิ่งสำคัญ แต่แก่นกายที่ใหญ่คงจะทำให้เธอมีความสุขมากขึ้นไปอีก

หลังจากที่พูดคุยตกลงคอนเซปกันแล้ว การถ่ายภาพอย่างเป็นทางการก็เริ่มขึ้น

ตอนนี้แทนไทไม่มีผู้ช่วย ตั้งแต่เก็บอุปกรณ์ไปจนถึงการจัดแสง เขาทำอยู่คนเดียว แม้ว่าจะเห็นเขาจะทำงานหนัก แต่ขนิษฐาก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือ ไม่ว่าแทนไทจะให้ทำท่าทางแบบไหนก็ตาม เธอก็จะวางมือผิดบ้าง วางขาผิดบ้าง ใครๆ ก็มองออกว่าเธอเสแสร้ง

"ไม่อย่างนั้น คุณมาช่วยฉันจัดท่าทางดีกว่าไหมคะ” ขนิษฐาพูดด้วยท่าทางไร้เดียงสา

แทนไททำหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แต่สุดท้ายก็เดินเข้ามาช่วยเธอ เขาจับข้อเท้าเปลือยเปล่าของเธอ...

"เท้าของคุณควรอยู่ในตำแหน่งนี้"

"อ่า~" ขนิษฐาหลุดอุทานออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย เธอเหยียดข้อเท้าออกไปและพูดอย่างยั่วยวนกับเขา "แทนไท มือของคุณเย็นจังเลยนะคะ"

________________________________